Zawartość zespołu stanowią katalogi ocen i ewidencja nauczycieli.

W 1908 r. Helena Rrzeszotarska uzyskała od Kuratora Okręgu Naukowego koncesję na otwarcie 4 klasowego Progimnazjum w lokalu po zlikwidowanej szkole Gostomskiej i z dniem 1 IX tego roku otworzyła w Warszawie na Pradze przy ul. Nowo-Stalowej 6 szkołę w/w typu. Była to szkoła przyjmująca uczennice wyznania rzymsko-katolickiego. W 1909 r. uzyskała pozwolenie na otwarcie przy tej szkole klasy wstępnej z oddziałami niższymi i wyższymi. W 1914 r. Progimnazjum zostało przeniesione do kamienicy czynszowej przy ul. Konopackiej 4. Helena Rrzeszotarska uzyskała również zezwolenie na nauczanie języka polskiego, historii, geografii Polski. Od 1915 r. przy Progimnazjum działała Szkoła Zawodowa Żeńska, pomyślana jako placówka społeczna, subsydiowana z dochodów Progimnazjum /na 15 uczęszczających w 1917r. tylko 3 uczennice płaciły za naukę/. W okresie I wojny światowej projektowano zawieszenie prowadzenia sokoły zawodowej na czas wojny - zrezygnowano jednak z tego, twierdząc, że nie należy wyzbywać się placówki ideowej roboty. W okresie I wojny światowej projektowano zawieszenie prowadzenia sokoły zawodowej na czas wojny - zrezygnowano jednak z tego, twierdząc, że nie należy wyzbywać się placówki ideowej roboty. W roku szkolnym 1915/1916 powstało Koło Szkolne: Zarząd Koła, Komisja Rewizyjna, Komisja Teatralna, Komisja finansowa. Ich działalność skierowana była głównie na powiększenie funduszów Koła przez urządzanie odpowiednich imprez dochodowych, np. Dzień Maków, Babie Lato, Cztery wiosny - w Parku Praskim, przedstawienie kinematograficzne w „Erze", w „Teatrze Praskim" sztuki „Jan Kochanowski w Czarnolesie, „Karczma polska", odczyt w Muzeum Przemysłu i Rolnictwa wygłoszony przez pro f. H. Mościckiego – „0 pracy pokojowo- twórczej w dobie Królestwa Polskiego 1815-1830", kwesty listopadowe, noworoczne itp. Fundusze Koła zasilane były drogą składek członkowskich i ofiar. Koło opłacało wpis na niezamożne uczennice. Pod opieką Koła zostawały dwie szkoły H. Rzeszotarskiej: szkoła 4-klasowa i działająca przy gimnazjum 2-letnia szkoła zawodowa, która była niejako uzupełnieniem szkoły 4 -klasowej w praktycznym wychowaniu i przygotowaniu uczennic do samodzielnego i niezależnego stanowiska w życiu. Od 1916 r. działał sklep z materiałami piśmiennymi w celu przysporzenia funduszów dla Koła . W szkole funkcjonowały również: Komisja Śniadaniowa i Komisja Kulturalno - Oświatowa. Do 14 VIII 1920 r. lokal szkoły był zajęty przez wojsko polskie. W tym czasie uczennice zajmowały się szyciem woreczków i bielizny dla żołnierzy. W 1923/24 r. H. Rzeszotarska otrzymała od Kuratorium Szkolnego Warszawskiego pozwolenie na otworzenie V – tej klasy gimnazjum. W 1927 r. przeprowadziła w swojej szkole pierwszy egzamin dojrzałości. W 1933 r. szkoła przygotowywała się do obchodów 25-lecia istnienia. W związku z tym delegacja złożona z członków instytucji przyszkolnych była u kardynała Ks. Arcybiskupa Kakowskiego i złożyła podanie o nadanie orderu. Od 1937 r. Rzeszotarska ubiegała się w K0SW o udzielenie pozwolenia na otwarcie liceum ogólnokształcącego typu humanistycznego przy istniejącym gimnazjum. Pismem z 14.VI.1938 r. Kuratorium powiadomiło H. Rzeszotarską o nadaniu liceum począwszy od roku szkolnego 1938/39 - uprawnienia państwowych liceów ogólnokształcących. W okresie okupacji szkoła dalej działała choć w ograniczonym zakresie. Egzaminy dojrzałości w latach 1940-1941 odbywały się w prywatnych mieszkaniach. W późniejszych latach w szkole i mieszkaniu H. Rzeszotarskiej. Straty materialne były znaczne. Od 25 X 1944 r. do 5.II. 1945r. na podstawie zezwolenia Inspektora Szkolnego, Helena Rzeszotarska prowadziła szkołę podstawową, gimnazjum i liceum. Szkoła funkcjonowała do 1949 r. później została przekształcona na Państwową Żeńską Szkołę Ogólnokształcącą Stopnia Podstawowego i Licealnego nr 17 przy ul. Konopackiej 4. Następnie spadkobiercą zostało 50 - te Liceum Ogólnokształcące im. Ruy Barbosa na Pradze, przy ul. Burdzińskiego 4. Helena Rzeszotarska została odznaczona Krzyżem oficerskim Odrodzenia Polski. Zmarła 11 VIII 1976 r. w Warszawie w wieku 96 lat, pochowana w grobowcu rodzinnym na Powązkach.