1. Organizacja i zarządzanie - 249 j.a. z lat 1947-2007 1.1. Upaństwowienie poniemieckich przedsiębiorstw, przejmowanie przedsiębiorstw przez Skarb Państwa - 21 j.a. z lat 1947-1978 1.2. Organizacja przediębiorstwa - rejestracja przedsiębiorstwa, regulaminy i schematy organizacyjne - 29 j.a. z lat 1949-2005 1.3. Akty normatywne - 76 j.a. z lat 1951-2007 1.3.1. Zarządzenia wewnętrzne - 47 j.a. z lat 1951-2007 1.3.2. Polecenia służbowe, pisma okólne - 29 j.a. z lat 1952-2007 1.4. Instrukcje i regulaminy - 25 j.a. z lat 1954-2007 1.4.1. Regulaminy pracy - 5 j.a. z lat 1966-2006 1.4.2. Zbiorowe Układy Pracy - 4 j.a. z lat 1994-1996 1.4.3. Regulaminy wynagradzania - 7 j.a. z lat 1959-2007 1.5. Prywatyzacja i restruktyryzacja przedsiębiorstwa - 22 j.a. z lat 1989-2003 1.6. Kontrole przdsiębiorstwa - 9 j.a. z lat 1954-1996 1.7. Komisje. Narady - 5 j.a. z lat 1951-1981 1.8. Majątek. Środki trwałe - 4 j.a. z lat 1957-1979 1.9. Współpraca z zagranicą - 4 j.a. z lat 1972-1993 1.10.Archiwum zakładowe - 9 j.a. z lat 1954-1971 1.10.1. Normatywy kancelaryjno-archiwalne - 4 j.a. z lat 1954-1971 1.10.2. Ewidencja archiwum zakładowego - 5 j.a. z lat 1959-1974 1.11. Inne materiały dotyczące organizacji przedsiębiorstwa - 2 j.a. z lat 1974-1992 1.12. Wydawnictwa. Monografie. Kroniki - 43 j.a. z lat 1953-1992 2. Organy kolegialne - 24 j.a. z lat 1992-1998 2.1. Organizacja organów kolegialnych - 4 j.a. z lat 1992-1998 2.2. Walne Zgromadzenia Akcjonariuszy - 8 j.a. z lat 1992-1997 2.3. Rada Wierzycieli - 1 j.a. z 1996 r. 2.4. Rada Nadzorcza - 1 j.a. z lat 1992-1994 2.5. Zarząd Spółki - 10 j.a. z lat 1994-1998 3. Planowanie - 106 j.a. z lat 1946-1997 3.1. Plany wieloletnie - 9 j.a. z lat 1955-1997 3.2. Plany techniczno-ekonomiczne - 54 j.a. z lat 1949-1997 3.3. Plany produkcji - 4 j.a. z lat 1952-1956 3.4. Plany zaopatrzenia materiałowego - 7 j.a. z lat 1951-1983 3.5. Plany finansowe - 18 j.a. z lat 1946-1969 3.6. Plany kosztów - 4 j.a. z lat 1955-1968 3.7. Plany zatrudnienia i funduszu płac - 4 j.a. z lat 1952-1980 3.8. Inne plany i programy - 6 j.a. z lat 1953-1976 4. Sprawozdawczość - 156 j.a. z lat 1946-2006 4.1. Analizy ekonomiczne i sprawozdania z działalności - 41 j.a. z lat 1950-1997 4.2. Analizy kosztów - 6 j.a. z lat 1954-1981 4.3. Inne analizy - 9 j.a. z lat 1954-1975 4.4. Sprawozdania z produkcji - 16 j.a. z lat 1956-1998 4.5. Sprawozdania ze sprzedaży - 6 j.a. z lat 1967-1970 4.6. Sprawozdania z zatrudnienia i funduszu płac - 7 j.a. z lat 1953-1989 4.7. Inne sprawozdania statystyczne - 2 j.a. z lat 1972-1998 4.8. Meldunki gospodarcze - 7 j.a. z lat 1994-1998 4.9. Inne sprawozdania opisowe - 8 j.a. z lat 1951-1986 4.10. Oceny, informacje - 14 j.a. z lat 1961-2006 4.11. Bilanse - 40 j.a. z lat 1946-1998 5. Samorząd pracowniczy, związki zawodowe - 25 j.a. z lat 1951-1991 5.1. Konferencje Samorządu Robotniczego - 2 j.a. z lat 1969-1978 5.2. Rada Zakładowa - 18 j.a. z lat 1953-1966 5.3. Samorząd pracowniczy - 1 j.a. z 1986 r. 5.4. Inne organizacje, kluby i stowarzyszenia - 2 j.a. z lat 1951-1956 5.5. Związki zawodowe - postulaty załogi - 2 j.a. z lat 1972-1991 6. Kadry. Ewidencja pracowników - 29 j.a. z lat 1948-2007 6.1. Informacje dotyczące zatrudniania pracowników - 4 j.a. z lat 1954-1980 6.2. Ewidencja pracowników - 25 j.a. z lat 1948-2007 7. Akta osobowe pracowników - 4198 j.a. z lat [1945] 1948-1963

Początki szczecińskiego przemysłu papierniczego i produkcji papieru w Skolwinie sięgają początków XX w., kiedy to w1910 r. w miejscowości Cavelwisch (Babin) koło Szczecina – przy obecnej ul. Stołczyńskiej w Szczecinie – rozpoczęła działalność fabryka należąca do koncernu Feldmühle, Papier und Zellstoffwerke, Aktiengesellschaft. W grudniu 1911 r. nastąpiło uruchomienie produkcji najpierw papieru gazetowego, a od połowy 1912 r. papieru drukowego i pakowego. W tym czasie uruchomiono także celulozownię i ścieralnię. W okresie międzywojennym fabryka stale się rozbudowywała i modernizowała. Równocześnie z budową fabryki papieru na jej terenie wybudowano elektrownię cieplną należącą do koncernu Feldmühle. Było to związane z możliwością wykorzystywania przez papiernię pary technologicznej niezbędnęj do produkcji papieru, a produkowanej przez własną elektrownię. Po zakończeniu drugiej wojny światowej tereny fabryki Feldmühle zostały zajęte przez administrację radziecką, która sukcesywnie na przełomie lat 1945/46, po zde-montowaniu maszyn i urządzeń, przekazywała je władzom polskim. Po przejęciu fabryki przez administrację polską na jej terenie pozostała 1 turbina i 12 kotłów parowych, które zostały uruchomione i włączone do przedsiębiorstwa pn. Elektrownia Żółwino należącego do Zakładów Energetycznych Okręgu Pomorze Zachodnie. Z ramienia władz polskich administrację obiektu po byłej fabryce papieru przejęła Delegatura Mi-nisterstwa Przemysłu i Handlu. Przez krótki okres czasu zakłady należały do Poznańskich Zakładów Papierniczych. W maju 1947 r. nadzór nad fabryką przejęło Biuro Budowy Przemysłu Papierniczego w Zabrzu poprzez utworzoną delegaturę rejonową w Szczecinie. Jej siedziba znajdowała się w Szczecinie początkowo przy ul. Małkowskiego 7, a później na terenie zakładów przy ul. Stołczyńskiej w Skolwinie. Zadaniem Biura było przejmowanie i zabezpieczanie nieczynnych fabryk na terenie Pomorza Zachodniego oraz zabezpieczanie i zagospodarowywanie znajdujących się tam zapasów surowców, materiałów i gotowych wyrobów. Delegatura Biura Budowy Przemysłu Pa-pierniczego w Szczecinie (dalej Delegatura BBPP) administrowała 7 nieczynnymi fabrykami w: Szczecinie Skolwinie, Szczecinie Dąbiu, w Płoni, Kostrzyniu, Osinowie Dolnym, Koziczynie i w Prochowcu. W tym okresie nie było wiadomo czy zdewastowane tereny tych fabryk zostaną odbudowane. Pełniły one rolę magazynów surowców na potrzeby Centrali Zaopatrzenia Przemysłu Papierniczego w Łodzi. Delegatura istniała do września 1949 r. W okresie swojej krótkiej działalności kilkakrotnie zmieniała nazwę. W połowie 1948 r. władze centralne podjęły decyzję o odbudowie w ramach planu 6-letniego (1949–1955) zakładów papierniczych w Szczecinie Skolwinie. Z dniem 1 września 1949 r. na podstawie zarządzenia Ministra Przemysłu Lekkiego została utworzona Dyrekcja Budowy Fabryk Celulozy i Papieru w Szczecinie Skolwinie i Kostrzyniu z siedzibą w Szczecinie, której dyrektorem mianowany został inżynier Czesław Pisanecki. Dyrekcja podlegała Centralnemu Zarządowi Przemysłu Papierniczego w Łodzi. W jej skład wchodziły: Fabryka w Skolwinie i w Kostrzyniu – przeznaczone do odbudowy oraz Fabryka Celulozy Natronowej w Osinowie Dolnym, która nie została odbudowana. Siedziba Dyrekcji znajdowała się na terenie zakładów papierniczych w Skolwinie. W tym miejscu należy wyjaśnić, iż do 1952 r., na terenach b. byłej fabryki Feldmühle Papier und Zellstoffwerke AG funkcjonowały trzy niezależne od siebie przed-siębiorstwa – Elektrownia Żółwino, Dyrekcja Budowy Fabryk Celulozy i Papieru w Szczecinie Skolwinie i Kostrzyniu oraz Fabryka Papieru w Szczecinie-Skolwinie. Na podstawie decyzji Ministra Przemysłu i Handlu z 23 listopada 1948 r. przedwojenna fabryka Feldmühle, Papier und Zellstoffwerke AG w Szczecinie została znacjonalizowana i przejęta na własność państwa jako Fabryka Papieru w Szczecinie-Skolwnie. W kwietniu 1949 r. powołano w tym celu Komisję Szacunkową, która zinwentaryzowała i wyceniła majątek. Swoje prace zakończyła ona w marcu 1950 r. Dnia 28 grudnia 1950 r. podpisany został protokół zdawczo-odbiorczy przedsiębiorstwa pn. Feldmühle Papier und Zellstoffwerke AG przechodzącego na własność Państwa. Do protokołu dołączone były załączniki szczegółowo opisujące nieruchomości i wszystkie składniki majątkowe fabryki. Pierwszym mianowanym kierownikiem Fabryki w Skolwinie był od 2 stycznia 1949 r. Mieczysław Woronowicz, później zaś Alojzy Krzystolik, a Mieczysław Woronowicz został jej administratorem. W tym czasie Fabryka zatrudniała 1 pracownika umysłowego i 15 pracowników fizycznych zajmujących się porządkowaniem terenu. W lipcu 1949 r. rozpoczęto pierwsze prace inwestycyjne. W lipcu 1951 r. Minister Przemysłu Chemicznego w porozumieniu z Przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego wydał zarządzenie o utwo-rzeniu przedsiębiorstwa państwowego pn. Szczecińska Fabryka Celulozy i Papieru w budowie. Przedmiotem działania przedsiębiorstwa była odbudowa fabryki, a następnie uruchomienie produkcji celulozy i papieru. Dyrektorem naczelnym fabryki mianowany został Mieczysław Gołąb, zastępcą do spraw technicznych inżynier Stanisław Ratyński, głównym księgowym Alojzy Krzystolik. W czasie budowy fabryki papieru w Szczecinie przez koncern Felmühle w 1910 r., jednocześnie na jej terenie wybudowano elektrownię cieplną. Po wojnie elektrownia, w 1947 r. rozpoczęła działalność jako przedsiębiorstwo pn. Elektrownia Żółwino. Obiektami zajmowanymi przez Elektrownię zainteresowana była Szczecińska Fabryka Celulozy i Papieru w budowie. Turbiny parowe Elektrowni i wytwarzana tam para technologiczna były niezbędne Szczecińskiej Fabryce Papieru w celu rozruchu maszyny papierniczej. W początkach 1952 r. rozpoczęły się rozmowy dotyczące przejęcia Elektrowni przez Szczecińską Fabrykę Celulozy i Papieru w budo-wie. We wrześniu 1952 r. powołano podkomisje, których zadaniem było sporządzenie spisów i protokołu zdawczo-odbiorczego majątku Elektrowni. Ostateczne przejęcie Elektrowni przez Szczecińską Fabrykę Celulozy i Papieru nastąpiło w połowie 1953 r., niemniej włączanie turbin Elektrowni do procesu technologicznego produkcji papieru rozpoczęto już w drugim półroczu 1952 r. Uruchomienie produkcji w Szczecińskiej Fabryce Celulozy i Papieru w budowie nastąpiło 1 maja 1953 r., kiedy to uruchomiono pierwszą maszynę papierniczą – MP II. Nieco wcześniej, bo w marcu 1953 r., dokonano zmian w strukturze organizacyjnej przedsiębiorstwa poprzez utworzenie komórek produkcyjnych oraz wyodrębnienie pio-nu technicznego. Dotychczasowe sekcje zostały zmienione na działy z uwagi na plano-wane rozszerzanie zakresu działania. Formalna odbudowa zakładu zakończyła się w 1954 r. W kolejnych latach udoskonalano procesy technologiczne produkcji papieru, wprowadzano nowe instalacje technologiczne oraz nowe maszyny i urządzenia. Do po-łowy lat 80-tych XX w. produkcja papieru odbywała się na pięciu maszynach papierniczych: MP-1 i MP-2 wytwarzały papier gazetowy, MP-3 papier śniadaniowy, MP-4 tekturę i szary papier pakowy oraz MP-5 papier toaletowy. Na osobnej linii produkowa-no opakowania do jajek (wytłaczanki). Od 1977 r. rozpoczęto produkcję papieru siarczanowego bielonego z przeznaczeniem na eksport głównie do Holandii, RFN i Wiel-kiej Brytanii. Na przestrzeni lat kilkakrotnie zmieniała się nazwa przedsiębiorstwa. I tak: – Fabryka Papieru w Szczecinie-Skolwnie 1948–1949, – Dyrekcja Budowy Fabryki Celulozy i Papieru w Szczecinie i Kostrzyniu 1949–1951, – Szczecińska Fabryka Celulozy i Papieru w budowie 1951–1953, – Fabryka Celulozy i Papieru w Szczecinie 1953–1955, – Szczecińskie Zakłady Celulozowo-Papiernicze 1955–1974, – Szczecińskie Zakłady Papiernicze „Skolwin” 1975–1990, – Papiernia "Skolwin" S.A. 1991–1992, – "Skolwin” Papiernia S.A. w Szczecinie 1992–1993, – Fabryka Papieru „Skolwin” S.A. w Szczecinie od 1993 r. W połowie 1977 r. rozpoczęły się rozmowy w Zjednoczeniu Przemysłu Papierniczego dotyczące połączenia w jedno przedsiębiorstwo Szczecińskich Zakładów Papierniczych "Skolwin" i Szczecińskich Zakładów Materiałów Biurowych. 21 grudnia 1977 r. Minister Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego wydał zarządzenie w sprawie połą-czenia z dniem 1 stycznia 1978 r. obu tych przedsiębiorstw. Zgodnie z nim połączenie przedsiębiorstw nastąpiło w ten sposób, że Szczecińskie Zakłady Papiernicze "Skolwin" przejęły majątek Szczecińskich Zakładów Materiałów Biurowych wg stanu na dz. 31 grudnia 1977 r. Połączone przedsiębiorstwa prowadzone były pod nazwą Szczecińskie Zakłady Papiernicze "Skolwin", a przedmiotem działania była zarówno produkcja papieru jak i materiałów biurowych m.in.……… Kalek ołówkowych i maszynowych, taśm maszynowych, skoroszytów, stalówek szkolnych i "redis", dziurkaczy, zszywaczy i zszywek. Uruchamianie nowych maszyn papierniczych powodowało, iż w kolejnych latach produkcja papieru stale wzrastała. I tak w 1955 r. wyprodukowano 50 tyś ton, w 1960 r. – 240 tyś ton, w 1965 r. – 309 tyś. Ton, w 1970 r. – 397 tyś ton, w 1975 r. – 482 tyś. Ton, w 1980 r. – 472 tyś ton, w 1985 r. zaś 115 tyś. Ton papieru. Wydarzenia społeczno-polityczne w początkach lat 80-tych XX w. odbiły się niekorzystnie na kondycji ekonomicznej Fabryki. Przestoje produkcyjne (strajki) powo-dowały zmniejszanie się produkcji, a rosnąca konkurencyjność cen produkcji papieru na świecie wymagała dokonywania inwestycji oraz wymiany lub modernizacji wyeksploatowanych urządzeń na które brakowało środków finansowych. Również przeprowadzane przez rząd reformy gospodarcze, w tym zmniejszenie dotacji finansowych dla przedsiębiorstw produkcyjnych, ujemnie wpływały na sytuację finansową Szczecińskiej Fabryki Papieru "Skolwin". Powodowało to zaciąganie przez dyrekcję Fabryki kredytów bankowych, których spłata była coraz trudniejsza lub wręcz niemożliwa. Wymusiło to konieczność przeprowadzenia zmian restrukturyzacyjnych w przedsiębiorstwie. Z dniem 1.01.1991 r. istniejące przedsiębiorstwo państwowe pn. Szczecińskie Zakłady Papiernicze "Skolwin" zostało przekształcone w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa pn. Papiernia "Skolwin" S.A. Akt notarialny wraz ze statutem spółki zostały zarejestrowane pod numerem Rep.821/91 w Indywidualnej Kancelarii Notarialnej Nr 18 w Warszawie. Równocześnie Spółka została zarejestrowana w rejestrze handlowym Sądu Re-jonowego w Szczecinie 28.02.1991 r. pod numerem RHB 1677. Działała ona na pod-stawie Kodeksu handlowego oraz ustawy z dnia 13.07.1990 r. o prywatyzacji przedsię-biorstw państwowych. Zgodnie ze statutem powołano 6-cio osobową Radę Nadzorczą oraz Zarząd Spółki. Prezesem Zarządu został mgr inżynier Stanisław Skiba, który miał do pomocy dwóch wiceprezesów. Jednocześnie z dniem 01.01.1991 r. dokonano podziału b. Szczecińskich Zakładów Papierniczych "Skolwin" na dwa odrębne przedsiębiorstwa – Szczecińskie Zakłady Materiałów Biurowych oraz Papiernię "Skolwin" S.A. Rozpoczęto też rozmowy z wierzycielami. Postępowanie ugodowe zostało wszczęte przez Bank Gdański 2.12.1993 r., a 31.03.1994 r. podpisano ugodę. Uprawomocniła się ona 16.11.1995 r. Rozpoczęto również zmiany w zarządzaniu spółką. Zrezygnowano z produkcji papieru niedochodowego (tektury i papieru szarego pakowego) a skoncentrowano się na produkcji papieru gazetowego zwykłego i offsetowego z przeznaczeniem na rynek kra-jowy i zagraniczny. Oddano również w dzierżawęobiekty socjalne, a należy wspomnieć, iż przedsiębiorstwo do 1990 r. posiadało przychodnię zakładową, żłobek i przedszkole przyzakładowe, stołówkę, dwa hotele pracownicze, domy wypoczynkowe w Świnoujściu i Trzebieży, ośrodek kolonijny w Dziwnowie. Ponadto zrezygnowano z dotowania działalności różnych organizacji, stowarzyszeń i klubów działających na terenie Fabryki. Były to m.in. Klub Honorowych Dawców Krwi, Klub Oficerów Rezerwy, Klub Seniora, Koło Ligi Kobiet Polskich, Koło Polskiego Związku Filatelistów, Koło Polskiego Towarzystwa Ekonomicznego, Pracowniczy Ogród Działkowy im. M. Konopnickiej, Spółdzielnia Mieszkaniowa "Skolwin", Koło Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Papierniczego, Zakładowy Klub Sportowy "Świt", Koło Związku Bojowników o Wolność i Demokrację, Koło Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej. Na Walnym Zgromadzeniu 24.11.1992 r. dokonano zmiany nazwy spółki – z poprzednio używanej Papiernia "Skolwin" S.A. na Fabryka Papieru Szczecin - Skolwin S.A. Podjęte kroki restrukturyzacyjne nie poprawiły kondycji ekonomicznej przed-siębiorstwa. Brak dotacji ze strony państwa z jednej strony, a z drugiej niedoinwestowana, awaryjna i pochłaniająca dużą ilość węgla kotłownia nie zapewniała stabilnego wytwarzania pary wodnej, koniecznej w procesie suszenia papieru. Wyeksploatowane i przestarzałe urządzenia do wytwarzania ścieru drzewnego pochłaniały za dużo energii elektrycznej, zaś "nowy" system przetwarzania makulatury okazał się wysoko awaryjny i nie zapewniał jej dostaw jako surowca dla produkcji papieru o wymaganych parametrach jakości i w wystarczającej ilości. Remontów wymagały tez dachy budynków fabryki. Zaległości inwestycyjne poprzednich dekad, wysokie koszty produkcji, w połączeniu z rosnącą konkurencją na rynku papieru (jakość, cena), oraz niekorzystna koniunktura eksportowa doprowadziły do sprzedaży w 2005 r. spółki prywatnemu duń-skiemu inwestorowi. Tym samym zakończyła się działalność Fabryki Papieru Szczecin-Skolwin S.A. jako najpierw przedsiębiorstwa państwowego, a później jednoosobowej spółki Skarbu Państwa. Duński inwestor (zakładając produkcję papieru dla swoich drukarni we własnym zakresie i chcąc uniezależnić się od importu drogiego papieru książkowego z Finlandii) zmodernizował w Skolwinie tylko maszynę papierniczą MP 1, dostosowując ją do produkcji papieru książkowego. Jednak energochłonna infrastruktura zakładu przerosła już jego możliwości. W 2007 roku Skolwin Paper International Sp. Z .o. została postawiona w stan upadłości likwidacyjnej, a w grudniu tego roku doszło do likwidacji zakładu, kończąc tym samym 96-letnią historię przemysłu papierniczego w Szczecinie Skolwinie.

Decyzją KM z 22.07.2015 r. utworzono zespół 65/1708 i przesunięto do niego akta dotyczące Elektrowni Żółwino (KPM 513/2015). Inwentarz zatwierdzony na posiedzeniu KM w dniu 14.12.2015 r.