Materiały archiwalne zawarte w zespole Nadleśnictwo Łobodno stanowią: Plan gospodarczy Nadleśnictwa Łobodno na 10-lecie 1923/24-1932/33 z lat 1923-1932, Plan gospodarczy Nadleśnictwa Łobodno na okres 1936-37-1945/46 tom I z roku 1936, Operat Nadleśnictwa Łobodno z roku 1925, Urządzanie, wnioski, wyniki i kontrola cięć. Wniosek cięć Nadleśnictwa Łobodno z lat 1932-1934.

Nadleśnictwo Łobodno powstało z byłych posiadłości Wielkiego Księcia Michała Aleksandrowicza (Ostrowy, Kocin) z kompleksów należących do Lasów Państwowych (Cykarzew, Czarny Las) i majoratu Mykanów. Przed rozbiorami Polski obszary te tworzyły Polskie Dobra Narodowe i Kościelne – Kłobuck. W 1799 roku nadane zostały przez Frydrycha Wilhelma II króla pruskiego Kurcjuszowi von Hangwitz, następnie wykupione przez Lemańskich, a w 1865 roku przez hrabiego Gwido Henckel von Donnersmarck. Nabył je w 1891 roku od hrabiego Gwido Henckel von Donnersmarck car Aleksander III. Do 1921 roku tytuł własności wpisany był nominalnie na członków domu rosyjskiej rodziny panującej, do Wielkiego Księcia Michała Romanowa. Decyzją Wydziału Hipotecznego z dnia 14 listopada 1921 roku tytuł własności tych dóbr wpisany został na Skarb Państwa Polskiego, na zasadzie ustawy z dnia 15 kwietnia 1921 roku o ratyfikacji Traktatu Ryskiego, zgodnie z § 12 tego traktatu. Po objęciu Dóbr przez Skarb Państwa Polskiego morganatyczna żona Wielkiego Księcia Michała Romanowa hr. Brassowa roszcząc pretensje do tych dóbr wytoczyła proces przeciwko Skarbowi Państwa Polskiego. Proces ten zakończył się wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 2 grudnia 1937 roku, który potwierdził zapisany tytuł własności na Skarb Państwa Polskiego w myśl § 12 Traktatu Ryskiego. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Lublinie w dniach 10-24 listopada 1924 r. N. 2 Ac 176/1923 rozstrzygnięto spór w kwestii części składowej Nadleśnictwa byłego majoratu Mykanów. Zgodnie z tym wyrokiem z uroczyska Mykanów na własność braci Pawłowych przeszło tylko 16,07 ha. Na ogólną powierzchnię Nadleśnictwa 6.030, 44 ha składało się 86% byłych lasów Wielkiego Księcia Michała Aleksandrowicza, 7% byłych lasów rządowych i 7% majoratu Mykanów. Nadleśnictwo składało się z trzech oddzielnych kompleksów, a mianowicie: 1/ Ostrowy, Kocin i Cykarzew, 2/ Czarny Las, 3/ Mykanów znajdujących się w Starostwie Częstochowskim, w województwie kieleckim. Urząd Nadleśnictwa znajdował się w Nowym Folwarku w północno-wschodniej części uroczyska Ostrowy nad szosą łączącą Kłobuck z Brzeźnicą. Powierzchnia Nadleśnictwa należała do czterech gmin: Gmina Miedźno – o powierzchni 3.735,82 ha, Gmina Mykanów – o powierzchni 1.549,50 ha, Gmina Kamyk – o powierzchni 616, 54 ha i Gmina Grabówka – o powierzchni 128,58 ha. Administracyjnie Nadleśnictwo Łobodno składało się z czterech leśnictw, a mianowicie: 1/ w obrębie Ostrowy – leśnictwo Ostrowy, 2/ leśnictwo Cykarzew – do którego oprócz części obrębu Ostrowy należało uroczysko Cykarzew i Mykanów 3/ w obrębie Kocin – leśnictwo Kocin z dołączonym uroczyskiem Czarny Las 4/ leśnictwo Bartkówka. Lesistość powiatu Częstochowskiego, w którym znajdowało się Nadleśnictwo Łobodno według obliczeń GUS z roku 1923 wynosiła 24,7 %. Nadleśnictwo Łobodno znajdowało się w gorszych warunkach ekonomicznych od sąsiednich Nadleśnictw ze względu na słaby stan dróg i znaczna odległość od stacji kolejowej. Najbliższą stacja kolejową od Urzędu Nadleśnictwa była Częstochowa, odległa szosą przez Kłobuck około 32 km, zaś drogą przez kolonię Czarny Las około 24 km. Dominującym rodzajem drzew była sosna, z nieznaczną domieszką dębu. Drzewo Nadleśnictwa służyło w pierwszej kolejności zaspokajaniu potrzeb miejscowej ludności, a następnie tartaku w Zagórzu oraz tartaku w Rybnej. Na mocy Rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o organizacji administracji lasów państwowych (Dz. U. Nr 119, poz. 1079) sprawy gospodarki w lasach państwowych wydzielone zostały w odrębną gałąź administracji państwowej. Administrację lasów państwowych sprawował Minister Rolnictwa i Dóbr Państwowych przez dyrekcję lasów państwowych i nadleśnictwa. Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 3 grudnia 1930 r. o zmianie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 30 grudnia 1924 r. o organizacji administracji lasów państwowych (Dz. U. Nr 86, poz. 661) określiło, iż organami przez które Minister Rolnictwa sprawuje administrację lasów państwowych są: Dyrekcja Naczelna Lasów Państwowych, dyrekcje lasów państwowych i nadleśnictwa oraz jednostki organizacyjne szczególne. Do zakresu działania dyrekcyj lasów państwowych należało: 1/ administrowanie za pośrednictwem nadleśnictw lasami państwowymi wraz z wszelkimi przynależnościami, zakładami przemysłowymi, urządzeniami transportowymi, jak również nieruchomościami, 2/ zawieranie umów o sprzedaż drewna i materiałów tartych, jak również o sprzedaż innych produktów leśnych i kopalnych w granicach nieprzekraczających rocznego etatu rębnego – względnie rocznego planu finansowo-gospodarczego, a nie należących do zakresu działania nadleśnictwa, po cenach nie niższych od ceny, wskazanej w cenniku ustalonym przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych, 3/ zawieranie – jednak bez prawa samodzielnego zaciągania pożyczek i pozbywania majątku państwowego, o ile nie wynikało to z normalnej gospodarki leśnej – wszelkich innych umów dotyczących tej gospodarki na zasadach i w granicach, określonych przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych, 4/ przeprowadzanie na miejscu czynności związanych z likwidacją serwitutów, komasacją i zamianą gruntów, stosownie do obowiązujących ustaw i przepisów, 5/ stawianie wniosków i wydawanie opinii we wszystkich sprawach administracji w lasach państwowych, zastrzeżonych decyzji Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych. Na czele dyrekcji stał dyrektor, który kierował działalnością dyrekcji oraz wykonywał nadzór nad podległymi mu organami administracji lasów państwowych. Liczbę, okręgi i siedziby dyrekcji lasów państwowych oznaczała rada Ministrów w drodze rozporządzenia. Do zakresu działania nadleśnictwa należało: 1/ bezpośrednie sprawowanie administracji lasami państwowymi wraz z wszelkimi ich wszelkimi przynależnościami, zakładami przemysłowymi, urządzeniami transportowymi, itd. jak również innymi nieruchomości przekazanymi administracji lasów państwowych, położonymi na obszarze nadleśnictwa, 2/ zawieranie umów, dotyczących sprzedaży drewna, produktów leśnych i kopalnych, jak również wszelkich innych umów w granicach, ustalonych przez Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych, 3/ składanie dyrekcji lasów państwowych wniosków i wydawanie opinii we wszystkich sprawach administracji w lasach państwowych, zastrzeżonych decyzji dyrekcji lasów państwowych, względnie Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych. Na czele nadleśnictwa stał nadleśniczy, który ponosił odpowiedzialność za swą działalność i za działalność podległego mu personelu. Liczbę, okręgi i siedziby nadleśnictw oznaczało rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Dóbr Państwowych. Stosunek służbowy funkcjonariuszy dyrekcyj lasów państwowych i nadleśnictw miał charakter publiczno-prawny. Funkcjonariusze dyrekcyj lasów państwowych i nadleśnictw mogli być mianowani do odwołania (prowizorycznie), z zastrzeżeniem usuwalności, na stałe. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 16 stycznia 1925 r. o utworzeniu dyrekcyj lasów państwowych (Dz. U. Nr 9, poz. 62) powiat częstochowski województwa kieleckiego podlegał pod względem administracyjnym Dyrekcji Lasów Państwowych w Warszawie. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 13 lipca 1938 r. o ustaleniu okręgów i siedzib dyrekcyj Lasów Państwowych (Dz. U. Nr 53, poz. 413) województwo kieleckie podlegało pod względem administracyjnym Dyrekcji Lasów Państwowych w Radomiu. Następnie, na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 listopada 1938 r. o ustaleniu okręgów i siedzib dyrekcyj Lasów Państwowych (Dz. U. Nr 95, poz. 639) powiat częstochowski w województwie kieleckim podlegał pod względem administracyjnym Dyrekcji Lasów Państwowych okrąg krakowsko-śląski z siedzibą dyrekcji w Cieszynie.