1. Wydział Ogólny 1818-1924; sygn. 1-12; 12 j.a. - zarządzenia i kontakty z administracją rejencyjną, przepisy dotyczące nominacji urzędników miejskich, deputacja zajmująca się opieką nad ubogimi, sprawy zdrowia, sejmik powiatowy, opieka nad sierotami, wybory członków magistratu i ławników. 2. Własność miejska 1837-1926; sygn. 13-18; 6 j.a. - sprzedaż drewna i zagospodarowanie lasów miejskich, wybory urzędników leśnych, sprawy kolei, dzierżawy posiadłości ziemskich miasta. 3. Gospodarka komunalna 1850-1927; sygn. 19-31; 13 j.a. - wytyczanie linii zabudowy, ulice, wynajem budynków miejskich, dostawy gazu i prądu z dworca w Runowie (Ruhnow), rzeźnia miejska, budowa i odśnieżanie dróg. 4. Szkolnictwo 1871-1926; sygn. 32-38; 7 j.a. - szkoła uzupełniająca, wybory deputacji szkolnej, sprawy nauczania, programy szkolne, budowa szkoły. 5. Sprawy kościelne i opieka społeczna 1821-1927; sygn. 39-47; 9 j.a. - ogólne problemy kościoła, dom opieki nad wdowami i sierotami, opieka nad młodzieżą, przezwyciężanie ciężkiej sytuacji podczas zimy, wsparcie dla wdów po urzędnikach i rodzin wielodzietnych, kasa ubogich. 6. Finanse i podatki 1828-1887; sygn. 48-49; 2 j.a. - przegląd potrzeb miasta, klasyfikacja wpływających podatków. 7. Nadzór policyjny 1810-1937; sygn. 50-87; 38 j.a. - szkody powstałe po pożarach, Czerwony Krzyż, mobilizacje, sprawy lasów i myślistwa, nadzór nad cechami, organizacjami społecznymi, rynkiem, szpitalem, budowlany, koncesje, sprawy młynów, dzierżawy lasów, gmina żydowska, cholera, zarządzenia policyjne, listy gończe, budowa szos, deputacja szkolna, przepisy miejskie.

W połowie XIV w. Węgorzyno było wzmiankowane jako wieś i posiadłość młodszej linii rodu von Borcke. Lubeckie prawo miejskie osada otrzymała dopiero przed 1460 r., stając się odtąd miasteczkiem prywatnym, należącym do wymienionej wyżej rodziny. Ludność zajmowała się tu głównie uprawą roli, hodowlą i rybołówstwem. Rzemiosło było dość wątłe, a na jego czele stał cech przędzalników. Po wymarciu dynastii Gryfitów (1637 r.) i podziale Pomorza między Szwecję a Brandenburgię Węgorzyno znalazło się w granicach tej ostatniej. W 1740 r. w osadzie mieszkało 645 osób. W wyniku reformy miejskiej (1808 r.) miasto otrzymało pochodzącą z wyborów radę miejską i wyłoniony przez nią magistrat. W XIX w nastąpił powolny wzrost gospodarczy Węgorzyna. Działały tu wówczas m.in.: niewielka fabryczka maszyn, trzy stolarnie, mleczarnia i dwa młyny. W latach 1877–1878 miej-scowość otrzymała połączenia kolejowe z Runowem i Drawskiem. Wraz z rozwojem ekonomicznym w mieście wzrastała liczba ludności, wynosząc odpowiednio: w 1831 r. 1121 osób, w 1861 r. 2394 osoby, w 1939 r. 3454 osoby. Akta miasta Węgorzyna przekazano do archiwum szczecińskiego w latach 1900, 1902, 1941 i 1942. W okresie II wojny światowej część zespołu ewakuowano do Ralswick, skąd trafiły do archiwum w Greifswaldzie. Natomiast większość archiwaliów obecnie przechowywanych w szczecińskim archiwum została przejęta po 1945 r. z registratury urzędu.

W Landesarchiv w Greifswaldzie, Rep. 38bU, 38b Wangerin, 2 j.a., i 3,3 m.b., z lat 1622, 1626, 1713–1927.