1. Materiały dotyczące twórców zespołu (ród, dobra) i ich archiwum 1641-1907; 8 j.a. - genealogia, historia i archiwum rodu von Enckevort. 2. Materiały dotyczące poszczególnych członków rodu 1647-1926; 23 j.a. - dokumenty osobiste; akta chrztów, konfirmacji, ślubów, dyplomy, świadectwa szkolne, działalność publiczna, spuścizny, podziały majątków, listy zastawne, testamenty, postępowania spadkowe. 3. Korespondencja członków rodu 1720-1720; 1 j.a. 4. Materiały dotyczące posiadłości 1661-1925; 250 j.a. - hołdy lenne, tytuły własności, wykazy gruntów, akty kupna i sprzedaży, parcelacje, spory i procesy sądowe, sprawy karne, zażalenia, szkolnictwo, remonty kościoła, chałupnicy, administracja dóbr, sprawy finansowo-księgowe, podatki, obciążenia majątków, dzierżawy, ubezpieczenia, sprzedaż drewna, melioracja, naprawy mostów i dróg, budowa kolei ze Szczecina do Ückermünde, sejmik krajowy, synod prowincjonalny, urząd landrata w Ückermünde, sejmiki powiatowe w Ückermünde, Oddział Pomorskiego Towarzystwa Ekonomicznego, fundacja von Enckevort.

Pierwsze wzmianki o wsi Vogelsang, leżącej kilka kilometrów na wschód od Ückermünde w pobliżu Starego Warpna (Altwarp), datowane są na XIII w. Właścicielem jej był wówczas rycerz Vidante. Dobra rodziny Vidante przeszły na początku XIV w. w posiadanie rodu von Muckerwitz, a następnie von Broecken. Pod koniec wojny trzydziestoletniej, majątek Vogelsang od Broeckenów kupiła rodzina Lilienström, a w 1705 r. przejęła go rodzina Mayher. W 1711 r. spadkobierczyni, Helena Elżbieta von Mayher wyszła za mąż za Berda Friedricha von Enckevort, który drogą zamiany i kupna doprowadził do scalenia dóbr zwanych odtąd Enckevort-Vogelsang i składających się ze wsi: Vogelsang, Warsin, Bellin, Albrechtsdorf, Mönkenberg i Christianenberg. Rodzina Enckevort posiadała wspomniane dobra do 1945 r. Akta rodu zostały przekazane archiwum szczecińskiemu w dwóch akcesach w latach 1933 i 1935 (Rep. 39 Kleine Accessionen). Natomiast zbiór map i planów dóbr von Enckevort został wyłączony z zespołu i umieszczony w zbiorze kartograficznym (Rep. 44 Karten). W 1943 r. zespół ewakuowano do Tuczna, skąd po drugiej wojnie światowej wrócił do Szczecina. Zachowały się wszystkie akta, z wyjątkiem 29 map i planów.