1) Sprawy państwowe (sygn. 1; 1866-1908). 2) Sprawy gminne (sygn. 2-3; 1870-1909). 3) Sprawy budowlane (sygn. 4-8; 1905-1916). 4) Ochrona przeciwpożarowa (sygn. 9; 1908-1919). 5) Przemysł i rzemiosło (sygn. 10-11; 1877-1914). 6) Rolnictwo, melioracja, hodowla (sygn. 12-16; 1902-1917). 7) Bezpieczeństwo i porządek publiczny (sygn. 17-19; 1865-1908). 8) Opieka społeczna (sygn. 20; 1889-1908). 9) Sprawy kościelne (sygn. 21-22; 1865-1912). 10) Stowarzyszenia robotnicze (sygn. 23-24; 1889-1916). 11) Sprawy szkolne (sygn. 25-28; 1881-1913). 12) Sprawy drogowe (sygn. 29-48; 1889-1916). 13) Sprawy wojskowe (sygn. 48-50; 1890-1914).

Dystrykty/komisariaty obwodowe (Distrikts-Amty) powołano do życia w 1836 r. Obejmowały swoim działaniem kilka gmin wiejskich i obszarów dworskich. Na ich czele postawiono komisarzy dystryktowych/obwodowych (Distrikts-Kommissar), powoływanych przez Naczelnego Prezesa Prowincji Poznańskiej. Do ich kompetencji należało między innymi: czuwanie nad bezpieczeństwem publicznym oraz przestrzeganiem przepisów budowlanych i drogowych, nadzór nad związkami i stowarzyszeniami, nad rzemiosłem, handlem i przemysłem, prowadzenie ewidencji ludności, opieka nad ubogimi, współpraca przy organizacji wyborów. Ponadto komisarze wykonywali na podległym sobie obszarze zarządzenia landrata i innych władz nadrzędnych. Po odzyskaniu niepodległości, na podstawie ustawy z 1 sierpnia 1919 r. o tymczasowej organizacji zarządu b. dzielnicy pruskiej (Dz. P., nr 64, poz. 385), Distrikts-Amty przemianowano na komisariaty obwodowe, pozostawiając im podobne kompetencje administracyjne i policyjne.