1) Polityka państwowa wewnętrzne i zewnętrzna: okólniki i zarządzenia, stosunki polsko-niemieckie (sygn. 1-3, 44; 1919-1927). 2) Urzędowanie Komisariatu Obwodowego: zatrudnianie urzędników, opłaty stemplowe, poczta, telegraf (sygn. 4-6; 1919-1928). 3) Ewidencja cudzoziemców (sygn. 7-8 (7a); 1926-1928). 4) Opieka społeczna: m.in. świadectwa ubóstwa (sygn. 9-11; 1919-1928). 5) Bezpieczeństwo i porządek publiczny: działalność polityczna, reemigranci, nadzór budowlany, zezwolenia na broń, dochodzenia policyjne, sprawy meldunkowe (sygn. 12-16, 45; [1918] 1919-1928). 6) Sprawy budowlane: wnioski i zezwolenia budowlane (sygn. 17-22; 1919-1928). 7) Ochrona przeciwpowodziowa: m.in. zakładanie i czyszczenie rowów (sygn. 23-25; [1917] 1919-1928). 8) Przemysł, handel, rzemiosło: przepisy i zarządzenia, sprawy zatrudniania, ceny, walka z lichwą i spekulacją, miary (sygn. 26-32; [1917] 1919-1928). 9) Sprawy wojskowe (sygn. 33-34; 1920-1928). 10) Sprawy szkolne (sygn. 35; 1919-1922). 11) Sprawy gminne: m.in. wybory sołtysów i ławników (sygn. 36-40; 1919-1927). 12) Ochrona przeciwpożarowa: m.in. ubezpieczenia ogniowe (sygn. 41-42; 1919-1928). 13) Sprawy kościelne (sygn. 43; 1919-1928).

Po odzyskaniu niepodległości organizacja administracji i samorządu w b. zaborze pruskim nie uległa większym zmianom, co sankcjonowała ustawa z 1 sierpnia 1919 r. (Dz. P., nr 64, poz. 385). Distrikts-Amty przemianowano na komisariaty obwodowe, pozostawiając im jednak podobne kompetencje administracyjne i policyjne. Przekazano im jedynie władzę policyjną z rąk właścicieli ziemskich w obszarach dworskich (Tygodnik Urzędowy, 1919, nr 54, nr 129). Do kompetencji komisarzy obwodowych należało między innymi: czuwanie nad bezpieczeństwem publicznym i przestrzeganiem przepisów budowlanych i drogowych, nadzór nad związkami i stowarzyszeniami oraz nad rzemiosłem, handlem i przemysłem, prowadzenie ewidencji ludności, opieka nad ubogimi, współpraca przy organizacji wyborów. Ponadto komisarze wykonywali na podległym sobie obszarze zarządzenia starosty i innych władz nadrzędnych. Podlegała im także policja, która w myśl ustawy z 24 lipca 1919 r. (Dz.P., nr 61, poz. 363) była organem wykonawczym władz państwowych i samorządowych. W skład komisariatów wchodziły gminy wiejskie z sołtysem i obszary dworskie z przełożonym na czele. Komisariaty obwodowe zniosła, z dniem 8 marca 1928 r., ustawa z 19 stycznia t.r., tworząc w ich miejsce wójtostwa (Dz.U., nr 11, poz. 86). Komisariat Obwodowy Krotoszyn – Południe obejmował gminy wiejskie i obszary dworskie leżące w południowej części powiatu krotoszyńskiego. Z dniem 1 lipca 1924 r. wojewoda poznański zlikwidował Komisariat Obwodowy w Zdunach włączając wszystkie gminy wiejskie i obszary dworskie w obręb Komisariatu Obwodowego Krotoszyn – Południe, za wyjątkiem gminy wiejskiej i obszaru dworskiego Lutogniew, które włączył do Krotoszyna – Północ. Jednocześnie z Komisariatu Krotoszyn – Południe przeniósł do Krotoszyna – Północ gminy wiejskie: Stary Krotoszyn, Dąbrowa, Kobierno, Nowy Folwark, Roszki i Różopole oraz obszary dworskie: Dąbrowa, Kobierno, Krotoszyn-Zamek i Nowy Folwark (Dz. Urz. Województwa Poznańskiego, nr 30, poz. 1891).