1. Administracja ogólna 1828-1842; sygn. 1-14; 14 j.a. - zadania komisji, umowa z Bankiem Rycerskim, zarządzenia w sprawie budo-wy, kontrola rachunków, harmonogram i terminy budowy poszczególnych odcinków szosy, zarządze-nia ministerialne o budowie dróg, instrukcje budowlane i projektowe, wywłaszczanie, szacowanie odszkodowań, rachunki, wytyczanie drogi przez pomorskie miasta (remonty ulic), wykorzystanie pol-skich jeńców z Powstania Listopadowego przy budowie w szosy, obsadzanie drogi drzewami owoco-wymi, skargi i sprawy sporne. 2. Prace budowlane 1828-1841; sygn. 15-32; 18 j.a. - korespondencja w sprawie budowy, podział na odcinki, plany budowlane, prace przy budowie i odbiór odcinków: Pasewalk–Anklam, Löcknitz–Szczecin (Stettin), Sławno (Schlawe)–Słupsk (Stolp), budowa i remonty mostów przez Parsętę (Persente), Wieprza (Wipper), Łebę (Leba), naprawy ulic w poszczególnych miastach: Dąbie (Altdamm), Goleniów (Gollnow), Nowogard (Naugard), Płoty (Plate). 3. Nadzór budowlany 1828-1841; sygn. 33-41; 9 j.a. - kontrole budowanej szosy, korespondencja z ministerstwem spraw wewnętrz-nych, raporty o postępie prac, kontrola i odbiór odcinków szosy, kosztorysy, pożyczki bankowe.

Komisja Budowy Szos na Pomorzu podlegała samorządowi prowincjonalnemu i powstała w 1828 r. jako organ kontrolny dla budowy drogi Anklam–Szczecin–Gdańsk przez Goleniów, Koszalin, Słupsk i Lębork. Inicjatorem jej powołania był Prywatny Bank Rycerski w Szczecinie (Ritterschaftli-che Privatbank in Stettin), który współfinansował całą inwestycję. Komisja była zobowiązana do współpracy z urzędnikami rejencji i urzędu nadprezydenta odpowiedzialnymi za budowę dróg oraz z powołanym w 1828 r. Urzędem Inspektora Budowy Szos na Pomorzu (Bauinspektor für die Chaussee für Pommern). Na czele komisji stał komisarz budowy szos (Commissarius für den Chaussee Bau in Pommern), a podlegało mu kilkunastu kontrolerów. Do kompetencji instytucji należało wytyczenie przebiegu drogi, wykup ziemi pod budowę, uzgadnianie planów budowy, nadzorowanie poszczegól-nych odcinków inwestycji, odbiór techniczny wykonanych fragmentów szosy, mostów oraz innych budowli technicznych, a także kontrola wydatków. Komisja w swoich pracach miała ściśle współpracować z Inspektorem Budowy Szos, który jako organ nadzoru państwowego miał prawo do kontroli nie tylko strony technicznej, ale i finansowej budowy, gdyż władze centralne w Berlinie współfinansowały inwestycję. W 1842 r. po zakończeniu budowy całej szosy Anklam–Szczecin–Gdańsk Komisja Budowy Szos została rozwiązana, a akta przez nią wytworzone trafiły do Rejencji Szczecińskiej (179 j.a.), która materiały dotyczące odcinka w okręgu koszalińskim przekazała tamtejszej rejencji (38 j.a.). Akta komisji znajdowały się w registraturze Rejencji Szczecińskiej do 1945 r. i dopiero po II wojnie światowej zdekompletowane trafiły do AP w Szczecinie.