1. Superintendentura w Sławnie (Schlawe) 1590-1898; sygn. 1-17; 17 j.a. - zarządzenia kościelne władz państwowych, zjazdy synodalne, uroczystości kościelne, budowa i remonty kościołów, wizytacje poszczególnych parafii. 2. Superintendentura w Goleniowie (Gollnow) 1751-1837; sygn. 18-20; 3 j.a. - statystyka chrztów, ślubów i zgonów. 3. Superintendentura w Drawsku (Dramburg) 1817-1864; sygn. 22; 1 j.a. - szkoła w Wolicznie (Golz). 4. Superintendentura w Stargardzie Szczecińskim (Stargard i/P.) 1734-1882; sygn. 23; 1 j.a. - zarządzenia dotyczące liturgii, budowa oraz remonty kościołów i szkół 5. Superintendentura w Łobzie (Labes) 1841-1892; sygn. 24-36; 13 j.a. - korespondencja władz kościelnych z superintendentem Wetzelem, reorganizacja kościoła ewangelickiego na Pomorzu, korespondencja rodzinna, towarzystwa luterańskie w Prusach.

Na mocy ordynacji kościelnej ogłoszonej w 1535 r. powstała na Pomorzu struktura organizacyjna Kościoła ewangelickiego, którego władzą wykonawczą był urząd superintendenta. Pomorze podzielono wówczas na trzy superintendentury: w Szczecinie, Wołogoszczy (potem w Greifswaldzie) i w Słupsku. Po roku 1548 wspomnianych superintendentów zaczęto nazywać generalnymi dla odróżnienia od superintendentów miejskich (Stadtsuperintendenten), których powoływano w poszczególnych miastach. W 1595 r. synod generalny przekazał większość kompetencji generalnych superintendentów konsystorzowi i tym samym stali się oni członkami konsystorza. Nie zmienione natomiast zostały kompetencje superintendentów miejskich, których władza ograniczała się do miasta i jego okolic. Kandydatów na to stanowisko proponował generalny superintendent, a zatwierdzał konsystorz. Do zasadniczych kompetencji superintendentów miejskich należały: kontrola nad szkolnictwem (do XIX w.), przewodniczenie w synodzie powiatowym, wizytowanie parafii, rozstrzyganie spraw spornych nie podlegających kompetencji konsystorza, a także wprowadzanie na stanowiska duchownych. W miastach, które były siedzibą generalnego superintendenta, nie powoływano superintendenta miejskiego. Kompetencje jego posiadał generalny superintendent. System ten obowiązywał do 1945 r. Akta superintendentów trafiały do AP w Szczecinie od początku XX w. wraz z innymi aktami administracji kościelnej, m.in. konsystorzy. Na przykład w 1928 r. przekazano w depozyt (Rep. 38c) zespół superintendentury w Demminie, a w kilka później akta administracji kościelnej w Usedom (łącznie z urzędem superintendenta). Wyjątkiem była superintendentura łobeska włączona w 1935 r. jako archiwalia superintendenta Wetzela, do zbioru Spuścizny (Rep 42 Nachlässe). Akta superintendentur prawdopodobnie w 1943 r. ewakuowano do Niepoględzia. Po II wojnie światowej wróciły do archiwum szczecińskiego. W 1961 r. w ramach wymiany z ówczesną NRD akta Generalnego Superintendenta w Greifswaldzie, Supeintendentury Demmina i administracji kościelnej Usedom przekazano do archiwum greifswaldzkiego (ogółem 781 j.a., 15,5 mb.).

Decyzją KM z 17.12.2014 r. nastąpiła zmiana nazwy zespołu