Księga urodzeń 1896-1904, po niezbyt fachowej konserwacji, zły stan papieru, brak dolnej części kart sygn.1, Dokumenty do akt stanu cywilnego (dokonane w 1968 r. sprostowanie aktu nr 26/1902) sygn.2, księga małżeństw (unikat) 1896-1925, sygn.3, księga małżeństw (unikat) 1926-1934, sygn.4, księga zgonów (unikat) 1903-1926, 1933-1940, sygn.5,7; akta zbiorowe do księgi małżeństw z 1916 (sprostowanie akt nr 6/1916), sygn.6

Parafia Rzymskokatolicka pod wezwaniem Świętego Izydora w Ostrówku. W XIX w Ostrówek należał do powiatu garwolińskiego. Kościół założył w 1678r biskup poznański Stefan Wierzbowski, w 1850r ks. Jan Struss wzniósł kolejny drewniany kościół. Parafia należała do dekanatu garwolińskiego, liczyła 1073 wiernych z następujących miejscowości: Kosumce, Ostrówek, Glinki, Julianów, Kępa Gliniecka, Kępa Pijarska, Władysławów, Wodokty. Obecny kościół parafialny murowany, wybudowany w latach 1931-1932 r., poświęcony w 1932 r. przez Bpa Henryka Przeździeckiego.Księgi metrykalne w parafii od 1814 r. (obecnie: Gmina Karczew powiat Otwocki, dekanat osiecki diecezja siedlecka).Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz.P. KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC.

bardzo kruchy papier, zbyt mocno oprawione księgi w plastykową oprawę