Zachowane w komplecie protokoły z posiedzeń z lat 1898-1915 uzupełniają braki w korespondencji z pierwszych lat istnienia Urzędu. Akta spraw i decyzje Urzędu dotyczą lub mają za przedmiot protokóły inspektorów fabrycznych w sprawach naruszeń przepisów ustawy z 1886r. Skargi fabrykantów wywołane są rozciągnięciem przez inspekcję fabryczną na ich zakłady ustawy z 1903 r. o odszkodowaniu za wypadki przy pracy. Najliczniej reprezentowane są w aktach sprawy o naruszeniu przepisów ustawodawstwa fabrycznego. Bardzo często od decyzji Urzędu Gubernialnego odwoływano się do instancji najwyższej, jaką stał się od 1899r. Główny Urząd do spraw fabrycznych. W aktach Urzędu do spraw fabrycznych i górniczych zachowała się też duża ilość zarządzeń i cyrkularzy Ministerstwa Przemysłu i Handlu, Głównego Urzędu do spraw fabrycznych oraz innych urzędów gubernialnych.

W 1891 r. utworzono Warszawski Gubernialny Urząd do spraw fabrycznych i górniczych, w skład którego weszli: gubernator, wicegubernator, prokurator sądu okręgowego, gubernialny naczelnik żandarmerii, okręgowy inspektor fabryczny oraz dwaj przedstawiciele samorządu ziemskiego i miejskiego. Działał na terenie ówczesnych gubernii warszawskiej i piotrkowskiej. Urząd był uprawniony do wydawania przepisów w zakresie życia, zdrowia i moralności robotników, rozstrzygania wątpliwości w zakresie interpretacji przepisów, wydawania decyzji w sprawach przeciwko naruszeniom postanowień ustawy z 1886 r., a także załatwianie skarg na zarządzenia inspektorów fabrycznych. Sprawował kontrolę w zakresie przestrzegania i wykonywania przepisów ustawodawstwa fabrycznego. W 1894 r. do grona członków Warszawskiego Gubernialnego Urzędu ds. fabrycznych i górniczych wszedł również Starszy inspektor fabryczny. Działalność Urzędu przerwał wybuch pierwszej wojny światowej.