Akta z lat 1867-1874 wytworzone przez Piotrkowski Tymczasowy Urząd Rekrucki: postanowienia Urzędu, spisy poborowych, zaświadczenia lekarskie, dzienniki korespondencyjne. Akta Urzędu Poborowego Guberni Piotrkowskiej, 1874-1917: organizacja Urzędu, zarządzenia, protokoły posiedzeń, statystyka, sprawy personalne, prace komisji, kontrola urzędu rekrutacji, odroczenia, prośby i zwolnienia od służby wojskowej, skargi i donosy, badania lekarskie żołnierzy i oficerów, ćwiczenia rezerwy, spisy rannych i zabitych żołnierzy w wojnie z Japonią, sprawy niedoboru rekrutów w guberni, wyżywienia żołnierzy mobilizacja, konie dla wojska, nakładanie kar na rodziny żydowskie za uchylanie się od służby wojskowej, sprawy finansowe Urzędu, zadłużenie na rzecz szpitali, dzienniki korespondencyjne, spisy spraw, przekazywanie akt do archiwum.

Urząd powstał na mocy ustawy o obowiązku służby wojskowej z 1.01.1874 r. (Poprzednie przepisy z 15.03.1859 r. nakładały obowiązek sporządzania spisów rekrutów na burmistrzów, wójtów gmin i naczelników powiatów. Na czas pobory tworzono Tymczasowy Urząd Rekrucki). Podlegały mu powiatowe urzędy poborowe. Urzędem kierowali: gubernator (od stycznia 1876 r. wicegubernator) jako przewodniczący, prokurator sądu okręgowego, członek urzędu gubernialnego ds. włościańskich, komisarz powiatowy ds. włościańskich powiatu piotrkowskiego oraz dwóch lekarzy. Do kompetencji urzędu należały: ogólny nadzór nad przebiegiem poboru do wojska na terenie guberni, rozkład wyznaczonej na gubernię liczby nowozaciężnych do poszczególnych rejonów, kontrola osób podlegających obowiązkowi służby wojskowej, rozpatrywanie skarg na decyzje zarządów powiatowych oraz ich sprawozdań, sporządzanie ogólnego sprawozdania z zakończenia akcji poboru. Po wybuchu I wojny światowej urząd został ewakuowany do Rosji, gdzie funkcjonował do 1917 r.