I. Akta poszczególnych majątków i wsi, 1864-1914, sygn. 1-455 - spory o serwituty i ich likwidacja, podział gruntów wspólnych, spory o grunty, nabywanie ich za pośrednictwem Banku Włościańskiego (załączniki tabele likwidacyjne i nadawcze); II. Akta ogólne: korespondencja w sprawie pomiarów gruntów i sprawozdania z przebiegu prac pomiarowych, 1865-1914, sygn. 456-474; fragmenty akt kas pożyczkowo-oszczędnościowych, 1909-1914, sygn. 475-477a; apelacje od decyzji sądów gminnych, 1868-1881, sygn. 478-480; korespondencja ogólna, 1872-1914, sygn. 481-484; akta personalno-finansowe (wyznaczanie komisarzy, kwatery dla urzędników, zaopatrzenie w opał), 1865-1914, sygn. 485-491; zarządzenia i okólniki do wiadomości Komisarza, 1865-1914, sygn. 492-498; ochrona lasów serwitutowych, 1876-1914, sygn. 499-505; zakup gruntów za pośrednictwem Banku Włościańskiego, 1889-1913, sygn. 506-508; usuwanie z gruntów włościańskich osób pochodzenia niewłościańskiego, głównie żydów, 1884-1914, sygn. 509-535; sprawy pojedyncze, 1865-1914, sygn. 536-570 - likwidacja szachownicy gruntów, rozdrabnianie gruntów włościańskich, rozdział pastwisk, tworzenie nowych gmin i osiedli, walka z cholerą, sprzedaż majoratów, biblioteki i szkoły na wsi, melioracja gruntów, udzielanie pożyczek chłopom z dóbr rządowych, pomoc rodzinom żołnierzy rannych i zabitych, wywłaszczenie gruntów pod budowę linii kolejowej, nadzór nad stanem posiadania i finansami filiału ewangelicko-augsburskiego w Dziepułci; III. Postanowienia Komisarza, 1865-1914, sygn. 571-638; IV. Pomoce kancelaryjne, 1865-1914, sygn. 639-741a.

Na mocy ukazu z 2.03.1864 r. "O sposobie wprowadzenia w wykonanie nowych ustaw o włościanach" na terenie Piotrkowskiej Komisji do Spraw Włościańskich utworzono 6, a potem 7 rewirów z komisarzami na czele, którzy stanowili najniższy szczebel administracji włościańskiej. Począwszy od 1867 r. utworzono 8 rewirów odpowiadających poszczególnym powiatom guberni piotrkowskiej. Z dniem 1.01.1882 r. zarządzanie powiatem brzezińskim przekazano komisarzowi powiatu łódzkiego, zaś komisarza brzezińskiego delegowano do powiatu noworadomskiego, który podzielono na dwa rewiry. W pierwszym znalazły się gminy: Wielgomłyny, Garnek, Gidle, Gosławice, Dmenin, Dobrenice, Dąbrowa, Żytno, Kobiele Wielkie, Koniecpol, Masłowice, Maluszyn, Przerąb i Radomsko, a w drugim: Brudzice, Dworszowice Kościelne, Konary, Kruszyna, Radziechowice, Rząśnia, Pajęczno, Rzeki, Sulmierzyce, Zamoście. W 1905 r. zniesiono podział powiatu noworadomskiego na dwie odrębne części. Komisarz był zapraszany na posiedzenia Urzędu Gubernialnego, załatwiał część spraw związanych z uwłaszczeniem, a później ze społecznym i gospodarczym życiem wsi. Po wybuchu I wojny światowej urząd został ewakuowany do Rosji i tam uległ likwidacji.