akta szpitala – przytułka z 1815 roku, (dowody do rachunku kasy szpitalnej) akta Szpitala pod wezwaniem św. Józefa z lat 1855-1929 oraz Publicznego Szpitala Powiatowego pod wezwaniem św. Józefa z lat 1929-1941, (rachunki przychodów i wydatków, księgi kasowe, dowody kasowe, sprawozdania z wykonania budżetu, dzienniki podawcze, sprawozdania szpitala, dowody przyjęcia chorych, karty szpitalne, księgi chorych, książka zmarłych, kontrola leczenia, księgi operacji, księgi ruchu chorych, akta dot. dostawy żywności do szpitala, skierowania chorych, statut Szpitala Powiatowego), sygn. 1 – 124.

Szpital pod wezwaniem św. Józefa powstał w 1851 roku, na bazie drewnianego domu zwanego „oranżerią” przy ul. Warckiej, wg. projektu architekta J. Jenscha z Kalisza. W pierwszym okresie istnienia tj. w latach 1851-1857, opiekę lekarską nad nim sprawował felczer Walerian Sachs. Leczono w nim różne przypadłości chorobowe oraz przeprowadzano zabiegi operacyjne. Obsada personalna szpitala przez długie lata liczyła 9 osób, w tym tylko 1 etat lekarski. Dopiero w 1918 roku przyznano 2 etat lekarski, a stan ogólny personelu wzrósł do 24 osób. W okresie funkcjonowania szpitala rozbudowywano go, a co za tym idzie zwiększano liczbę łóżek: w 1884 r. - do 36, w 1887 – do 50, a w 1911 – do 66. Nadzór administracyjny i finansowy nad szpitalem sprawowała Powiatowa Rada Opiekuńcza Zakładów Dobroczynnych, a od 1 IV 1918 roku szpital został przyjęty pod nadzór Powiatowego Związku Komunalnego. W 1929 roku szpital został przemianowany na Publiczny Szpital Powiatowy pod wezwaniem św. Józefa w Sieradzu. Okręgiem szpitalnym był powiat sieradzki, z możliwością przyjmowania w trudnych sytuacjach pacjentów z innego terenu. Szpital Powiatowy w Sieradzu działał na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 1928 roku o zakładach leczniczych. Szpital Powiatowy pod wezwaniem św. Józefa w Sieradzu funkcjonował do 1960 roku, kiedy to rozpoczął działalność Szpital Miejski w Sieradzu.