1. Zarząd nad gminą 1874-1945; sygn. 1-14; 367-368; 16 j.a. - wybory ławników, urząd wójtowski, cudzoziemcy, korespondencja ze Związkiem Uzdrowisk Niemieckich, finanse, budżet gminy, kary, kontakty władz gminnych z komendanturą radziecką. 2. Nadzór budowlany 1863-1945; sygn. 15-366, 369; 353 j.a. - budowa i remonty domów prywatnych oraz budynków publicznych: dworca kolejowego, poczty, szkoły, łaźni miejskiej, siedziby policji, muszli koncertowej, mola i promenady, elektryfikacja, założenie kanalizacji.

Początki niewielkiej wioski rybackiej, leżącej na obszarze dzisiejszych Międzyzdrojów przy ówczesnej drodze wiodącej wzdłuż Wyspy Wolin (od ujścia Świny do ujścia Dziwny), sięgają XVI w. Jednak właściwy rozwój osady rozpoczyna się po 1835 r., kiedy to powstał tu pierwszy zakład kąpieliskowy. W 1862 r. miejscowość liczyła 539 mieszkańców. W drugiej połowie XIX w. w Międzyzdrojach zbudowano zakład solankowy, liczne hotele i pensjonaty oraz molo dla statków pasażerskich. Równocześnie uporządkowano wybrzeże i wytyczono park zdrojowy. Gdy w 1899 r. do Międzyzdrojów dotarła kolej, ruch turystyczny wyraźnie wzrósł. W latach 1900–1914 corocznie przyjeżdżało tu od 10 do 17 tys. kuracjuszy. W latach trzydziestych XX w. osada liczyła ponad 4 tys. stałych mieszkańców. Miejscowość była całkowicie zelektryfikowana, posiadała także wodociągi i kanalizację. Administracja gminy Międzyzdroje podlegała landratowi w Świnoujściu (powiat Uznam-Wolin). Akta Gminy Międzyzdroje trafiły do archiwum szczecińskiego po zakończeniu II wojny światowej.