Na zespół składają się akta własne Komisji Cechów oraz akta poszczególnych cechów - członków Komisji (stąd anteriora zespołu). Są to m .in protokoły cechowe, statuty i korespondencja poszczególnych cechów: sygn. 1-58: piekarze, 1706-1935; sygn. 59-139: rzemiosło budowlane, 1762-1935; sygn. 140-172: introligatorzy, 1587-1935; sygn. 173-180: krawiectwo damskie, 1910-1936; sygn. 181-192: elektrycy-instalatorzy, 1928-1933; sygn. 193-228: rzeźnicy, 1542-1935; sygn. 229-238: fryzjerzy, 1524-1929; sygn. 239-243: złotnicy, 1885-1923; sygn. 244-285: krawcy, [1349]1629-1934; sygn. 286-293: blacharze-instalatorzy, 1667-1932; 294-304: cukiernicy, 1895-1944; sygn. 305-313: koszykarze, 1893-1935; sygn. 314-317: malarze, 1885-1929; sygn. 318-329: mechanicy, 1923-1932; sygn. 330-337: młynarze, 1883-1933; sygn. 338-342: ślusarze, 1876-1933; sygn. 343-346: kowale, 1845-1928; sygn. 347-379: szewcy, 1729-1934; sygn. 380-396: kamieniarze, 1890-1935; sygn. 397-411: stolarze, 1829-1934; sygn. 412-415: garncarze, 1912-1934; sygn. 415-422: zegarmistrze, 1891-1934; sygn. 423: kołodzieje, 1847-1912; sygn. 424-431: tkacze, 1630-1933; sygn. 432-580: sprawy Komisji Cechów, 1869-1934; sygn. 581-588: tokarze i rzeźbiarze, 1761-1934; sygn. 589-594: bednarze, 1781-1932; sygn. 595-606: powroźnicy i siodlarze, 1616-1932; sygn. 607-620: dekarze, 1870-1938; sygn. 621-670: sprawy czeladnicze, wykazy majstrów, czeladników, członków cechów, 1870-1938

Komisję Cechów w Legnicy (Innungs Ausschuss zu Liegnitz) utworzyło w 1887 r. 11 cechów, które połączyły się dla realizacji różnych zadań. Kom. Cechów nadzorowana była przez magistrat legnicki. W latach 30-tych XX w. Komisję tworzyło już ponad 30 różnych cechów, które posiadały własne statuty. Zgodnie z decyzją ministra przemysłu i handlu z dnia 22 VII 1931 r. Komisja zyskała osobowość prawną, jednocześnie przyjmując charakter zrzeszenia przymusowego. Terenem działania Komisji było miasto Legnica, zrzeszała cechy legnickie (do cechów tych natomiast mogli należeć rzemieślnicy z innych miast i powiatów). Komisja reprezentowała swoich członków na zewnątrz i chroniła ich prawa i interesy, poprzez: niesienie pomocy cechom i zrzeszonym w nim członkom-rzemieślnikom w wykonywaniu ich zadań gospodarczych; wysuwanie projektów w sprawie tworzenia nowych cechów; doskonalenie wiedzy fachowej rzemieślników w ramach organizowanego szkolenia zawodowego; propagowanie osiągnięć rzemiosła poprzez organizowanie wystaw itp. Działalność Komisji ustała w wyniku przemian politycznych i narodowościowych Dolnego Śląska z lat 1944/1945.