Bogusław IV, książę Pomorski, nadaje miastu Wolgast (Wołogoszcz) przywilej lokacyjny na prawie lubeckim. Miasto otrzymało takie same prawa jak Greifswald (Gryfia) i Demmin (Dymin). Dodatkowo, książę przyznał Wołogoszczy posiadłości ziemskie o łącznej wielkości 32 łanów: 16 łanów ziemi uprawnej oraz 16 łanów pastwisk. Granice tych obszarów wyznaczają: na zachodzie, na wschód od wyspy Uznam: rzeka Ziese (w dok. Cysa) na północ aż do trzęsawiska Gremitz (Gramyz); na wyspie Uznam: jezioro Mölschow (w dok. Molcekowe) oraz rozlewisko Strummin (w dok. Stroumyn). Ponadto, książę potwierdza w tym dokumencie nadania i przywileje gospodarcze poczynione przez jego ojca, księcia Barnima I oraz Warcisława III na wyspie Greifswalder Oie (w dok. Svante Wostroue, „Święty Ostrów”) oraz w zatoce Peenemünde. Owe przywileje dotyczą prawa do korzystania i pobierania dochodów z ziem, lasów, połowów itp. Dokument został wystawiony w Ueckermünde (w dok. Ukermunde) w maju 1282 roku (brak daty dziennej). Wśród świadków wymienieni zostali: rycerze Henricus Duncker, Heynricus i Johannes de Heydbrake, Lyppoldus Ursus i Conradus de Nienkerken. Pergamin, język łaciński. AP Szczecin, Zbiór dokumentów, sygn. 1.