Kronika miasta, urzędnicy miejscy, posiadłości ziemskie, melioracje, sprawy kasowe i finansowe, plac sportowy, szkolnictwo, opieka nad młodzieżą, inwalidzi wojskowi, naprawa murów miejskich, z lat 1830–1944, 26 j.a.

Recz został założony w 1284 r. na miejscu dawnego gródka słowiańskiego przez margrabiów brandenburskich. W dokumencie z 1296 r. osada ta była już jednoznacznie określana jako „civitas”, a w 1298 r. po raz pierwszy zostaje wymieniona tutejsza rada miejska. W 1370 r. miejscowość przeszła jako lenno w ręce rodu von Wedel (właściciele miasta do XVIII w.). W latach 1402–1454 Recz należał do Krzyżaków, a następnie ponownie wrócił pod władzę Brandenburgii. Przez cały omawiany okres miasteczko pełniło funkcję lokalnego ośrodka rzemieślniczo-handlowego. Po zniszczeniach wojny trzydziestoletniej Recz podupadł na długie dziesięciolecia. Dopiero XIX i początek XX w. przyniosły mu ożywienie gospodarcze. Rozwinęło się wówczas sukiennictwo i szewstwo, powstała niewielka fabryka mebli. W 1895 r. miasto otrzymało połączenia kolejowe z Stargardem Szczecińskim i Kaliszem Pomorskim. Wzrost ekonomiczny pociągnął za sobą rozwój demograficzny. W 1801 r. Recz liczył 1354 mieszkańców, w 1857 r. 2390 osób, w 1900 r. 3033 osoby, w 1939 r. 3646 osób. Niewielka ilość archiwaliów została przekazana do szczecińskiego archiwum w latach 1939 i 1942. W okresie II wojny światowej ewakuowano zespół do Ralswicku, skąd trafił do archiwum w Greifswaldzie. Natomiast akta obecnie przechowywane w szczecińskim archiwum zostały przejęte po 1945 r. z registratury urzędu.

W Landesarchiv w Greifswaldzie, Rep. 38b Reetz, 2 j.a., z lat 1770–1777.