Zespół zawiera zasadnicze akta Funduszu, jak: statut, regulamin i sprawozdania Komisji Wykonawczej, korespondencję w sprawie statutu i deklaracji, listę członków, deklaracje oraz materiały dotyczące przekazania akt Funduszu Stypendialnego Poselstwu Rzeczypospolitej Polskiej w Bernie, a następnie Polskiej Akademii Nauk.

Fundusz Stypendialny powstał w 1944 roku z inicjatywy internowanych polskich żołnierzy-studentów Obozu Uniwersyteckiego w Winterthur w Szwajcarii. Myśl zorganizowania stypendium podjęły w listopadzie 1943 roku Koła Bratniej Pomocy i Koła Inżynierów. Pierwsze walne zebranie delegatów Bratniej Pomocy odbyło się 12 grudnia 1943 roku. Według statutu kapitałFunduszu stanowić miały wkłady wniesione przez żołnierzy, którzy studiowali lub wykładali na wyższych uczelniach w Szwajcarii, oraz zwrócone stypendia. Wysokość wkładu uzależniona była od lat pobytu w obozach uniwersyteckich. Minimum wkładu za jeden rok pobytu miało równać się jednomiesięcznemu utrzymaniu studenta na wyższych uczelniach w Polsce (przyjęto miarę jednomiesięcznego pełnego stypendium państwowego). Przystąpienie do funduszu było dobrowolne. Kapitały jego miały charakter społeczny, przeznaczone były na stypendia dla polskiej młodzieźy studiującej w kraju lub za granicą w pierwszych latach po odzyskaniu niepodległości. Stypendia były zwrotne. Zarząd Funduszu miała sprawować Polska akademia Umiejętności, a czasowo Komitet Funduszu Stypendialnego. Do przeprowadzenia prac związanych z zebraniem deklaracji powołano Komisje Wykonawcze poszczególnych obozów. W wyniku działalności Komisyj w obozie w Winterthur podpisano 222 deklaracje, w Herisau 53. Obóz we Fryburgu z akcji się wycofał.