1) Repertoria i skorowidze (14 j.a.; 1945-1950). 2) Akta spraw kurateralnych, alimentacyjnych i opiekuńczych (7 j.a.; 1948-1950).

Po zakończeniu okupacji hitlerowskiej w 1944/1945 r. sądy powszechne działały na podstawie ustawodawstwa międzywojennego (Prawo o ustroju sądów powszechnych z 6 lutego 1928 r.; Dz.U., nr 12, poz. 93 z późn. zm.), zmienianego następnie przez częściowe reformy sądownictwa powszechnego w latach 1944-1949. Zgodnie z nimi sądy grodzkie stanowiły najniższy szczebel powszechnego wymiaru sprawiedliwości. Bieżącą działalność sądów normowały regulaminy wewnętrznego urzędowania wprowadzone rozporządzeniami Ministra Sprawiedliwości: ogólny z 1 grudnia 1932 r. (DzU, nr 110, poz. 905), w sprawach karnych z 15 czerwca 1929 r. (DzU, nr 42, poz. 352) oraz w sprawach cywilnych z 15 grudnia 1932 r. (DzU, nr 114, poz. 941 z późn. zm.: 1945, nr 57, poz. 333; 1946, nr 25, poz. 162; nr 63, poz. 348). Do właściwości sądów grodzkich, orzekających zawsze jednoosobowo, należało orzekanie w I instancji. Rozpatrywały one drobne sprawy cywilne, karne i wieczysto-księgowe oraz udzielały innym sądom lub organom państwowym pomocy sądowej. W ich skład wchodził jeden lub większa liczba sędziów mianowanych przez prezydenta RP na wniosek ministra sprawiedliwości, spośród których był wyznaczony naczelnik sądu. Sądy, w których był duży napływ spraw, były dzielone na oddziały. Do każdego z nich należał jeden lub kilku sędziów, a na jego czele stał przewodniczący (kierownik oddziału). Każdy oddział miał własny sekretariat. W sądach grodzkich urzędowali również komornicy pełniący czynności egzekucyjne, a minister sprawiedliwości mógł ustanowić przy poszczególnych sądach podprokuratorów okręgowych. Nadzór administracyjny (służbowy) nad sądami grodzkimi i sędziami pełnił kierownik sądu i minister sprawiedliwości, natomiast nadzór jurysdykcyjny prezes sądu okręgowego, prezes sądu apelacyjnego oraz Sąd Najwyższy. Sędziowie w sprawowaniu swojego urzędu byli niezawiśli i podlegali tylko ustawom. W 1950 r. w wyniku gruntownej reformy sądownictwa z dniem 1 stycznia 1951 r. zlikwidowano dotychczasowe sądy powszechne (Dz.U., 1950, nr 38, poz. 247). Ich miejsce zajęły sądy powiatowe, wojewódzkie oraz Sąd Najwyższy. Sąd Grodzki w Kępnie obejmował swoją działalnością powiat kępiński, podlegając jurysdykcyjnie Sądowi Okręgowemu w Ostrowie Wielkopolskim i Sądowi Apelacyjnemu w Poznaniu. W 1951 r. został przekształcony w Sąd Powiatowy w Kępnie (Dz.U., 1950, nr 54, poz. 496).