1. Cła, podatki i pożyczki, 1658-1877, sygn. 1-132 2. Sprawy organizacyjne, 1754-1885, sygn. 133-197 3. Protokoły i sprawozdania, 1717-1818, sygn. 198-217 4. Handel płótnem, 1754-1855, sygn. 218-244 5. Produkcja płócien i sprawy cechowe, 1677-1850, sygn. 245-328 6. Sprawy ciężarów na rzecz wojska, 1754-1820, sygn. 329-353 7. Sprawy finansowe, 1658-1936, sygn. 354-468 8. Korespondencja i dzienniki podawcze, 1743-1939, sygn. 469-522 9. Handel zbożem, 1760-1812, sygn. 523-549 10. Matrykuły i sprawy osobowe, 1754-1885, sygn. 550-581

Konfraternia Kupiecka w Jeleniej Górze [Kaufmanns-Societät Hirschberg] utworzona została w 1658 r.: 28 stycznia kupcy zwrócili się do Rady Miejskiej o zatwierdzenie własnej korporacji cechowej, dnia 9 kwietnia Rada podjęła uchwałę o powołaniu cechu, a 30 grudnia nastąpiło ostateczne jego zatwierdzenie. Nowa organizacja nosiła nazwę: Cech Mieszczan i Kupców [Zunft der Bürger und Handelsleute]. Mogli do niego należeć: "wszyscy nie pracujący w rzemiośle uprawiający wolne sztuki, handel i inne zawody związane z gospodarką miejską oraz nie należący dotąd do żadnej korporacji zawodowej". Korporacja początkowo liczyła 17 osób, lecz szybko rosła: 1666 - 28 osób, 1671 - 34, 1676 - 48, 1681 - 55, 1686 - 62, 1696 - 71. Gdy w 1675 r. do jeleniogórskiego cechu przystąpili obywatele Wrocławia (Daniel Buchs i Georg Pohl), Konfraternia przyjęła nazwę Towarzystwa Kupieckiego w Jeleniej Górze [Kaufmanns-Societät Hirschberg]. Bardzo szybko stało się ono jednym z największych tego typu towarzystw na Śląsku, a jego członkowie czerpali zyski przede wszystkim z produkcji i handlu płótnem, zwłaszcza cienkimi woalami. Wyroby te eksportowano nie tylko do licznych krajów europejskich, ale także do Ameryki, Afryki oraz Azji. Zmieniając swój charakter i zakres działalności towarzystwo to istniało do 1939 r. Od roku 1850 działalność Konfraterni jest w zasadzie symboliczna. Straciła realne znaczenie na rzecz Izby Przemysłowo-Handlowej. W 1885 r. zmieniono jej nazwę na Towarzystwo Kupieckie [Kaufmännische Verein], lecz w 1905 r. powróciło do poprzedniej nazwy. Zajmowało się praktycznie tylko wspieraniem spraw handlowych kupców i działalność reprezentacyjna.