I. Organizacja przedsiębiorstwa 1951-2006; 269 j.a. 1. Akta rejestracyjne przedsiębiorstwa1953-2003; 4 j.a.; 2. Struktura organizacyjna – statuty, regulaminy organizacyjne 1951-1998; 21 j.a.; 3. Organy kolegialne 1990-1999; 21 j.a.;- organizacja, protokoły posiedzeń Zgromadzenia Wspólników, Rady Nadzorczej, Zarządu Spółki. 4. Przejmowanie/przekazywania zakładów1951-1975; 3 j.a.; 5. Inne materiały dot organizacji 1956-1999; 19 j.a.; 6. Protokoły narad 1953-1996; 8 j.a.; 7. Akty normatywne 1952-1999; 68 j.a. - zarządzenia wewnętrzne (1952-1999), pisma okólne (1968-1984), polecenia służbowe (1972-1999), decyzje dyrektora (1986-1990); 8. Instrukcje i regulaminy 1956-1997; 76 j.a.; 9. Kontrole przedsiębiorstwa 1962-1998; 23 j.a.; 10. Układy zbiorowe pracy i zasady wynagradzania pracowników 1972-1994; 7 j.a.; 11. Komisje zakładowe 1969-1970; 1 j.a.; 12. Skargi i wnioski 1976-1989; 2 j.a.; 13. Współzawodnictwo pracy 1969-1970; 1 j.a.; 14. Restrukturyzacja przedsiębiorstwa 1990-1999; 12 j.a.; 15. Postępowanie układowe 1997-1999; 2 j.a.; 16. Likwidacja przedsiębiorstwa2006; 1 j.a.; II. Planowanie 1951-1989; 76 j.a. 1. Plany perspektywiczne 6 j.a.; 2. Plany 5-cio letniena lata 1961-1965, 1966-1970, 1971-1975, 1976-1980, 1981-1985, 1986-1990;9 j.a. 3. Roczne plany techniczno-ekonomiczne 1951-1989; 35 j.a.; 4. Plany finansowe 1953-1980; 15 j.a.; 5. Plany inwestycyjne 1954-1969; 2 j.a.; 6. Plany postępu technicznego 1964-1968; 3 j.a.; 7. Inne plany 1960-1988; 6 j.a.; III. Sprawozdawczość 1952-2006; 173 j.a.; 1. Analizy ekonomiczne 1954-1992; 14 j.a.; 2. Inne analizy 1965-1970; 5 j.a.; 3. Sprawozdania z działalności przedsiębiorstwa 1954-1999; 13 j.a.; 4. Sprawozdania z wykonania planu produkcji wg wartości i ilości 1957-2000; 10 j.a.; 5. Inne sprawozdania dotyczące produkcji 1964-1982; 12 j.a.; 6. Sprawozdania z wykonania planu gospodarki materiałowej 1963-1972; 5 j.a.; 7. Sprawozdania z wykonania planu zbytu 1968-1971; 2 j.a.; 8. Sprawozdania z wykonania planu eksportu 1965-1980; 4 j.a.; 9. Sprawozdania z wykonania planu kosztów 1967-1996; 2 j.a.; 10. Sprawozdania z zatrudnienia i wynagrodzeń pracowników 1967-1999; 13 j.a.; 11. Sprawozdania z wykonania planu postępu technicznego 1963; 1 j.a.; 12. Sprawozdania inwestycyjne 1965-1968; 1 j.a.; 13. Sprawozdania ze stanu bhp 1966-1994 13 j.a.; 14. Sprawozdania finansowe 1952-2006; 68 j.a.; 15. Inne sprawozdania 1965-2000; 10 j.a.; IV. Wypadki przy pracy i awarie statków 1956-1986; 2 j.a.; 1. Wypadki przy pracy 1981; 1 j.a.; 2. Awarie statków 1984-1986; 1 j.a.; V. Samorząd pracowniczy i związki zawodowe 1961-1998; 55 j.a.; 1. Organizacja samorządu pracowniczego 1983-1998; 3 j.a.; 2. Konferencje Samorządu Robotniczego 1961-1980; 19 j.a.; 3. Rada Zakładowa 1966-1980; 14 j.a. - konferencje sprawozdawczo-wyborcze (1969-1973), protokoły posiedzeń (1970-1980), sprawozdania z działalności (1972-1974), sprawozdania finansowe(1966-1974), inne materiały (1966-1970), 4. Rada Robotnicza 1963-1971; 2 j.a. - protokoły posiedzeń (1969-1971), sprawozdania z działalności (1963-1971), 5. Rada Pracownicza 1983-1990; 9 j.a. - protokoły posiedzeń (1988-1990), uchwały (1983-1990), 6. Zebrania Delegatów 1985-1990; 2 j.a.; 7. Samorząd pracowniczy 1984-1988; 1 j.a.; 8. Towarzystwo Krzewienia Kultury Fizycznej 1969; 1 j.a.; 9. Działalność związków zawodowych 1964-1970; 2 j.a.; 10. Komisja Międzyzwiązkowa 1990; 1 j.a.; 11. Wnioski i postulaty pracowników 1969-1971; 1 j.a..

W 1946 r. powstała Odlewnia Żeliwa i Metali Kolorowych w Szczecinie przy ul. Łady 12/14. Nazwa przedsiębiorstwa na przestrzeni lat zmieniała się. I tak: w latach 1947-1949 istniała Państwowa Fabryka Wyrobów Metalowych i Odlewnia Żeliwa w Szczecinie, od 1.VII.1951 r. do 31.XII.1963 r. istniała Szczecińska Fabryka Sprzętu Okrętowego, od 1.I.1964 r. do 31.X.1990 r. Stocznia Remontowa "Parnica" w Szczecinie, od 1.XI.1991 r. do końca jej istnienia Stocznia Remontowa "Parnica" Sp. z o.o. w Szczecinie. Na przestrzeni lat zmieniała się także przynależność resortowa Stoczni. Podlegała ona: Ministerstwu Przemysłu Drobnego i Rzemiosła poprzez Wojewódzki Zarząd Przemysłu Terenowego (1946-1951), Ministerstwu Przemysłu Drobnego i Rzemiosła poprzez Centralny Zarząd Przemysłu Sprzętu Motoryzacyjnego (1951-1958), Ministerstwu Przemysłu Drobnego i Rzemiosła poprzez Zarząd Przemysłu Okrętowego w Gdańsku (1958-1959); Ministerstwu Przemysłu Ciężkiego poprzez Zjednoczenie Przemysłu Okrętowego (1959-1961); Komitetowi Drobnej Wytwórczości poprzez Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej i Wojewódzkie Zjednoczenie Przedsiębiorstw Państwowych Przemysłu Terenowego (1961-1964), Ministerstwu Żeglugi poprzez Zjednoczenie Morskich Stoczni Remontowych (1964-1974), Ministerstwu Przemysłu Ciężkiego (1974-1978), Ministerstwu Przemysłu Maszyn Ciężkich i Rolniczych (1978-1982), Urzędowi Gospodarki Morskiej (1982-1988), Ministerstwu Transportu, Żeglugi i Łączności-od 1990 r. Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej (1988-1990), Ministerstwu Przekształceń Własnościowych (1990-2006). Początkowo siedziba późniejszej Stoczni Remontowej „Parnica” mieściła się przy ul. Łady 12/14. W 1957 r. w wyniku porozumienia zawartego pomiędzy Polską Żeglugą Morską w Szczecinie, a Szczecińską Fabryką Sprzętu Okrętowego, przejęła ona Warsztaty Okrętowe PŻM mieszczące się przy ul. Gdańskiej 36 w Szczecinie. Przejęte tereny należały do Stoczni, aż do czasu jej likwidacji. Ponadto 1.V.1975 r. Stocznia przejęła od Spółdzielni Pracy Remontów Statków „Remstat-Service” załogę i tereny przy ul. Kujota 1/8. W latach 40- i 50-tych głównym profilem produkcji była galanteria okrętowa oraz prowadzenie drobnych prac remontowych na statkach. Stopniowo wprowadzano nowy asortyment m.in części wyposażenia taboru samochodowego dla Fabryki Samochodów Ciężarowych w Starachowicach. Pod koniec lat 50-tych przedsiębiorstwo zaczęło specjalizować się w remontach międzyrejsowych i awaryjnych statków krajowych i zagranicznych. W późniejszym okresie rozszerzyło działalność o remonty bieżące oraz przebudowę jednostek dla armatorów floty handlowej i rybackiej. Przebudowano tu m.in. Statki m/s Połczyn Zdrój i m/s Nałęczów Zdrój, zbudowano holowniki portowo–morskie dla odbiorców krajowych i zagranicznych oraz 100 tonowe barki bez napędu. Działalność Stoczni to także remonty urządzeń okrętowych, morskich i lądowych konstrukcji stalowych oraz prowadzenie handlu zagranicznego w zakresie eksportu remontów statków obcych bander pod nadzorem wskazanego przez armatora towarzystwa kwalifikacyjnego. Budowano duże pławy cumownicze, konstrukcje stalowe, podajniki i przenośniki hutnicze, rampy najazdowe i okrętowe. Działalność produkcyjna Stoczni związana była przede wszystkim z armatorami z krajów socjalistycznych, głównie NRD i ZSRR oraz z armatorami krajowym. Stanowili oni ponad 70 % odbiorców. W tej sytuacji pod koniec lat 80-tych XX w., w wyniku zmian polityczno-gospodarczych w Polsce i na świecie, a zwłaszcza po zjednoczeniu się obu państw niemieckich oraz w wyniku kryzysu gospodarczego w krajach byłego bloku wschodniego (głównie w ZSRR) Stocznia stanęła w obliczu bankructwa. Wtedy nastąpiło otwarcie się Stoczni na rynki zachodnie oraz wykonawstwo nietypowych wyrobów i usług. Od początków 1990 r. rozpoczął się w przedsiębiorstwie proces restrukturyzacji. Z dniem 31.X.1990 r. dotychczasowe przedsiebiorstwo państwowe zostało przekształcone w jednoosobową spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością Skarbu Państwa. Początkowo sytuacja spółki zaczęła się poprawiać, jednak od końca 1993 r. wyniki ekonomiczne znów zaczęły sie pogarszać. W maju 1999 r. prezes Stoczni Remontowej „Parnica” Sp. z o.o. złożył w Sądzie Rejonowym w Szczecinie Wydziale XIII Gospodarczym wniosek o ogłoszenie upadłości. Sąd postanowieniem z 10 czerwca 1999 r. ogłosił jej upadłość. Proces likwidacji Stoczni trwał do 30 czerwca 2006 r. Wówczas to nastąpiło wykreślenie Stoczni Remontowej „Parnica” Sp. z o.o. z Krajowego Rejestru Sądowego. Majątek Stoczni Remontowej „Parnica” Sp. z o.o. został wykupiony przez nowo utworzoną Stocznię „Pomeranię”.

Decyzją KM z dnia 25.09.2008 r. nastąpiła zmiana nazwy zespołu.