Akta małżeństw 1886-1940 sygn. 1, 8-10,17 Akta zmarłych 1887-1928 sygn. 2, 6, 12-14, Akta urodzeń 1890-1920 sygn. 3-5, 7, 15, akta zbiorowe 1913-1930, 1934,1940 [1960-2009] sygn. 14, 16, 18

PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA p.w. ŚW. STANISŁAWA BISKUPA MĘCZENNIKA I ŚW. ANNY - siedziba KNYCHÓWEK , dekanat sokołowski (ob.. Diecezja i dekanat drohiczyński) zespół otwarty lata 1825-1908, Ok. 1460 roku Stanisław (zm. 1495/1505), starosta kamieniecki (1450-1495) i przypuszczalnie jego matka Kordula Korczewska (zm. 1481), żona Pretora II (zm. przed 1442), starosty drohickiego (1414), ufundowali tutaj drewniany kościół. Krzysztof Wiesiołowski (zm. 19.04.1637), marszałek Wielkiego Księstwa Litewskiego (1635-1637), starosta mielnicki (1625-1637) dnia 29 października 1631 roku dokonał aktu fundacji pierwszego murowanego kościoła w dobrach "zwanych Bartków, które się Knychów nazywa". Budowa świątyni istniejacej do dziś trwała od 1631 do 1668. Konsekracji dokonał w 1733 r. ks. Józef Olszański (zm. ok. 1738), biskup tytularny Serra (25.06.1727), sufragan chełmski (1728-1738) pw. Św. Stanisława BM i Św. Anny. Księgi metrykalne w parafii: Księgi Chrztów: od 1732 r., Księgi Małżeństw: od 1755 r., Księgi Zmarłych: od 1759 r. Do parafii należą: Bartków Nowy, Bartków Stary , Bużyska, Czaple, Duplewice, Dąbrowa, Góry, Józefin, Knychówek, Korczew, Laskowice , Ruska Strona , Starczewice, Szczeglacin. Na mocy art.. 69 konstytucji z 1807r wprowadzony został w Księstwie Warszawskim Kodeks Napoleona, a wraz z nim urzędy i księgi stanu cywilnego. Dekret Króla Saskiego Fryderyka Augusta z 23.02. 1809r. regulował sposób prowadzenia akt stanu cywilnego (Dz PKW nr 9/10 art.. 1-12). W zasadzie księgi mieli prowadzić świeccy urzędnicy, w praktyce obowiązki te powierzono duchownym. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 3.11. 1825 Dodatek do rozdz. IV Dz. P. KP T.10) w 1825r akta stanu cywilnego złączono z księgami kościelnymi. Proboszcz parafii był jednocześnie urzędnikiem stanu cywilnego. Przepisy szczegółowo regulowały sposób prowadzenia ksiąg, ich kontroli (2 egz. protokółu sprawdzenia akt). Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku lub unikatów, gdzie zapisywano jeden rodzaj zdarzeń (tylko urodzenia, tylko małżeństwa, tylko zgonu) w jednej księdze z kilku lat aż do wyczerpania kart. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi w miejscu tworzenia. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Rada Państwa 04.06.1901r zwolniła sędziów pokoju z tego obowiązku (Zb. Pr i Rozp. Nr 67 poz.1346). Postanowieniem księcia namiestnika z 3.11. 1825r do spisywania aktów stanu cywilnego wyznań niechrześcijańskich wyznaczeni zostali burmistrzowie lub ich zastępcy. 24.06.1836 ukazało się prawo o małżeństwie (DzP KP T.18), które skutki cywilne zawarcia aktu oddawało sądom cywilnym,ograniczało swobodę wyznania dzieci z małżeństw mieszanych - katolików z prawosławnymi (musiały przyjąć prawosławie). (od 1847r odstępstwo od prawosławia karano jako przestepstwo.) Początkowo księgi prowadzono w języku polskim, od 1.01. 1868r na mocy rozporządzenia Komitetu Urządzającego w języku rosyjskim. W okresie XX-lecia Kościół Rzymskokatolicki opierał się na Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917r. Dekretem z 25.09.1945r wprowadzona została od 1.01. 1946r świecka rejestracja stanu cywilnego wykonywana przez świeckie urzędy stanu cywilnego (Dz.U. Nr 48 poz. 272 Prawo o aktach stanu cywilnego i 273 Przepisy wprowadzające prawo o aktach stanu cywilnego). Rozporzadzenie Ministra Administracji Publicznej i Sprawiedliwości z 24.11. 1945r w sprawie wykonywania prawa o aktach stanu cywilnego oraz przepisów wprowadzajacych to prawo (Dz.U. Nr 54 poz. 304) regulowało sposób funkcjonowania USC. Bibliografia: Prawo cywilne obowiązujace w guberniach Królestwa Polskiego T. I Petersburg 1875. Zbiór przepisów prawnych w sprawach rejestracji stanu cywilnego wydanych po odzyskaniu niepodległości państwowej Warszawa 1931opr. J. Litwin, A. Rżewski

brak mikrofilmów