Materiały archiwalne zawarte w zespole Nadleśnictwo Lubliniec stanowią: księga stanu posiadania, plany urządzania gospodarstwa leśnego.

Nadleśnictwo Lubliniec powstało 8 lutego 1912 roku pod nazwą „Nadleśnictwo Państwowe Czarny Las” i zajmowało 1.715 ha (akt kupna-sprżedazy dóbr rycerskich Małe Droniowiczki). W latach międzywojennych Nadleśnictwo obejmowało powierzchnię 4.182 ha – obręb: Tanina, Łopian oraz Kochanowice. Lasy państwowe powstały na mocy Dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa. Lasy i grunty leśne o obszarze ponad 25 ha, stanowiące własność lub współwłasność osób fizycznych i prawnych przeszły na własność Skarbu Państwa. Wraz z lasami i gruntami leśnymi przeszły na własność Skarbu Państwa, o ile stanowiły własność lub współwłasność tej samej osoby 1/ wszelkie śródleśne grunty, łąki i wody, 2/ grunty deputatowe administracji i straży leśnej, 3/ wszelkie nieruchomości i ruchomości położone na terenie obiektu leśnego, przechodzącego na własność Skarbu Państwa, niezależnie od swego przeznaczenia, 4/ wszelkie nieruchomości i ruchomości służące do prowadzenia gospodarstwa leśnego (zabudowania, urządzenia techniczne, transportowe, komunikacyjne itp.) niezależnie od swego położenia, 5/ wszelkie zapasy materiałowe (remanenty) zarówno w lesie jak i zakładach przemysłowych, przechodzących na własność Skarbu Państwa. Lasy i grunty leśne wraz ze związanymi z nimi gospodarczo gruntami nieleśnymi oraz innymi nieruchomościami i ruchomościami, będące własnością osób narodowości niemieckiej przeszły na własność Skarbu Państwa niezależnie od zajmowanej powierzchni. Wszelkie umowy, dotyczące użytkowania obiektów przechodzących na własność Skarbu Państwa stały się z mocy samego prawa nieważne. Przejęcia lasów i gruntów leśnych oraz innych nieruchomości i ruchomości, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych z dnia 20 stycznia 1945 r. w sprawie wykonania dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 12 grudnia 1944 r. o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa dokonała Dyrekcja Naczelna Lasów Państwowych przez właściwe dyrekcje lasów państwowych. Nadleśnictwo Lubliniec w roku 1945 zostało powiększone o kompleks leśny Braszczok-Lubeckie oraz lasy byłych właścicieli ziemskich (księcia Hohenlohe-Ingelfingen, Kohlera, Schinlera, Bellestrema i Aulocha). Powierzchnia łączna wzrosła do 6.797 ha, a w roku 1952 po przejęciu lasów miejskich Lublińca obejmowała 7.932 ha. Po zamianie siedziby w roku 1961 nastąpiła również zmiana nazwy z Nadleśnictwa Czarny las na Nadleśnictwo Lubliniec. Kolejnymi nadleśniczymi w Nadleśnictwie Lubliniec byli: Bernard Kozak, Stefan Jurewicz, Bolesław Belof, Stanisław Karolczyk, Leszek Fucik. W latach 1945-1950 jednostka podlegała Dyrekcji Lasów Państwowych Okręgu Śląskiego z siedzibą w Katowicach, a następnie od marca 1946 r. w Bytomiu, a od 1949 r. w Opolu. W 1950 r. Nadleśnictwo Lubliniec znajdowało się na obszarze Rejonu Wielkiego Lasów Państwowych z siedzibą w Opolu przekształconego w 1951 r. na Katowicki Okręg Lasów Państwowych z siedzibą w Katowicach. W tym okresie Nadleśnictwo Lubliniec funkcjonowało w Rejonie Lasów Państwowych Lubliniec obejmującym 7 nadleśnictw z siedzibą początkowo w Koszęcinie.