Materiały archiwalne zawarte w zespole Prokuratura Sądu Okręgowego w Częstochowie [1939] 1940-1945 [1961] obejmują takie akta jak: dziennik prezydialny, repertoria, dokumentacja szczątkowa do akt spraw prokuratorskich ujętych w poszczególnych repertoriach, skorowidze. Anteriora wynikają z prowadzonych w roku 1939, 1941 i 1945 repertoriach „Ds.” III rejonu (poz. 8, 12), a posteriora z datacji dokumentacji szczątkowej do akt spraw prokuratorskich ujętych w poszczególnych repertoriach.

Organizacja sądownictwa polskiego w okresie okupacji niemieckiej uregulowana została rozporządzeniem o sądownictwie polskim w Generalnym Gubernatorstwie z dnia 19 lutego 1940 r. – Verordnung über die polnische Gerichtsbarkeit im Generalgouvernement (Dz. rozp. GGP Nr 13, część I, s. 64). Przepisy określające właściwość polskich prokuratur zawarte były również w postanowieniu wykonawczym z dnia 1 sierpnia 1940 r. do rozporządzenia z dnia 19 lutego 1940 r. o sądownictwie polskim w Generalnej Guberni – Durchführungsvorschrift zur Verordnung vom 19 Februar über di polnische Gerichtsbarkeit im Generalgouvernement (Dz. rozp. GGP Nr 49, część II, s.411) oraz w rozporządzeniu o sądownictwie niemieckim w Generalnej Guberni z dnia 19 lutego 1940 r. Polskich prokuratorów w Generalnej Guberni obowiązywał polski kodeks postępowania karnego w brzemieniu z dnia 23 sierpnia 1932 r. (Dz. U. RP Nr 73, poz. 662) Sądownictwo polskie było dopuszczane, o ile nie była dana właściwość sądu niemieckiego. W sprawach karnych sąd polski mógł rozpatrywać tylko wówczas, gdy sprawa przekazana została przez niemiecką władzę oskarżenia polskim władzom sądowym. Przepisy polskiego prawa, na podstawie których polskie władze sprawiedliwości upoważnione były do warunkowego zawieszania kar, grzywien lub ułaskawienia utraciły swoją moc. Sądownictwo wykonywane było przez sądy grodzkie, okręgowe i apelacyjne. Sądu Najwyższego nie utworzono, zniesiono również sądy pracy, a sprawy im właściwe przekazano sądom grodzkim. Przy sądzie okręgowym istniały prokuratury sądów okręgowych. Sądownictwo polskie podlegało bezpośredniemu nadzorowi Szefa Okręgu. Do wykonywania sądownictwa polskiego obowiązywały polskie ustawy i rozporządzenia o ile generalny gubernator nie postanowił inaczej. Zgodnie z paragrafem 1ust. 2 rozporządzenia Generalnego Gubernatorstwa dla zajętych obszarów polskich wszelkie sprawy karne, w których miała odbywać się rozprawa sądowa miały być przedkładane prokuraturze przy Sądzie Specjalnym. W pozostałych sprawach należało przesyłać tylko odpisy decyzji o umorzeniu sprawy. Prokuratura Sądu Okręgowego mogła swoje sprawy kierować do sądów polskich, bez przyjmowania od nich przysięgi. Księgi religijne (Tora) znajdujące się w sądzie polecono zniszczyć. Odsunięto też adwokatów żydowskich. Wszelkie sprawy w których występowali jako oskarżyciele, oskarżeni, podejrzani, obwinieni czy w innej roli Niemcy z Rzeszy lub pochodzący z narodu niemieckiego (volksdeutsche) były kierowane do właściwych sądów niemieckich.