1. Administracja ogólna 1733-1855; sygn. 1-71; 71 j.a. - organizacja i działanie sądownictwa wyższego, likwidacja Sądu Nadwornego w Stargardzie, organizacja czynności i kancelaria Rejencji Pomorskiej w Szczecinie, Wyższego Sądu Krajowego, Sądu Apelacyjnego, personel kancelarii, praktykanci sądowi. 2. Personalia, akta personalne urzędników 1836–1940; sygn. 72-158 (20 j.a. posiada sygnatury a,b,); 106 j.a. 3. Prawo krajowe 1764-1826; sygn. 159-238; 80 j.a. - kolegium opiekuńcze, sprawozdania prezydium sądu, reskrypty, projekty prawa prowincjonalnego i krajowego, wnioski i uwagi. 4. Sądy niższe 1723-1855; sygn. 239-470 (sygn. 361a, 463a); 234 j.a. - działalność jurysdykcji prywatnej (patrymonialnej, miejskiej) i jej likwidacja, tworzenie sądownictwa państwowego, nadzór nad sądami niższymi, ich organizacja, personel, skargi na sądy. 5. Rozporządzenia 1746-1931; sygn. 471-555; 85 j.a. - przepisy, zarządzenia o kasach depozytowych i sądowych, sędziowie rozjemcy, tworzenie aresztów, zakładanie ksiąg hipotecznych w sądzie szczecińskim, ustrój sądów w nowych prowincjach, zatrudnianie aplikantów, przechowywanie testamentów, regulacja spuścizn po pracownikach sądu, obsada personalna sądu, egzaminy, publiczne zarzuty wobec sądownictwa, postępowania w sprawach karnych, przekroczenia prawa prasowego, sądy przysięgłych, adwokaci i notariusze, nadanie obywatelstwa Żydom. 6. Hipoteka 1682-1861; sygn. 556-680; (sygn. 564a); 126 j.a. - sprawy hipoteczne, kontrakty kupna, sprzedaży, wykazy dóbr, sprawozdania roczne sądów, wykazy sądów i urzędników, przysięgi lenne, instrukcje w sprawach opiekuńczych, taksacje dóbr, rozwiązywanie wspólnot, tworzenie hipoteki i ksiąg ziemskich, opieka społeczna. 7. Uwierzytelnianie ksiąg dysydenckich 1851-1875; sygn. 681-714; 34 j.a. - sprawy prowadzenia i uwierzytelniania rejestrów metrykal-nych dysydentów przez sądy niższe. 8. Procesy, odwołania i apelacje z niższych instancji, testamenty 1773–1931 sygn. 715-740 (sygn. 718a, 718b, 720a) 29 j.a. 9. Varia 1719-1920; sygn. 741-894 (sygn. 759a); 155 j.a. - sprawozdania o apelacjach, akta personalne, Kolegium Opiekuńcze, księgi protokołów, depozytów i kasowe, organizacja sądów: morskiego, klasztoru św. Jana, szpitala św. Piotra, hipoteki w Szczecinie, regulaminy, wizytacje, sprawy procesowe, przymusowe sprzedaże, ugody, landrecht, prawo magdeburskie.

W następstwie reform ustrojowych w Prusach w latach 1807–1815 w miejsce zlikwidowanej Rejencji (Prowincjonalnego Kolegium Sądowego) został powołany w 1809 r. Wyższy Sąd Krajowy w Szczecinie. Stał się on sądem pierwsze instancji dla osób uprzywilejowanych, głównie szlachty oraz apelacyjnym od wyroków sądów niższych (królewskich i patrymonialnych). Ponadto sąd ten stanowił drugą lub trzecią instancję dla niektórych spraw rozpatrywanych przez Wyższy Sąd Krajowy w Koszalinie. Poza tym pełnił funkcję kancelarii lennej dla całej prowincji pomorskiej. Jako urząd prowincjonalny sprawował również nadzór nad sądami niższymi i urzędnikami sądowymi w swoim departamencie. W 1849 r., w związku z reformą wymiaru sprawiedliwości, zmienił nazwę na Sąd Apelacyjny w Szczecinie. Przestał pełnić wówczas funkcję sądu pierwszej instancji dla osób uprzywilejowanych, był tylko instancją odwoławczą i apelacyjna, a także pozostał nadal urzędem nadzorującym administrację sądów niższych i ich pracowników. W 1879 r. w związku z kolejną reformą wymiaru sprawiedliwości zlikwidowano dotychczasową organizację sądów i powołano nowe struktury. W Szczecinie utworzono wówczas (w ramach wspomnianych struktur) Wyższy Sąd Krajowy, będący sądem trzeciej instancji dla całej prowincji pomorskiej, który przejął część kompetencji sądów apelacyjnych. Rozpatrywał on odwołania, apelacje, rewizje i skargi z sądów krajowych i obwodowych, oraz pełnił funkcję najwyższego urzędu prowincji nadzorującego wymiar sprawiedliwości na Pomorzu. Ponadto Wyższy Sąd Krajowy w Szczecinie administrował nadal sprawami lennymi, sądownictwem niespornym osób wysokiego rodu oraz nadzorował fundacje powierzone mu przez Ministerstwo Sprawiedliwości. Sąd ten jak jego poprzednicy dzielił się na senaty cywilne i karne oraz miał swoją siedzibę na zamku książęcym w Szczecinie. Organizacja urzędu, ustalona w końcu XIX w., bez znaczących zmian przetrwała do 1945 r. Do archiwum w Szczecinie akta sądu wyższego były przekazywane w kilku akcesjach. Archiwalia te podczas II wojny światowej były ewakuowane do Mierzęcina, Tuczna oraz Ralswiku (Rugia). Po zakończeniu wojny do szczecińskiego archiwum powróciły jedynie zdekompletowane akta z Tuczna i Mierzęcina. Ponadto zabezpieczona została niewielka część bieżącej registratury urzędu. Poza tym część spuścizny po sądzie przechowywana jest w Landesarchiv w Greifswaldzie.

W Landesarchiv w Greifswaldzie, Rep. 72 Oberlandesgericht Stettin, 324 j.a., 5,1 m.b., z lat 1808–1849; Rep. 74 Appelationsgericht Stettin, 16 j.a., 0,35 m.b., z lat 1849–1879; Rep. 75 Oberlandesgericht Stettin, 477 j.a., 2,85 m.b., z lat 1879–1945.