1. Sprawy ogólne 1708-1884; sygn. 1-5; 5 j.a. - dobra rodzinne, stypendia rodzinne, majątki na Pomorzu Przednim. 2. Dobra Iven 1697-1884; sygn. 6-19; 14 j.a. - urzędnicy, budynki gospodarcze, folwarki, lasy, szkody poniesione w czasie wojen napo-leońskich, dzierżawcy, szkoła i kościół, podatki. 3. Dobra zaodrzańskie (Pomorze Tylne) 1688-1885; sygn. 20-23; 4 j.a. - spisy akt dóbr Mierzęcina (Martethin) i Skrobotowa (Schrub-tow), sprawy lenne, sprawy majątków w Borzęcinie (Borntin), Kołomąciu (Koldemanz), Krzemykowie (Klaushagen), Niewiadowie (Harmsdorf), Osinie (Schönhagen), Pęplowie (Pemplow), Rzęsinie (Rensin), Trzęsaczu (Hoff). 4. Dobra Mierzęcin 1821-1898; sygn. 24-43; 20 j.a. - recesy, sprawy budowlane, urzędnicy, lasy, akta gruntowe, kościół i szkoła, karczma i młyn, dzierżawa i dzierżawcy, kontrakty, długi hipoteczne, separacje, podatki, wsparcia. 5. Podziały dóbr Kretlewo 1758-1885; sygn. 44-53; 10 j.a. - kontrakty sprzedażne majątku w Kretlewie (Kretlow), szkoły w Kretlewie i w Ostromicach (Wustermitz), sprzedaż gospodarstw w Czarnogłowach (Zarnglaff) oraz sprawy młynarza Poppe. 6. Dobra Skrobotowo 1777-1860; sygn. 54-59; 6 j.a. - reces separacyjny, sprawy budowlane, dzierżawy, szkoła i kościół. 7. Inne 1685-1859; sygn. 60-63; 4 j.a. - sprawy majątków w Brandenburgii, Turyngii i Galicji.

Pierwsza wzmianka o Flemmingach na Pomorzu, wspominająca rycerza Nikolausa Flemminga, pochodzi z 1225 r. Następna istotna informacja datowana jest na 1281 r., kiedy to z Flandrii do Buku w pobliżu Kamienia Pomorskiego przybył Adam Flemming. Jego synowie – Kurt i Erdmann stali się założycielami dwóch linii osiadłych w Buku i Mięrzęcinie. Linia rodu z Buku podzieliła się w latach 1350–1450 na dwie linie boczne w Świerznie i w Piaskach, a także w Maciejewie, i Przybiernowie. W następnych stuleciach Flemmingowie przejęli dużo posiadłości w okolicach Kamienia Pomorskiego i tereny te w XVIII w. zwano powiatem Flemmingów (Flemmingscher Kreis). Dominium rodu obejmowało wsie: Baczysław, Benice, Biebrówek, Bodzęcin, Brzozowo, Buk, Czarnogłowy, Dramino, Gostyń, Jarszewo, Kłodzino, Kretlewo, Krzemykowo, Leszczno, Łąka, Łęgno, Mierzęcin, Moracz, Niewiadowo, Ostromice, Pęplewo, Piaski, Ronica, Rozwarowo, Sibin, Świerzno, Troszyn, Trzebia-nowo, Włodzisław, Wysoka Kamieńska, Zagórze. W powiecie nowogardzkim do rodu należały: Burowo, Lestkowo, Maciejewo, Mosty, Osina, w gryfickim – Kołomąć, Pustkowo, Rzęsinie, Skroboto-wo, Trzęsacz. Posiadłości Flemmingów leżały również w powiatach miasteckim, wolińsko-uznamskim, reskim oraz w pyrzyckim. Z linii panów na Mierzęcinie i Świerznie w XVII w. wydzieliła się linia Flemmingów z Iven, dóbr leżących w okolicach Anklamu i liczących na początku XIX w. przeszło 1200 ha. Niektóre linie rozrodzonego rodu Flemmingów w XVIII i XIX w. miały swoje majątki także w Brandenburgii, pruskiej części Saksonii, w Saksonii, Turyngii, Galicji, na Śląsku oraz w Rosji, Szwecji, Finlandii, Szkocji i we Włoszech. Akta pomorskiej linii Flemmingów trafiły w dwóch akcesach w czerwcu i listopadzie 1941 r. do archiwum szczecińskiego, w części przekazane z AP w Magdeburgu. Wykonano wtedy inwentarz uzupełniony o indeksy rzeczowy i geograficzny (Rep. 39). Pod koniec II wojny światowej zespół ewakuowano do Pęzina. Po wojnie bez strat wrócił on do Szczecina.