Akta mają układ chronologiczny. Sprawy gospodarcze 1905-1908 sygn. 1, 3, 5, 7, 9, Sprawy obserwacyjne 1905-1912 sygn. 2, 4, 6, 8, 10-12, 14, Sprawy organizacyjne 1911-1912 sygn. 13, 15

Sokołowski Rewir Żandarmerii, okres funkcjonowania 1867-1915, siedziba: Sokołów Podlaski, teren działania: powiat sokołowski w guberni siedleckiej, od 1913 w guberni lubelskiej, składający się: z miast: Sokołów, Sterdyń, Kossów (oba miasta utraciły prawa w połowie 1870 roku), gmin wiejskich: Kossów, Sterdyń, Dembe- Nowe, Olszew, Przeździatka, Sabnie, Bujały, Jabłonna, Repki, Drohiczyn, Korczew, Wyrozęby, Kowiesy, Kudelczyn, Grochów (podział z 1867 r. wg Ukazu ustanawiającego powiat sokołowski w guberni siedleckiej Dz. Praw KP T. LXVI s. 279). Wg Słownika Geograficznego i Pamiatnych Kniżek Sedleckoj Guberni powiat sokołowski obejmował gminy: Dębe Nowe (zastąpiona gminą Chruszczewka), Grochów z siedzibą w Czerwonce, Jabłonna, Korczew z siedzibą w Laskowicach, Kossów, Kowiesy z siedzibą w Bilanach- Żyłakach, Kudelczyn z siedzibą w Przewóskach, Olszew, Repki, Sabnie, Sterdyń, Wyrozęby. Sokołowski Rewir Żandarmerii - Sokol`ovskij Žandarmskij Učastok - to najmniejsza jednostka podziału podległa Zarządowi Żandarmerii Na Powiaty Siedlecki, Sokołowski, Węgrowski (od 1913 tylko siedlecki i sokołowski), a pośrednio Siedleckiemu Gubernialnego Zarządowi Żandarmerii (od 1913 Lubelskiemu Gubernialnemu Zarządowi Żandarmerii. Na jej czele stało dwóch podoficerów (unter-oficer). Sokołowski Rewir Żandarmerii działał w oparciu o Najwyższy Ukaz o warszawskim i kaukaskich okręgach żandarmerii z 21.12.1866 r. (Połnyje Sobranie Zakonov Rossijskoj Imperii Seria II t. 41 Nr 44022) oraz Instrukcje o żandarmerii: tajną z 11.01.1867/31.12.1866 r. i instrukcje jawne. Żandarmeria była policją polityczną „ustanowioną dla chronienia prawomyślności i spokojności mieszkańców wszystkich stanów, tudzież przestrzegania nienaruszania praw i wymierzania przez wszystkie władze ścisłej sprawiedliwości” zajmująca się przestępstwami przeciw bezpieczeństwu państwa, w szczególności tajnych organizacji, nadzoru nad cudzoziemcami, jawnie działającymi organizacjami społecznymi, religijnymi, kontrolą nastrojów społecznych. Kotrola ta miała prewencyjny charakter, a szczególnie "podejrzane" grupy to szlachta i ziemiaństwo, duchowieństwo, robotnicy, studenci, włóczędzy. Żandarmeria wydawała pozwolenia na przemieszczanie się, stwierdzała prawidłowość sporządzenia dokumentów, mogła kontrolować księgi ludności poszukując osób podejrzanych. Posługiwała się szeroko działalnością agenturalną, prowokacją. Współpracowała w wykonywaniu zadań ze strażą ziemską, więzieniami i wojskiem (poszukiwanie dezerterów i zbiegłych więźniów) i organami administracji. W żandarmerii służyć mogli wyłącznie Rosjanie, na czas służby musieli mieszkać w swoim rewirze. Brak szczegółowych informacji o organizacji żandarmerii w rewirze sokołowskim. Raporty podpisywało zwykle dwóch żandarmów. Na podstawie akt zespołu i jednostki nadrzednej ustalono nazwiska żandarmów z lat 1900-1915: Grigorij Muraszow, Gawryła Sacharow, Gawryła Trus, Lewczuk, Wiesiołucha, Kostiuk, Kondratienko, Tokarski, Kretow. Mimo szerokich uprawnień podoficerowie żandarmerii pod względem finansowych byli na poziomie niższego personelu cywilnego (kancelistów). Kres działaniu Sokołowskiego Rewiru Żandarmerii położyła ewakuacja administracji rosyjskiej w lipcu 1915 roku. Akta żandarmerii z b. guberni siedleckiej zostały w lipcu 1915 roku ewakuowane do Rosji razem z urzędami żandarmerii, które je wytworzyły. Złożono je w Gław-Archiwie, po reorganizacji archiwów rosyjskich w 1921 roku przekazane do Moskiewskiego Centralnego Archiwum – Sekcji Politycznej. Tam były opracowywane. Do Polski zostały rewindykowane w 1964 roku i znalazły się w AP m.st. Warszawy. Do OT w Siedlcach utworzonego w lipcu 1964 roku zostały przekazane 17 listopada 1964 roku jako nab.161 wraz z aktami Siedleckiego Powiatowego Zarządu Żandarmerii (476 j.a).