Akta urodzeń 1889- 1894 sygn. 1, Akta urodzeń 1894- 1899 sygn. 2, Akta urodzeń 1900-1904 sygn. 3, Akta urodzeń 1904-1908 sygn. 4, Akta urodzeń 1908-1918 sygn. 5,12 Dokumenty do akt małżeństw 1942 sygn. 6, akta zgonów 1889-1911 sygn. 7,księga małżeństw 1890-1938 sygn. 8,9,13, księga zgonów 1911-1934 sygn. 10-11

Nazwa zespołu umowna. Parafia Rzymskokatolicka p.w. Podwyższenia Krzyża Świętego w Łaskarzewie, siedziba Łaskarzew, dekanat garwoliński (XIX w), łaskarzewski (20-lecie) Kościół murowany wybudowany w 1876 r. staraniem ks. Jasińskiego, konsekrowany przez Bpa lubelskiego Walentego Baranowskiego, powiększony w 1884 r. staraniem ks. Wincentego Suprena. Spalony w czasie działań wojennych w 1939 r., odbudowany w 1946 r. staraniem ks. Henryka Przesmyckiego. Konsekrowany w 1949 r. przez Bpa Ignacego Świrskiego. Miejscowości należące do parafii: Łaskarzew, Aleksandrów, Budel , Celinów, Dąbrowa, Grabina, Helenów Nowy i Stary, Izdebno, Kacprówek, Krzywda, Leokadia, Melanów, Olszynka, Pilczyn Nowy i Stary, Przychód, Przyłęg, Romanów, Rowy, Taluba, Sośninka, Uścieniec, Wola Łaskarzewska, Wola Rowska, Wanaty, Zygmunty, Kolonia Izdebno, Żabienec. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestepstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporzadzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzajacych to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujace w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski