Kronika szkolna, księga główna, katalogi okresowe, arkusze ocen.

Organizację szkolnictwa polskiego funkcjonującego w latach 1915-1941 regulowały następujące przepisy: rozporządzenie Naczelnego Wodza armii austro-węgierskiej z 7 III 1915 r., rozporządzenie C i K Wojskowego Generał Gubernatora z 31 X 1915 r. oraz przepisy Tymczasowej Rady Stanu Królestwa Polskiego z 10 VIII 1917 r. uzupełniane przez ustawy - o obowiązku szkolnym z 7 lutego 1919 r.; o tymczasowym ustroju władz szkolnych z dnia 4 VI 1920 r. ; o zakładaniu i utrzymaniu publicznych szkół powszechnych oraz ustroju szkolnictwa z dnia 11 III 1932 r.; a także obowiązujące podczas okupacji rozporządzenie o szkolnictwie w Generalnym Gubernatorstwie z dnia 31 X 1939 r. W okresie 1915-1941 istniały trzy typy szkół: państwowe - finansowane wyłącznie przez państwo; publiczne - utrzymywane przez państwo wspólnie z samorządem terytorialnym lub gospodarczym oraz prywatne. Stopień organizacyjny szkoły zależał od ilości dzieci w wieku szkolnym zamieszkałych w obwodzie szkolnym. Były więc szkoły jedno-, dwu-, trzy-, cztero-, pięcio-, sześcio-, siedmioklasowe. W programie szkoły powszechnej wyróżniano trzy szczeble; odpowiednio do podziału programu nauczania szkoły dzieliły się na trzy stopnie organizacyjne. Szkoła trzystopniowa realizowała w pełnym zakresie wszystkie trzy szczeble programowe: pierwszy w ciągu 4 lat, drugi w ciągu kolejnych 3 lat i ostatni etap w siódmym roku nauczania