Pierwsza wzmianka dotycząca Głubczyc znajduje się w dokumencie księcia Ottona z Ołomuńca z 1107 roku, w którym przekazuje on kościołowi św. Wacława w Ołomuńcu ziemię nad rzeką Osłobodą w kierunku Głubczyc. Głubczyce początkowo były osadą targową. W 1187 roku książę Włodzimierz Ołomuniecki przypuszczalnie za aprobatą króla czeskiego Fryderyka nadał Głubczycom prawa miejskie, które następnie zostały zatwierdzone przez króla Ottokara II w 1275 roku. Do roku 1482 pozostawały pod rządami Przemyslidów, nastepnie zostały połaczone z księstwem karniowskim, które 1742 roku przeszło we władanie Prus. Do Śląska Głubczyce zostały przyłączone w 1506 roku, w latach 1523-1622 miasto stanowiło własność margrabiów lub elektorów z dynastii Hohenzollernów. Następnie przeszło we władanie książąt Lichtanstein i stanowiło ich własność do 1742 roku. Z zachowanych dokumentów wynika, że Głubczyce miały duże znaczenie gospodarcze. Świądczą o tym liczne przywileje dla miasta. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. Janina Domska, Opole 1993]