Akta Starostwa zostały podzielone na referaty. Do najważniejszych z punktu widzenia działalności urzędu zaliczyć można akta wydziału ogólnego obrazujące strukturę i organizację starostwa. Inną interesującą grupę akt stanowią statuty organizacyjne stowarzyszeń i związków nadsyłane do zatwierdzania przez władze starostwa. Kolejną wyróżniającą się grupą są dokumenty wniosków o wydanie świadectw moralności i lojalności, dokumenty postępowań w sprawach: poszukiwania Polaków podejrzanych o podpisanie niemieckiej listy narodowościowej, zmiany nazwisk i przypadków podszywania się volksdeutschów pod obywateli polskich, zbierania informacji o obywatelach radzieckich przebywających na terenie starostwa (celem przesiedlenia ich do ZSRR), wniosków o wydanie paszportów na wyjazd za granicę wraz z opiniami środowiskowymi komitetów blokowych, walki ze stonką ziemniaczaną (zachowały się plakaty propagandowe, formularze zezwoleń na zbieranie stonki oraz formularze raportów ze zbierania stonki), przestępstw i wykroczeń popełnionych przez funkcjonariuszy MO i żołnierzy WP na służbie. Zachowały się akta ośrodków współdziałania obrazujące trudną powojenną sytuację materialną ludności starostwa. Znajdziemy tam wykazy osób korzystających z opieki społecznej, listy produktów (głównie żywnościowych i higienicznych) wydawanych potrzebującym, sprawozdania z przeprowadzonych wywiadów środowiskowych dokonywanych przez pracowników ośrodków współdziałania. Z innych akt zachowała się dokumentacja próśb o pozwolenie na ekshumacje i pochowanie zmarłych oraz eksportacje zwłok z i do Warszawy, dokumenty dotyczące obowiązkowych szczepień, walki z chorobami zakaźnymi i wenerycznymi. Z innych dokumentów zachowały się wykazy ziem uprawnych na terenie starostwa, dokumenty nadzoru weterynaryjnego działające na terenie starostwa, nadzoru nad handlem wraz z aktami prowadzących postępowań karno-administracyjnych w sprawach za fałszowanie towarów i usług, akta spraw przeciwko nieletnim i innym przestępcom ukrywającym się na terenie Polski.

Starostwo Grodzkie Zachodnio-Warszawskie działalność swoją rozpoczęło w 1945 r. Idea powołania starostw grodzkich sięga okresu przedwojennego, gdzie w myśl zasady decentralizacji ustroju administracyjnego w 1928 r., na podstawie Rozporządzenia Prezydenta RP z dnia 18.01.1928 r. „O organizacji i zakresie działania władz administracji ogólnej” obszar Warszawy podzielono na powiaty grodzkie w miejsce dotychczas scentralizowanej władzy Komisariatu Rządu na m.st. Warszawę. Do idei powołania starostw grodzkich powrócono bezpośrednio po zakończeniu wojny kiedy to w 1945 r., Miejska Rada Narodowa opracowała statut organizacyjny dla Starostw Grodzkich m.st. Warszawy. Przy opracowaniu statutu oparto się na: 1.Rozporządzeniu Prezydenta RP z dnia 18.01.1928 r., „O organizacji i zakresie działania władz administracji ogólnej” (Dz.U.R.P.nr 80 z 1936 r.,p.555). 2.Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych z dnia 30.06.1930r., w sprawie wewnętrznej organizacji starostw oraz trybu ich urzędowania (Dz.U.R.P. nr 55, poz.464). 3.Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 02.07.1931 r., o stanowisku wojewodów i starostów jako przedstawicieli Rządu (Dz.U.R.P. nr 66, poz.546). 4.Dekrecie PKWN z dnia 21.08.1944 r., o trybie powoływania władz administracji ogólnej I-szej i II-giej instancji (Dz.U.R.P. nr 8 z 1944 r.) W myśl statutu starostwa grodzkie (zarządy dzielnicowe), były na terenie powiatów grodzkich organami wykonawczymi samorządu dzielnicowego oraz władzami administracji ogólnej I-szej instancji. Kontrolę społeczną organów wykonawczych sprawowała dzielnicowa rada narodowa. Na czele organów wykonawczych dzielnicowego samorządu terytorialnego stali starostowie grodzcy, którzy skupiali również w swym ręku całokształt administracji państwowej, nie wydzielonej spod ich władzy ustawami specjalnymi. Starosta grodzki był na terenie powiatu grodzkiego: a)przedstawicielem Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy oraz szefem władzy administracji ogólnej I-szej instancji. b)kierował i uzgadniał działalność administracji państwowej i samorządowej c)wykonywał nadzór nad czynnościami podległych mu urzędów i urzędników Pomocnikiem starosty był wicestarosta, który zastępował go we wszystkich sprawach z wyjątkiem problematyki referatu bezpieczeństwa. Starostwo grodzkie dzieliło się na referaty, na czele, których stali kierownicy referatów. Starostwa grodzkie istniały w Warszawie od połowy 1950 r. Zlikwidowane zostały na mocy ustawy z dnia 20.03.1950 r., „O terenowych organach administracji państwowej”. Starostwo Grodzkie Zachodnio-Warszawskie od pierwszych chwil swojego powstania rozpoczęło intensywne działania mające na celu organizację administracji na podległym sobie terenie. Władze starostwa od początku aktywnie uczestniczyły w konferencji starostów grodzkich, na których omawiano wszelkie kwestie związane z administrowaniem Warszawą. Przepisy i tryb postępowania w zakresie czynności kancelaryjnych starostw określał Okólnik Prezydenta m.st. Warszawy nr 99 z dn. 31.12.1945 r. W starostwie obowiązywał system dziennikowy. Na znak sprawy składał się nr kolejnego dziennika, łamany przez rok, łamany przez referat. Zmiana nastąpiła w marcu 1948 r., kiedy to wprowadzono rzeczowy podział akt, a pisma zaczęto rejestrować w spisach spraw. Podstawę przydzielania spraw do poszczególnych teczek, stanowił rzeczowy wykaz akt. Sygnaturę akt tworzyły litery znaku referatu, nr teczki, nr dziennika i roku załatwienia, np. O-6/4758/48. Starostwo Zachodnio-Warszawskie liczyło ogółem 16 referatów: 1.Ogólny 2.Budżetowo – Gospodarczy 3.Administracyjny 4.Bezpieczeństwa 5.Pobytu i rejestracji cudzoziemców w Polsce 6.Referat Społeczno – Polityczny 7.Przemysłowo – Handlowy 8.Zdrowia 9.Opieki Społecznej 10.Oświaty i Kultury 11.Karno – Administracyjny 12.Czynszowy 13.Rolnictwa 14.Weterynaryjny 15.Wojskowy 16.Referat Sekcji Mieszkaniowej

zatwierdzony na Komisji Metodycznej 6.05.2004