Akta urodzeń 1890-1891, 1892-1896, 1896-1900, 1900-1904, 1904-1905 sygn. 1-5, akta małżeństw 1889-1893 sygn. 6, akta zgonów 1890-1900 sygn. 7, akta małżeństw 1893-1909 sygn.8, akta urodzeń 1905 (od nr 507) - 1915 sygn. 9,11, akta zgonów 1901-1937 (do aktu 132) sygn.10, 14-16, akta zbiorcze do aktów urodzeń i małżeństw 1892-1940 [1975-1986], sygn.17- 44

PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA pw. WNIEBOWZIĘCIA NMP w JABŁONNIE LACKIEJ, siedziba: JABŁONNA LACKA, dekanat sokołowski (XIX w), sterdyński (20 lecie), Murowany kościół pw. Wniebowzięcia NMP wzniósł w latach 1824-1841 Ludwik Boniecki dziedzic z Jabłonnej, konsekrował w 1841r Franciszek Lewiński sufragan podlaski. Miejscowości w parafii: Jabłonna Lacka, Stara i Średnia, Bujały Mikosze, Dzierzby, Krzemień, Łuzki, Morszków, Tchórznica, Teofilówka, Tończa, Niemirki, Toczyski-Czortki, Toczyski- Podborne, Toczyski Średnie, Wierzbice- Guzy, Wiezka, Zatorna, folwark: Ludwinów, Kolonia Władysławów. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz. PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokołu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (Dz. P KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym, ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestępstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz. U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz. U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujące w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski

Akt nie mikrofilmowano, część indeksów odtwarzanych w jęz. polskim