1) Akta ogólne: organizacja sądownictwa i innych instytucji niemieckich na ziemiach polskich (kościoły, szkoły, ubezpieczenia, administracja ogólna, opieka społeczna, notariat, rolnictwo), sprawy personalne (27 j.a.; [ 1938] 1939-1944). 2) Akta spraw testamentowych (47 j.a.; (1938) 1939-1944). 3) Akta spraw spadkowych (60 j.a.; 1940-1944). 4) Akta spraw opiekuńczych (45 j.a.; (1930) 1939-1944). 5) Akta spraw kuratelarnych (8 j.a.; (1935) 1939-1944). 6) Akta spraw alimentacyjnych (22 j.a.; (1928) 1941-1942). 7) Akta spraw o dożywocie (1 j.a.; 1941). 8) Akta spraw finansowych (16 j.a.; 1941-1943). 9) Akta spraw własnościowych: listy hipoteczne, licytacja nieruchomości (3 j.a.; (1935) 1941-1943). 10) Pomoce kancelaryjne (2 j.a.; 1941-1946)

Organizacja sądów powszechnych na terenach włączonych w 1939 r. do III Rzeszy (tzw. Kraj Warty) wzorowana była na strukturze sądów niemieckich, a opierała się na rozporządzeniu Ministra Sprawiedliwości z 26 listopada 1940 r. Sądami I instancji były sądy obwodowe (Amtsgerichte), II instancji sądy krajowe (Landgerichte), III instancji wyższe sądy krajowe (Oberlandgerichte), natomiast sądem najwyższym i kasacyjnym był Sąd Rzeszy (Reichsgericht). Językiem urzędowym sądownictwa był język niemiecki. Do kompetencji sądów obwodowych, jako sądu I instancji, należały sprawy cywilne i karne o mniejszym znaczeniu. W przypadku Polaków i Żydów należały do nich sprawy, w których wymiar kary nie przekraczał 5 lat obozu pracy karnej lub 3 lat ostrzejszego obozu karnego. Były to przeważnie wykroczenia natury administracyjnej i skarbowej. Działalność sądów okupacyjnych ustała wraz zakończeniem okupacji na danym terenie. Sąd Obwodowy w Koźminie podlegał Sądowi Krajowemu w Ostrowie Wielkopolskim i Wyższemu Sądowi Krajowemu w Poznaniu.