Księgi wtóropisowe urodzeń, małżeństw i zgonów (duplikaty) z lat 1876-1919 sygn.1-44

Od 1810 roku na terenie Lubelszczyzny został wprowadzony obowiązek rejestracji ruchu naturalnego ludności w aktach stanu cywilnego. Rejestracja miała charakter świecki i zadanie prowadzenia jej powierzono duchownym katolickim (rzymskokatolickim i greckokatolickim). W ten sposób duchowni pełnili równocześnie funkcję urzędnika stanu cywilnego na terenie danej gminy czy parafii. Zadaniem ich było sporządzanie aktów stanu cywilnego dla ludności przebywającej w obrębie parafii bez względu na wyznanie. Akta stanu cywilnego były sporządzane w dwu egzemplarzach i obejmowały cztery rodzaje aktów tj. urodzenia, zapowiedzi, małżeństwa, zgonów. Do aktów małżeństw załączano alegaty czyli dokumenty urzędowe lub kościelne dotyczące zawieranego związku małżeńskiego. Z końcem każdego roku księgi były zamykane, uzupełniane o indeksy aktów. Jeden egzemplarz- pierwopis(unikat) pozostawał w parafii i były to księgi prowadzone przez wiele lat odrębnie dla każdego rodzaju aktów. Drugi egzemplarz- wtóropis (duplikat) stanowił wpisy wszystkich rodzajów aktów sporządzanych w ciągu jednego roku i przekazywany był wraz z załącznikami do właściwego terytorialnie sądu pokoju. W 1826 roku wyłączono spod kompetencji duchownych katolickich sporządzanie aktów metrykalnych innych wyznań chrześcijańskich i wyznania mojżeszowego. Akta stanu cywilnego były spisywane w języku polskim, a od 1868 w języku rosyjskim. Od tego też czasu została wprowadzona podwójna datacja aktów tj. obok daty zgodnej z kalendarzem gregoriańskim wpisywano datę według kalendarza juliańskiego. W XIX wieku różnica pomiędzy kalendarzem juliańskim i gregoriańskim wynosiła 12 dni, a od początku XX wieku zwiększyła się do 13 dni. Na terenie zaboru rosyjskiego powyższe przepisy obowiązywały do 1945 roku. Z dniem 1 stycznia 1946 roku (dekret Rady Ministrów z 25 IX1945 r.; Dz. U. Nr 48, poz. 272-273) wyznaniowe urzędy stanu cywilnego zostały zlikwidowane, a w zamian powołane w każdej gminie państwowe urzędy. Siedziba parafii: Radzięcin; diecezja lubelska (dekanat urzędowski, następnie szczebrzeszyński, obecnie biłgorajski); Powiat zamojski gmina Goraj; Wezwanie: św. Kazimierza; Rok powstania: w latach 1715-1718 kościół był filią parafii w Goraju, powtórna erekcja parafii w Radzięcinie nastąpiła w 1718 r.; Miejscowości należące do parafii: Abramów, Abramowska Wólka, Hosznia, Majdan Teodorówka, Jędrzejówka, Średniówka, Komodzianka, Smoryń, Radzięcin, Radzięcka Wola.