księgi urodzeń 1890-1915 sygn. 1-3, 7, 8, księgi małżeństw 1890-1937 sygn. 4, 12,13, księgi zgonów 1890-1917 sygn. 5-6, 9, akta zbiorowe 1882-1889 [1958-1963] sygn.10-11, akta zbiorowe do aktów małżeństw z 1930 roku , sygn. 14

Parafia Rzymskokatolicka pw. Św. Bartłomieja Apostoła, Św. Andrzeja w Osiecku, siedziba: Osieck, dekanat garwoliński Pierwotny kościół ufundowany i uposażony został około 1300 r. przez książąt mazowieckich. Podczas inwazji szwedzkiej w 1659 r. ówczesny kościół spłonął. Wybudowano drewniany w 1675 r. fundacji Franciszka Bielińskiego, starosty osieckiego, który przetrwał do 1781 r. Następnie wybudowano nowy kościół murowany fundacji ks. Andrzeja Reptowskiego, proboszcza miejscowego. Obecny kościół parafialny murowany, wybudowany w latach 1902- 1908, staraniem ks. Aleksandra Olszewskiego, konsekrowany w 1909 r. przez Franciszka Jaczewskiego, biskupa lubelskiego. Miejscowości należące do parafii: Osieck, Augustówka, Budy Uśniackie, Czarnowiec, Gocław, Górki, Grabianka, Jaźwiny, Kościeliska Nowe, Kościeliska Stare, Krystyna, Lipiny, Łucznica, Natolin, Podbiel, Pogorzel , Ponurzyca, Rudnik, Sobienki, Stara Huta, Wójtowizna, Zabieszka. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestepstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporządzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzających to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC.

Księgi o sygn. 12 i 13 po licznych, wadliwych naprawach. Podklejenia powodujące nieczytelność tekstu, ubytki w kartach podklejone kalką techniczną kruchą i sztywną, ślady po taśmie samoprzylepnej!