Wyspa Bolko – położona pomiędzy Kanałem Ulgi, rzeką Odrą i pozostałością Kanału Wińskiego ze swymi zielonymi łąkami, zacienionymi alejkami, jasnymi brzegami rzeki od lat stanowiła ulubione miejsce wypoczynkowe opolan oraz turystów. Jej nazwa pochodzi od zdrobnienia imienia księcia Bolesława I, który rządził miastem Opolem w latach 1281-1313 i podarował mnichom z klasztoru minorytów leżący na wyspie niedaleko Nowej Wsi Królewskiej staw oraz przyległy do niego dębowy las. W zamian mnisi mieli wieczyście odprawiać 6 mszy tygodniowo. W XIX w. większa część wyspy była pokryta gęstym lasem bukowym. O walorach przyrodniczych wyspy przekonani byli już w 1910 r. radni Opola, którzy podjęli decyzję o kupnie wyspy oraz utworzeniu tam parku ludowego. Pomysłodawcą utworzenia parku był nadburmistrz, dr August Neugebauer, który zadanie to powierzył Andreasowi Ulbrichowi, miejskiemu ogrodnikowi. Projektując ogród Ulbrich wzorował się na naturalistycznych parkach angielskich. Uroczyste otwarcie parku miało miejsce w niedzielę 8 czerwca 1913 r.