1. Zakładanie, organizacja, budowa i rozbudowa zakładów dobroczynnych w guberni piotrkowskiej. 2. Tworzenie towarzystw dobroczynnych i pomocy biednym (w załączeniu statuty) oraz ochronek dla dzieci. 3. Dysponowanie posiadanymi przez nie kapitałami, sprzedaż, kupno, zamiana, dzierżawa nieruchomości należących do rad powiatowych i poszczególnych zakładów. 4. Utrzymanie zakładów dobroczynnych, ich zaopatrzenie w prowiant, pościel, odzież, lekarstwa itp. 5. Legaty, zapisy, darowizny, ofiary osób prywatnych oraz zasiłki rządowe na rzecz zakładów dobroczynnych. 6. Organizacja pomocy lekarskiej, ruch chorych w szpitalach, egzekucja kosztów leczenia. 7. Sprawozdania z działalności rady, rad powiatowych i zakładów dobroczynnych począwszy od 1899 r. 8. Akta personalne osób zatrudnionych w radach dobroczynności publicznej i w poszczególnych zakładach. 9. Budżety poszczególnych zakładów dobroczynnych. 10. Protokoły posiedzeń Rady. 11. Pomoce kancelaryjne.

Na mocy ukazu z 1 lipca 1870 r. dokonano reorganizacji zarządzania dobroczynnością publiczną. Zniesiono Radę Główną Opiekuńczą oraz rady powiatowe. W ich miejsce powołano osobne władze administracyjne w postaci Rady Gubernialnej i rad powiatowych. Na czele Rady Gubernialnej stał gubernator, a w jej skład wchodzili: zarządzający Izbą Skarbową, naczelnik dyrekcji szkolnej, radca rządu gubernialnego, inspektor lekarski, opiekunowie zakładów dobroczynnych w mieście gubernialnym oraz 4-6 członków wybieranych spośród mieszkańców. Rada nadzorowała wszystkie instytucje dobroczynne w guberni oraz bezpośrednio te znajdujące się w Piotrkowie. Została zlikwidowana w wyniku wybuchu I wojny światowej.