Spory o rolę kobiety w społeczeństwie toczone były w Europie począwszy od średniowiecza głównie przez mężczyzn. Dyskusje rozgrywały się na kilku płaszczyznach: teologicznej, medycznej, czy prawniczej. Uczeni księża, odwołując się do odpowiednich fragmentów Biblii, zastanawiali się czy kobieta w raju przed popełnieniem grzechu pierworodnego była równa mężczyźnie i czy oboje zostali jednakowo stworzeni przez Boga. Traktaty medyczne postrzegały ciało kobiety jako zdumiewający i tajemniczy fenomen, utrzymując przez długi czas, że jest ono zdecydowanie zimniejsze niż ciało mężczyzny. Z kolei prawników nurtowała kwestia czy kobieta jest zdolna do sprawowania urzędów i pełnienia czynności prawnych. Zdecydowanie najostrzejsze polemiki wokół pozycji i roli kobiet toczyły się w Niemczech, gdzie w tamtejszej twórczości literackiej ukazywano je w bardzo krzywym zwierciadle. Na ziemiach polskich jednakże ten europejski dyskurs odbijał się lekkim tylko echem. Jednym z typów rodzimej twórczości, która poruszała problematykę kobiecą, były rękopiśmienne parodie instrukcji sejmowych czy postulaty kobiecych konfederacji. Utwory te, lekkie i żartobliwe, w swojej wymowie miały wpłynąć na mężczyzn, by lepiej wywiązywali się ze swoich obowiązków związanych z obronnością kraju. Z dużą dozą prawdopodobieństwa można przyjąć, że tego rodzaju teksty były tworzone przez kobiety, lub przy ich znacznym udziale. W zasobie Archiwum Głównego Akt Dawnych zachowały się dwa rękopiśmienne teksty tego rodzaju z II połowy XVIII wieku, które są interesującym przykładem dokumentującym obyczajowość i mentalność doby stanisławowskiej oraz odzwierciedlają poglądy kobiet ówczesnego młodego pokolenia. Ciekawostką jest, że w przypisie wyjaśniającym kim były Amazonki na końcu podano treść listu, jaki św. Piotr napisał do Marii, matki Chrystusa, przebywającej w Efezie. (AGAD, Zb. Branickich z Suchej, nr 233/281)