Zbiór fotografii zgromadzony przez Fundację pamięci Rosy Bailly pod względem fizycznym składa się z czarno-białych negatywów na szkle, czarno-białych diapozytywów na szkle oraz czarno-białych negatywów na błonie. Zdjęcia pochodzące z Wojskowego Instytutu Geograficznego (WIG) przedstawiają krajobrazy Polski (m.in. Kresy Wschodnie, Beskidy Wschodnie, Karpaty Wschodnie, Pomorze), mieszkańców wsi, kobiety w strojach ludowych, portrety oficerów Wojska Polskiego. W zbiorze znajdują się także dwa albumy z fotografiami dokumentującymi polskie wyprawy naukowe: na Spitsbergen w 1934 r. i na Grenlandię w 1937 r., oraz album ze zdjęciami Tatr, wykonanymi w lipcu i w sierpniu 1939 r. Pozostałe fotografie (czarno-białe odbitki pozytywowe) pochodzą z archiwum Henryka Cytowskiego i przedstawiają zdjęcia prywatne (portrety, fotografie sytuacyjne), a także uroczystości kościelne, architekturę takich miejscowości, jak: Ciechocinek, Czersk, Jasna Góra, Mława, Nowy Targ, Płock, Skarżysko-Kamienna, Toruń, Warszawa, Wilanów, oraz krajobraz Polski. W zbiorze znajdują się również fotografie przedstawiające oficerów WIG. Część z nich została zidentyfikowana z imienia i nazwiska [opracował Wiesław Czajka]. Są to: Stanisław Wojciech Babiński (ur. 23.04.1897 – zm. 5.09.1958), podporucznik piechoty w 27 pułku w 1921 r. odkomenderowany do WIG do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w cyklu 1920-1921. Porucznik geograf w WIG od 1923 r., kapitan w 1925 r. W 1939 r. major, kierownik grupy topograficznej. Przedostał się na Węgry, potem w PSZ na Zachodzie. Po 1945 r. wrócił do kraju. Oficer powojennego WIG w stopniu podpułkownika. Zwolniony ze służby w czasie represji stalinowskich. Grafik, specjalista druku, aktywny działacz ruchu filatelistycznego, autor grafik znaczków pocztowych. Zmarł w Warszawie, pochowany na Cmentarzu Wojskowym. Władysław Benoit (ur. 3.12.1897 – zm. po 1957), podporucznik piechoty z armii austro-węgierskiej zatwierdzony w Wojsku Polskim od 1919 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów i Geodetów w 1921 r. Jako porucznik geograf w WIG od 1923 r. Kapitan w tym samym roku. Wykładowca terenoznawstwa w Centrum Wyszkolenia Kawalerii. Od 1924 r. w WIG jako topograf. Major w 1938 r. We wrześniu 1939 r. przekroczył granicę węgierską. Po 1945 r. pozostał na Zachodzie. Przebywał w Wielkiej Brytanii. Zmarł po 1957 r. Jerzy Bereśniewicz (ur. 24.10.1897 Kukowo, pow. łuniniecki, obecnie Białoruś – zm. 1940 Charków), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim od 1918 r. Mianowany podporucznikiem piechoty w 1920 r. Służył w 82 pułku piechoty. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów (1923 r.), a następnie kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.) z przeniesieniem do korpusu oficerów artylerii. Służył w pułkach artylerii. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną (1933 r.). Kapitan dyplomowany artylerii Sztabie Generalnym od 1937 r. W kampanii wrześniowej 1939 r. jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na majora. Mikołaj Bezwuhły (ur. 30.09.1888 - zm. po 1945), oficer artylerii w armii rosyjskiej w Wojsku Polskim od 1919 r. Wykładowca artylerii. Potem służył w pułkach artylerii ciężkiej. W WIG od 1923 r. W tym czasie studiował na Politechnice Warszawskiej. Specjalizował się w pomiarach magnetycznych i astronomii. Przeniesiony w stan spoczynku jako kapitan geograf w 1934 r. Członek Towarzystwa Miłośników Astronomii od 1922 r. W czasie okupacji niemieckiej pracował jako nauczyciel matematyki w Konstancinie-Jeziornie. Przeżył wojnę pracując dalej w zawodzie wykładając fizykę i matematykę. Franciszek Biernacki (ur. 2.04.1897 – zm. 21.08.1984), żołnierz Legionów Polskich, działacz POW. W Wojsku Polskim od 1918 r. Podporucznik piechoty (1919 r.) służył w jednostkach w Warszawie w okresie 1919-1922. Skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów ukończył ją w 1924 r., potem związał się z WIG. W 1939 r. internowany na Węgrzech, potem w PSZ na Zachodzie. Wrócił do kraju w 1947 r. Związał się z Politechniką Warszawską. Specjalizował się w kartografii matematycznej, obronił doktorat w 1949 r. Potem profesor Politechniki Warszawskiej. Henryk Biernacki (ur. 17.03.1895 Warszawa – zm. po 1934), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921 w 5 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r. Od 1924 r. w 68 pułku piechoty. Jako topograf czasowo delegowany z pułku do WIG. Po 1934 r. jego losy nie są znane. Stanisław Biesaga (ur. 16.02.1907 – zm. po 1945 Anglia), podporucznik artylerii, absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii z 1931 r. wcielony do 28 pułku artylerii przeciwlotniczej. Porucznik w 1934 r. Absolwent Szkoły Topografów przy WIG cyklu 1934-1935. Potem topograf w WIG. Przeniesiony do korpusu geografów w 1938 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Przebywał w obozach pracy na terenie Związku Radzieckiego. Potem w PSZ na Wschodzie. Oficer w stopniu kapitana w 12 kompanii geograficznej walczącej pod Monte Cassino. Po wojnie pozostał w Anglii, gdzie założył rodzinę. Feliks Bohdanowicz (ur. 24.10.1895 – zm. po 1932), uczestnik wojny o granice 1919-1921 związany z 19 pułkiem artylerii polowej. Podporucznik artylerii. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r., potem w jednostkach artylerii. W 1932 r. kapitan w 3 dywizjonie artylerii przeciwlotniczej. Dalsze jego losy nie są znane. Alfred Bojarski (ur. 22.6.1884 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Porucznik geograf w 1923 r., kapitan w 1927 r. Przeniesiony w stan spoczynku do 1932 r. Dalsze jego losy nie są znane. Józef Borysowski (ur. 3.11.1889 – zm. 29.11.1976), podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r., zweryfikowany do stopnia porucznika w 1920 r. Ze względu na wykształcenie skierowany do Ministerstwa Spraw Wojskowych. Od 1922 r. w WIG. W 1923 r. kapitan geograf. Jako specjalista od triangulacji i instrumentów geodezyjnych służył na różnych stanowiskach do 1939 r. Major w 1938 r. W czasie II wojny służył w PSZ na Zachodzie. Powrócił do kraju i pracował jako cywilny geodeta. Pochowany na cmentarzu ewangelicko-reformowanym w Warszawie. Wiktor Brunon Brenneisen (ur. 18.10.1893 – zm. po 1945), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1923 r. Potem w WIG i w 36 pułku piechoty. Przeniesiony do WIG i do korpusu geografów w 1926 r. W instytucie zajmował różne stanowiska do 1939 r. w stopniu majora. W kampanii wrześniowej ewakuował WIG do Lwowa, potem z częścią obsady przekroczył granicę rumuńską. Pozostał w PSZ na Zachodzie. Wieńczysław Brzozowski (ur. 21.06.1897 Sewastopol – zm. 1940 Bykownia), absolwent rosyjskich szkół wojskowych. W 1919 r. w WIG jako cywilny kreślarz skierowany do Szkoły Podchorążych i mianowany podporucznikiem piechoty z dniem 1 grudnia. Potem w 10 pułku uczestniczył w wojnie 1920 r. Następnie w Oficerskiej Szkole Topografów. Jej absolwent w 1922 r. Potem w WIG jako topograf. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Ranny w jego obronie. Jeniec Armii Czerwonej. W sierpniu 1940 roku wywieziony z więzienia w Horodni w nieznanym kierunku. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na majora. Feliks Wojciech Buchalczyk (ur. 20.04.1898 – zm. 19.09.1939) Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji i Wojska Polskiego od 1918 r. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Podporucznik piechoty, absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty z 1920 r. W 1924 r. odkomenderowany z 81 pułku piechoty do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1926 r. Potem topograf w WIG. Kapitan geograf (1935 r.). W kampanii wrześniowej 1939 r. oficer ewakuacyjny organizujący transport kolejowy WIG do Lwowa. Oficjalnie zginął w czasie nalotu niemieckiego w okolicach Łukowa. Według rodziny ranny w czasie nalotu walczył dalej, przebijając się do Lwowa i został zastrzelony przez Rosjan 19 września. Pochowany jest na cmentarzu w Horszowie Polskim. Emil Busbach (ur. 6.09.1890 – zm. ?), urodzony w Chorwacji oficer armii austro-węgierskiej. W Wojsku Polskim jako kapitan wojsk technicznych od stycznia 1919 r. w oddziale VIII Sztabu Generalnego. W lutym 1920 r. zwolniony z armii jako obcokrajowiec. W sierpniu tego roku ponownie w Wojsku Polskim przydzielony do WIG. Major geograf w 1924 r. Organizator służby wojskowo-geograficznej i wykładowca w Oficerskiej Szkole Topografów. Autor podręczników. Przeniesiony w stan spoczynku w 1928 r. Zamieszkiwał w Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z Wermachtem w ramach niemieckiej służby kartograficznej. Polem losy jego nie są znane. Według danych cmentarnych Starych Powązek (grób symboliczny) zmarł w 1981 r. USA w wieku 101 lat. Eugeniusz Józef Butyter (ur. 2.03.1892 – zm. 12.06.1966), oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1919 roku zatwierdzony w stopniu porucznika piechoty. Służył w 1 pułku strzelców podhalańskich. Z pułkiem jako kapitan tytularny walczył w wojnie o granice 1919-1921. W 1921 r. skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, której nie ukończył. Potem w 24 pułku piechoty. Następnie pełnił liczne funkcje sztabowe. Major w 1928 r. Był szefem komendy uzupełnień w Rzeszowie do 1939 r. Przedostał się na Węgry, gdzie był internowany, a w 1945 r. trafił do niemieckiego oflagu. Po wojnie w ponownie w Wojsku Polski w stopniu podpułkownika. Jako przedwojenny oficer zwolniony ze służby w 1947 r. Włodzimierz Chrzanowski (ur. 30.12.1892 -zm. po 1932), służył w armii rosyjskiej. W Wojsku Polskim od 1919 r w stopniu porucznika wojsk kolejowych. Awansowany na stopień kapitana w 2 pułku kolejowym w 1922 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1925 r. Potem w jednostkach saperów. Po 1932 r. losy nie znane. Józef Chełchowski (ur. 25.09.1891 – zm. po 1945), w Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty od 1918 r. w 32 pułku piechoty. W lutym 1920 r. porucznik tamże. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1922 r. Potem w WIG jako topograf w stopniu kapitana. W 1931 r. major. W kampanii wrześniowej przedostał się na Zachód. Potem w PSZ na Zachodzie. Dalsze losy nie są znane. Marcin Cieliński (ur. 16.11.1898 – zm. 18.09.1939), w Wojsku Polskim od 1919 r. Podporucznik artylerii z dniem 1 listopada 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1925-1926. Służył w jednostkach artylerii. Jako kapitan dywizjonu pomiarów artylerii wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Zginął w bitwie nad Bzurą. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Jerzy Kazimierz Czapek (ur. 28.06.1899 – zm. po 1944), w Wojsku Polskim od 1919 r. Awansowany na porucznika piechoty w 1920 r. w 18 pułku. Absolwent Oficerskiej szkoły Topografów z 1923 r. Potem w 84 pułku piechoty. Następnie instruktor w: batalionie podchorążych rezerwy piechoty 5A w Cieszynie, Szkole Podchorążych Rezerwy Piechoty w Komorowie i w Batalionie Szkolnym Rezerwy Piechoty w Zambrowie. W 1939 r. kapitan w Składnicy Uzbrojenia nr 1. W czasie powstania warszawskiego oficer uzbrojenia pułku „Baszta”, pseudonim „Czapik”. Wyszedł z powstania warszawskiego z ludnością cywilną. Dalsze jego losy nie są znane. Jan Czarnota (ur. 4.12.1889 – zm. ?), w 1923 r. porucznik piechoty w 79 pułku odkomenderowany na Politechnikę Lwowską. W tymże roku przeniesiony do WIG w korpusie osobowym geografów. Inżynier. Kapitan geograf od 1924 r. Przeniesiony w stan spoczynku w 1930 r. Dalsze losy nie są znane. Tadeusz Michał Sebastian Czarnota (ur. 26 lub 29.07.1901 Skała nad Zbruczem – zm. 9.01.1936 Warszawa), ochotnik w grupie harcerskiej 4 pułku piechoty Legionów związany z Krakowem. Podporucznik piechoty w wojnie 1919-1920. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r., potem w WIG. Studiował geografię na Uniwersytecie Warszawskim. W 1935 r. wyznaczony na wykładowcę terenoznawstwa w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Witold Dembicz (ur. 29.09.1896 – zm. po 1945?), oficer Legionów Polskich awansowany na podporucznika w Wojsku Polskim w 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. W tym samym roku porucznik piechoty. W 1922 r. w WIG. Członek komisji granicznych ustalających granice Polski. W 1927 r. awansowany na kapitana. W 1939 r. w stanie spoczynku. Więzień sowieckiego obozu dla jeńców w Griazowcu po kwietniu 1940 r. Uwolniony w PSZ w ZSRR. Wyszedł na Zachód z armią Andersa. Dalsze losy nieznane. Tadeusz Kornel Dobrzański (ur. 3.09.1892 – zm. po 1945 ?), kapral 2 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. W następnym roku w stopniu porucznik korpusu geografów. W 1922 r. był przedstawicielem Polski w polsko-czeskiej komisji granicznej. Do 1939 r. stale związany z WIG. W kampanii wrześniowej jako major uczestniczył w obronie Lwowa. Potem w PSZ na Zachodzie. Dalsze jego losy nie są znane. Władysław Dobrzyński (ur. 27.06.1893 Warszawa – zm. po 1945), podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Pod koniec tego roku awansowany do stopnia porucznika w dowództwie dworca Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej w Warszawie. Po wojnie 1919-1920 przeniesiony do WIG. Porucznik i tytularny kapitan w korpusie geografów. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1924-1925. Potem w WIG na różnych stanowiskach do 1939 r., jako kartograf. Dosłużył się stopnia majora w 1938 r. W czasie II wojny światowej w PSZ na Zachodzie. Dalszy los nie jest znany. Kazimierz Stanisław Dwornik (ur. 9.02.1899 – zm. 1940 Katyń), żołnierz wojny o granice 1918-1919. W 1921r. podporucznik, absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty. Potem w korpusie saperów skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1926 r. Następnie w WIG. W 1939 r. jako kapitan geograf uczestniczył w jego ewakuacji do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Narcyz Piotr Dymitrów (Dymitrow) (ur. 29.10.1898 Przemyśl – zm. 1940 Katyń; nota biograficzna w: https://ordynariat.wp.mil.pl/pl/articlesopracowania-n/major-geograf-narcyz-piotr-dymitrow/ , dostęp dn. 24.08.2022), oficer armii austro-węgierskiej. Uczestnik walk o Lwów w 1918 r. W 1919 r. podporucznik piechoty w Wojsku Polskim. Skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1923 r. W WIG od 1925 (1923?) r. na stanowiskach: topograf, kartograf, komendant szkoły kreślarzy, szef grupy topografów, odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem za Wojnę 1918-1921, Medalem 10-lecia. Mianowany kapitanem geografem (1928 r.) i majorem (1939 r.). W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. Owdowiały, z pierwszego małżeństwa, z Marią z Weisslów, miał synów Andrzeja i Jerzego, z drugiego, z Jadwigą z Jasińskich, syna Wojciecha i córkę Elżbietę (CAW, AP 2342, MiD WIH, L.W. z 2 IV 1940; AM 086). W 2007 r. pośmiertnie awansowany na podpułkownika. Konstanty Eckert (ur. 25.08.1897 – zm. 1950), w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny o granice 1919 r. i wojny polsko-radzieckiej w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1922 r. Topograf w WIG. Przeniesiony w stan spoczynku w stopniu porucznika do 1932 r. Potem mierniczy przysięgły działający w Sochaczewie. W czasie okupacji wykonał dla Niemców jeden z planów obozu na Majdanku w 1942 r. Po II wojnie światowej mierniczy działający na terenie Łodzi, aktywnie działający w Stowarzyszeniu Geodetów Polskich. Pochowany w Łodzi. Marian Farjaszewski (ur. 24.12.1891 – zm. ?), przyjęty do Wojska Polskiego w 1919 roku w randze podporucznika i awansowany na porucznika wojsk technicznych w Sekcji Żeglugi Napowietrznej. Jako obserwator balonowy skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1925 r. Potem związał się z WIG. W 1928 r. pracował w kontroli sprzętu lotniczego. W stanie spoczynku do 1934 r. Przewidziany do powołania na czas wojny kapitan aeronautyki. Mieszkał w Ursusie pod Warszawą. Dalsze jego losy nie są znane. Władysław Ludwik Gadulski (ur. 11.02.1897 – zm. ?), porucznik Komendy Legionów Polskich (1914-1918). Oficer gospodarczy Wojska Polskiego od 1919 r. Odznaczony Krzyżem Walecznych za czyny w Legionach Polskich. Od 1923 r. w WIG. W 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku po aferze gospodarczej w WIG. Dalsze jego losy nie są znane. Kazimierz Garstka (ur. 17.10.1896 – zm. 1940 Katyń), żołnierz 1 pułku Legionów Polskich. Podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Porucznik w 1920 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych w 1920 r. Kapitan geograf w 1924 r. Zajmował różne stanowiska w Sztabie Generalnym i później w WIG. Major od 1939 r. W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na podpułkownika. Feliks Tomasz Gąsiewicz (ur. 6.11.1893 Warszawa – zm. 14.01.1974), brat płk. Stefana Gąsiewicza z WIG. Żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podporucznik Wojska Polskiego od 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w Wojskowym Instytucie Geograficznym jako porucznik korpusu geografów. Kapitan geograf w 1923 r. Wykładowca przedmiotów geodezyjnych w Szkole Podchorążych Inżynierii w Warszawie. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. W niewoli niemieckiej najpierw w oflagu Arnswalde (obecnie Choszczno), potem w Grossborn-Westfalenhof (obecnie Kłomino). Po wojnie powrócił do kraju. Geodeta, autor podręczników do kartografii. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Wacław Franciszek Gątkiewicz (ur. 15.04.1890 – 13.11.1944), absolwent Szkoły Realnej w Łowiczu, student Politechniki Ryskiej. Oficer armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. Wstąpił do Wojska Polskiego w listopadzie 1918 r. w stopniu podporucznika i został skierowany do Szkoły Mierniczej w Warszawie. Awans na porucznika wojsk technicznych otrzymał w 1919 r. z przydziałem do WIG. W 1923 r. awansowany na kapitana w korpusie oficerów geografów. W WIG przepracował do 1938 r., do czasu przeniesienia w stan spoczynku w stopniu majora. Mieszkał w Warszawie. Osadzony z dniem 1 września 1944 r. w niemieckim obozie jenieckim Flossenbürg, w którym zmarł w niewyjaśnionych okolicznościach. Zygmunt Gosiewski (ur. 7.10.1897 – zm. 1940 Katyń), uczeń wojskowych szkół rosyjskich. Ochotnik w I Korpusie Polskim w Rosji. W Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty w formacjach granicznych. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1926 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf (1932 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora.Czesław Grzegorzewski (ur. 15.09.1913 – zm. 1940 Charków), podporucznik piechoty w 6 pułku strzelców podhalańskich. W 1937 r. zdał egzamin do Oficerskiej Szkoły Topografów przy WIG w cyklu 1938-1939 w Warszawie. Na początku września 1939 r. brał udział w ewakuacji WIG do Lwowa. Po jego kapitulacji w dniu 22 września, dostał się do niewoli radzieckiej. Ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień porucznika. Stanisław Edmund Stefan Grzębski (ur. 16.11.1897 – zm. po 1945), porucznik w 38 pułku piechoty w 1922 r. Kapitan piechoty w 1924 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG w Wydziale Triangulacyjnym. Major geograf w 1935 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec oflagu Murnau. Organizator szkolnictwa służby geograficznej w warunkach obozowych. Ostatecznie w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie wrócił. Jan Grzywiński (4.11.1893 Warszawa – zm. 1940 Katyń), żołnierz artylerii 5 Polskiej Dywizji Syberyjskiej. Uczestniczył w kampanii na Wschodzie w 1919 r. Potem hallerczyk biorący udział w wojnie polsko-bolszewickiej 1920 r. W 1921 r. podporucznik artylerii. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1923-1924. Porucznik do 1923 r. Potem służył w 30 pułku artylerii. Przeniesiony w stan spoczynku w 1934 r. W nieznanych okolicznościach wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Antoni Józef Gundelach (ur. 11.07.1899 – zm. 1970), przedstawiciel warszawskiego rodu Gundelachów. W Wojsku Polskim od 1919 r. Podporucznik piechoty. Po wojnie polsko-rosyjskiej z 1920 r. porucznik. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Zatrzymany w WIG jako topograf na etacie 31 pułku piechoty. Po 1928 r. przeniesiony do WIG. Kapitan geograf w 1936 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. na Zachodzie. Przebywał w Wielkiej Brytanii. Do kraju nie powrócił. Zmarł w Buenos Aires w Argentynie. Tadeusz Herfurt (ur. 9.07.1890 – zm. 1966), członek Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS), aktywista Polskiej Organizacji Wojskowej (POW). Oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1919 r. w stopniu porucznika. Uczestnik wojny o granice 1919-1920 w 1 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów z 1921 r. W 1922 r. w Komisji Granicznej ustalającej granice z Rosją. Potem w WIG. Szef Wydziału Fotogrametrycznego. Podpułkownik geograf w 1935 r. Uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa w 1939 r. Potem internowany na Węgrzech. Do kraju nie powrócił. Bazyli Indżia (Wasyl Indzia) (ur. 1894 – zm. 1945 ?), Gruzin, oficer kontraktowy Wojska Polskiego. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1925-1926. Oficer WIG do lat 30. XX w. W czasie okupacji niemieckiej 1939-1945 prawdopodobnie przebywał w Warszawie. Po wejściu Armii Czerwonej w 1945 r. jego los pozostaje nieznany. Ludwik Kapuściński (ur. 15.06.1908 – zm. 1940 Charków), Wilnianin. Absolwent gimnazjum (1926 r.), kursu unitarnego Szkoły Podchorążych Piechoty (1929 r.), Szkoły Podchorążych Inżynierii (1932 r.). Służył w Batalionie Silnikowym. Ukończył Szkołę Topografów w cyklu 1936-1937. Potem w WIG jako topograf. Porucznik geograf od 1938 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej, wymieniany jako podporucznik. W 2007 r. pośmiertnie omyłkowo ponownie awansowany na stopień porucznika. Olgierd Jakubowski (ur. 6.09.1897 – zm. 1940 Charków), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Przyjęty do Wojska Polskiego z w 1921 r. jako podporucznik piechoty. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1926 r. Jako porucznik piechoty zatrzymany w WIG. Przeniesiony do korpusu geografów w 1930 r. Awans na Kapitana w 1931 r. Racjonalizator, zajmował się zaopatrzeniem w sprzęt geodezyjny. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Aleksander Karbowski (ur. 24.03. 1885 – zm. 28.05.1957), oficer I Korpusu Polskiego w Rosji w Wojsku Polskim jako porucznik piechoty od 1918 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem kapitan geograf w Instytucie Wojskowo-Geograficznym. Major geograf w 1923 r. Komendant Oficerskiej Szkoły Topografów do 1928 r. Major w 1929 r. i w tym samym roku przeniesiony w stan spoczynku, osiedlił się w Warszawie. Przeżył II wojnę światową. Osiadł na Wybrzeżu w Oliwie. Był inżynierem, mierniczym przysięgłym. Tam tez zmarł. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Włodzimierz Katral (ur. 12.02.1900 Kalisz – zm. 1940 Charków), jako absolwent gimnazjum (1919 r.) podchorąży w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. awansowany na podporucznika piechoty. Absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii w Poznaniu (1920 r.). Brał udział w II Powstaniu Śląskim w 1921 r. Służył w pułkach artylerii górskiej i najcięższej. Awansowany na porucznika artylerii w 1922 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1925-1926. Przeniesiony do WIG w 1929 r. W korpusie geografów od 1930 r. Topograf. Kapitan (1936 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Adam Kędzierski (ur. 25.01.1897 – zm. 10.08.1924 Suwałki), oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1920 r. Podporucznik piechoty w 8 pułku piechoty Legionów. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej z 1920 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1922 r. Potem ponownie w 8 pułku w Suwałkach, gdzie zmarł. Hugon Koenig (Hugo König) (ur. 17.12.1882 – zm. ?) Niemiec, oficer armii austro-węgierskiej w Wojsku Polskim jako kapitan od sierpnia 1919 r. w Instytucie Wojskowo-Geograficznym. W marcu 1920 r. zwolniony z armii jako obcokrajowiec. Potem ponownie w Wojsku Polskim przydzielony do WIG. Podpułkownik geograf w 1923 r. Organizator służby wojskowo-geograficznej. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r. Zamieszkiwał w Bydgoszczy. W czasie okupacji niemieckiej współpracował z Wermachtem w ramach niemieckiej służby kartograficznej zorganizowanej w gmachu WIG w Warszawie. Dalsze jego losy nie są znane. Eugeniusz Kolaszyński (ur. 1.11.1898 Łowicz – zm. ?), żołnierz Wojska Polskiego skierowany po wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. do szkoły podchorążych artylerii w Poznaniu. Podporucznik artylerii w 3 pułku artylerii w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1924 r. w stopniu porucznika. Służył w jednostkach artylerii. Przeniesiony w stan spoczynku w 1934 r. W 1938 r. zamieszkiwał w Mysłowicach. Dalsze jego losy nie są znane. Brat bliźniak kapitana Huberta Kolaszyńskiego, pilota-obserwatora RAF. Marian Konopka (Konopka-Nowina) (ur. 10.12.1894 – zm. ?), absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Najpierw wykładowca terenoznawstwa w szkole podoficerskiej w Biedrusku, potem topograf w WIG. Kapitan geograf w 1923 r. Przeniesiony z korpusu geografów w stan spoczynku w stopniu kapitana z zmianą korpusu do oficerów piechoty w 1929 r. Widnieje w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień w Tarnowie w 1934 r. Uczestnik obrony Lwowa we wrześniu 1939 r. Dalsze jego losy nie są znane. Stefan Konopka (ur. 15.10.1899 – 1940 Charków), członek POW. W Wojsku Polskim od 1918 r. w 8 pułku piechoty (podoficer), z którym przeszedł szlak bojowy 1919-1920. Podporucznik piechoty (1921 r.), porucznik w 1923 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1923-1924. Potem w szkole młodszych oficerów artylerii. Przeniesiony do korpusu oficerów artylerii w 1926 r. Służył w jednostkach artylerii do 1939 r. Kapitan. Ranny w kampanii wrześniowej w bojach z Niemcami na Lubelszczyźnie. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na majora. Feliks Kopczyński (13.08.1895 – zm. 1960), w 1920 r. podchorąży w IV batalionie kolejowym awansowany na podporucznika 1 stycznia 1921 r. Porucznik w 1923 r. w 3 pułku kolejowym. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1926 r. Kartograf w WIG zaangażowany w działalność popularyzatorską i ruch kolonizacyjny. Kapitan geograf w 1931 r. Administrator polskiej kolonii 1932-1934. Potem w służbie zagranicznej. W 1939 r. konsul we Francji. Walczył pod Tobrukiem, potem major w 3 Dywizji Strzelców Karpackich. Po 1945 r. pozostał na Zachodzie. Osiadł w Argentynie, gdzie zmarł. Czesław Kopytowski (16.06.1897 – zm. po 1961), podporucznik artylerii w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Potem w 10 pułku artylerii ciężkiej. Porucznik od 1923 r. i absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z końca tego roku. Pozostawiony w WIG. W 1928 r. w 7 pułku artylerii ciężkiej. Wykładowca w Centrum Wyszkolenia Artylerii w 1931 r. Kapitan w 1932 r. W tym samym roku magister filozofii Uniwersytetu Poznańskiego. Potem w 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie. Po kampanii wrześniowej 1939 r. osadzony w oflagu Woldenberg. Po 1945 r. pracował jako geodeta. W 1961 r. był w zarządzie oddziału Łódzkiego Stowarzyszenia Geodetów Polskich. Stanisław Wilhelm Korczakowski (ur. 21......1895 – zm. 1940 Charków), żołnierz armii rosyjskiej w Wojsku Polskim jako podporucznik od 1919 r. Ukończył szkołę wojsk kolejowych w 1919 r. Saper kolejowy w stopniu porucznika w 1921 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1925-1926. Potem w WIG. W korpusie geografów od 1930 r. Kapitan od 1933 r. Oficer informacyjny (wywiadu) w WIG. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Bonawentura Kowalik (ur 14.07.1910 – zm. 1952 r.), mianowany podporucznikiem saperów w 1933 r. Ukończył Szkołę Topografów w 1937 r., potem służył w WIG. W 1939 r. w korpusie oficerów geografów. Przeżył wojnę. Dalsze losy nie są znane. Józef Paweł Kreutzinger (ur. 2.03.1877 – zm. 1939 ?), topograf w Armii Pruskiej, wykładowca w niemieckiej Szkole Mierniczej w Warszawie w 1918 r. W Wojsku Polskim od stycznia 1919 r. w randze majora. Kierownik kursu mierniczych przemianowanych następnie na Oficerską Szkołę Topografów. W wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. podpułkownik artylerii. Zastępca szefa WIG w 1922 r. Potem wykładowca w Wyższej szkole Wojennej. Zweryfikowany w do stopnia pułkownika geografów w 1923 r. Autor podręczników do terenoznawstwa. Po przewrocie majowym 1926 r. pełnił obowiązki szefa WIG. Przeniesiony w stan spoczynku z końcem 1932 r. Zamieszkiwał w rodzinnym Poniecu. We wrześniu 1939 r. prawdopodobnie przemieszczając się w kierunku Warszawy zginął w czasie bombardowania. Okoliczności tego zdarzenia nigdy nie wyjaśniono. Tadeusz Antoni Krzanowski (ur. 5.05.1896 – zm. 1940 Charków), Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty z Polskiego Korpusu Posiłkowego od 1918 r. Kapitan piechoty w 1921 r. Skierowany w 1923 r. na kurs dla oficerów na Politechnikę Lwowską. Od 1923 r. w WIG. Oficer organizacyjno-mobilizacyjny. Major geograf (1928 r.), podpułkownik (1937 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień pułkownika. Tadeusz Antoni Krzyszkowski (ur. 12.05.1907 – zm. 1940 Katyń), podoficer służby zasadniczej. Absolwent Szkoły Podchorążych dla Podoficerów w Bydgoszczy z 1934 r. Podporucznik piechoty w 42 pułku. Potem w 17 pułku piechoty i w Korpusie Ochrony Pogranicza. W jako porucznik piechoty 1937 r. zdał egzamin do Oficerskiej Szkoły Topografów przy WIG w cyklu 1938-1939. w Warszawie. Jako słuchacz związany był z Wydziałem Kartograficznym. Brał udział w ewakuacji WIG do Lwowa na początku września 1939 r. Po kapitulacji w dniu 22 września, dostał się do niewoli radzieckiej. Trafił do Kozielska, a pomiędzy 4 a 7 kwietnia 1940 r. został zamordowany przez Rosjan w Katyniu. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Władysław Krzyżewicz (ur. 28.08.1891 – zm. przed 1945?), oficer armii rosyjskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim od 1919 r. w stopniu porucznika. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921 w 47 pułku piechoty. Związany WIG od 1920 r. Awansowany na kapitana korpusu geografów w 1921 r. Szef wydziału kartograficznego do 1925 r. w stopniu majora. Posądzony o nieprawidłowości gospodarcze przeniesiony w stan spoczynku z dniem 31.12.1926 r. Zginął (zmarł) w czasie wojny (1939-1945) w nieznanych okolicznościach. Piotr Kucharski (ur. 27.06.1896 – zm. 1940 Katyń), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji, potem w Wojsku Polskim. Jako żołnierz brał udział w wojnie o granice w latach 1919-1920. Na froncie w składzie 18 Dywizji Piechoty. Mianowany podporucznikiem piechoty w 1920 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów (1925 r.), a następnie kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Przeniesiony do korpusu oficerów artylerii. Służył w pułkach: 4 artylerii ciężkiej i 1 najcięższej. W okresach pomiarowych delegowany do prac topograficznych w WIG. Kapitan artylerii po 1936 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Stanisław Ferdynand Franciszek Lechner (ur. 7.05.1895 – zm. na emigracji na Zachodzie po 1945), oficer armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1919 r. jako porucznik artylerii. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów w 1921 r. Inżynier. Kapitan geograf w 1921 r., major 1924 r., podpułkownik w 1936 r. Specjalista od triangulacji i obliczeń geodezyjnych. Zajmował różne stanowiska w WIG. Przedostał się na Węgry w 1939 r. Potem w PSZ na Zachodzie. W cywilu pracował jako geodeta. Jerzy Henryk Lemene (ur. 7.03.1894 – zm. 27.12.1984), oficer armii rosyjskiej, w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako porucznik geograf. Wykonywał prace topograficzne i kartograficzne. Kapitan w 1935 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. Losy wojenne nie są znane. Po 1945 r. pracował jako kartograf. Zmarł w Warszawie w 1984 r. Pochowany na Starych Powązkach jako major. Władysław Stanisław Leśniak (ur. 30.4.1897 – zm. 1940 Charków), żołnierz I Brygady Legionów Polskich od 1915 r. W Wojsku Polskim od 1918 roku. Podporucznik piechoty od 1919 r. W czasie wojny 1920 r. ranny. Był w niewoli bolszewickiej. Awansowany na porucznika 1920 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1925 r. W tym czasie awansowany na kapitana, a w 1930 r. na majora geografów. W WIG topograf i kierownik grup topograficznych. W 1939 r. podpułkownik. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień pułkownika. Stanisław Lewandowski (ur. 8.05.1896 – zm. 15.05.1956), żołnierz I Korpusu Polskiego w Rosji. Podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. w 48 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1925 r. Następnie ukończył kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Służył potem w jednostkach artylerii i Głównym Inspektoracie Sił Zbrojnych. Uczestnik powstania warszawskiego w stopniu majora, pseudonim „Tomasz”. Jeniec niemieckiego obozu jenieckiego Woldenberg. Po II wojnie światowej osiadł w Toruniu, gdzie był wykładowcą topografii w Oficerskiej Szkole Artylerii. Kazimierz Leytner (ur. 2.11.1895 – zm. 1940 Katyń), żołnierz I Korpusu Wschodniego w Rosji. W Wojsku Polskim walczył w wojnie o granice w latach 1919- 1921. Podporucznik artylerii w 1922 r. Jako porucznik przyjęty do Szkoły Służby Wojskowo-Geograficznej przy WIG w jednorocznym cyklu 1927 r. Potem w WIG jako topograf. W 1933 r. przeniesiony do korpusu oficerów geografów. Kapitan geograf (1935 r.). W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Józef Lipiński (ur. 28.03.1891 – zm. 1940 Katyń), artysta malarz, absolwent Szkoły Sztuk Pięknych w Moskwie. W Wojsku Polskim od 1919 r. Podporucznik piechoty w Inspektoracie Wojsk Kolejowych. W tym samym roku przydzielony do WIG ze względu na umiejętności kreślarskie. Wojna polsko-rosyjska 1920 r. uniemożliwiła mu ukończenie Oficerskiej Szkoły Topografów. Przeniesiony do rezerwy w 1923 r. w korpusie saperów kolejowych. Pracownik cywilny WIG. Powołany do służby czynnej w 1926 r. w celu ukończenia jednorocznej Szkoły Służby Wojskowo-Geograficznej. W 1928 r. ponownie przeniesiony do rezerwy. We wrześniu 1939 r. w nieznanych okolicznościach w niewoli radzieckiej. Osadzony w Kozielsku. Zachowały się jego rysunki z tego obozu wywiezione przez ocalałego Aleksandra Witliba. Ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Wacław Łaski (ur. 28.11.1899 – zm. 1940 Charków), student prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (KUL) 1918-1919. Żołnierz w wojnie 1920 r. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty, podporucznik piechoty w 1921 r. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1923 r. Następnie ukończył kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Potem w jednostkach artylerii. W WIG jako topograf od 1931 r. Kapitan geograf w 1932 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Henryk Lach-Łocki (ur. 8.10.1904 – zm. po 1958), absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty z 1930 r. w 7 pułku piechoty Legionów. Absolwent Szkoły Topografów przy WIG w 1935 r. Potem w WIG jako topograf. W kampanii wrześniowej 1939 r. w stopniu kapitana geografa. Uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Przedostał się na Węgry. Następnie w PSZ na Zachodzie w służbie geograficznej. Autor podręcznika „Jak czytać mapę angielską” (1941 r.). Po wojnie osiadł w Wielkiej Brytanii. Pracował jako geodeta (surveyor). Szachista w angielskim klubie Androssan (1958 r.). Dalszy los nie jest znany. Stanisław Kostka Erazm Łukaszewicz (ur. 25.11.1892 – zm. po 1945 ?), w 1922 r. porucznik w 26 pułku piechoty. Ukończył w Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r. Później służył w pułkach piechoty. Ostatni znany przydział z 1932 r. to 82 Syberyjski pułk strzelców. „Ltn. Stanisław Łukaszewicz” figuruje na liście jeńców niemieckiego oflagu Woldenberg. Dalsze jego losy nie są znane. Bronisław Makowski – Sariusz (ur. 25.08.1896 – zm. po 1932), podporucznik w Wojsku Polskim od 1919 r. w zapasowym batalionie 33 pułku piechoty przeniesiony do 5 pułku ułanów. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem ponownie w 5 pułku ułanów w Ostrołęce. Przeniesiony w stan spoczynku do 1932 r. Dalsze losy nie są znane. Władysław Makowski (ur. 12.01.1877 – zm. ?), oficer armii rosyjskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. Po wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. podpułkownik piechoty w 56 pułku. W 1923 r. zastępca kierownika Instytutu Wojskowo-Geograficznego. Po przewrocie majowym 1926 r. przeniesiony na oficera placu w Kobryniu. Rozkaz ten odwołał osobiście Józef Piłsudski. Przeniesiony w stan spoczynku do końca 1926 r. Dalsze losy nie są znane. Anicet Ignacy Marcinkowski (ur. 17.04.1892 – zm. 20.11.1977), w wojnie o granice 1919-1921 podporucznik artylerii w 17 i 13 pułku artylerii polowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Potem służył w 7 pułku artylerii polowej w Częstochowie. Kapitan w 1925 r. W 1929 r. skierowany do Wojskowego Sądu Rejonowego w Częstochowie. Po 1932 r. przeniesiony do korpusu oficerów taborów. Rotmistrz w 4 dywizjonie taborów w Łodzi. Losy wojenne 1939-1945 nieznane. Po wojnie wykładowca topografii w Oficerskiej Szkole Artylerii w Toruniu. Zygmunt Witold Masłowski (ur. 21.02.1887 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Porucznik w 1919 r. jeszcze przed ukończeniem Oficerskiego Kursu Mierniczych. Ich absolwent z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1924 r. Przeniesiony w stan spoczynku do 1928 r. Dalsze losy nie są znane. Henryk Matkowski (ur. 28.11.1901 Ługańsk – zm. 1940 Katyń), student Politechniki Warszawskiej. Żołnierz wojny 1920 r. W 1921 r. podporucznik artylerii, absolwent Szkoły Podchorążych Artylerii. Służył w jednostkach artylerii. Skierowany do Szkoły Topografów, którą ukończył w 1933 r. Potem topograf w WIG. Kapitan w korpusie geografów od 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Jan Moszkowicz (ur. 12.01.1894 – zm. 1940 Katyń), podoficer w Wojsku Polskim awansowany na podporucznika piechoty w 1919 r. Służył w Ministerstwie Spraw Wojskowych. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1923 r. Potem w WIG będąc w korpusie oficerów piechoty. W 1931 r. awansowany na kapitana geografa. Zajmował się zagadnieniami reprodukcji map. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Karol Tomasz Motyczko (ur. 10.05.1893 – zm. pomiędzy 1940 a 1945 Auschwitz ?), oficer Wojska Polskiego od 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. W tym samym roku porucznik piechoty. W 1922 r. w WIG jako porucznik korpusu geografów. Członek komisji granicznych ustalających granice Polski. W latach 1922- 1926 asystent terenoznawstwa w Wyższej Szkole Wojennej. Potem ponownie w WIG. W 1927 r. awansowany na kapitana. Przeszedł w stan spoczynku po 1928 r. W czasie okupacji niemieckiej osadzony na Pawiaku, w 1940 r. deportowany do KL Auschwitz. Po 1940 r. los nie jest znany. Józef Mroczko (ur. 10.04.1895 – zm. 13.02.1936 Warszawa), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik artylerii. Skierowany na Oficerski Kurs Mierniczych w lutym 1919 r., które ukończył w 1920 r. Jako absolwent przeniesiony do 17 pyłku artylerii ciężkiej. Po wojnie o granice 1920-1921 ponownie w WIG. Ceniony specjalista topograf. Kapitan geograf w 1928 r. Zmarł w Warszawie, został pochowany na Cmentarzu Wojskowym. Władysław Niewiarowski (ur. 9.03.1895 – zm. po 1945), w Wojsku polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty. Uczestnik wojny o granice 1919-1921 w 26 pułku piechoty. Porucznik piechoty awansowany do stopnia kapitana w 1923 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r. Potem w korpusie geografów w WIG. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną w 1927 r. Jako oficer dyplomowany przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. Major w 1928 r. Służył w Sztabie Generalnym i Inspektoracie Sił Zbrojnych. Po kampanii wrześniowej 1939 r. znalazł się na terytorium ZSRR. Więzień obozów pracy. Tworzył PSZ na Wschodzie. Podpułkownik (1942 r.). Wyszedł z armią polską do Iranu. Zastępca dowódcy 5 Wileńskiej Brygady Piechoty w kampanii włoskiej 1944 r. Dalsze losy nie są znane. Tadeusz Nowakowski IV (ur. 27.05.1901 – zm. 3.07.1936), w 1923 r. podporucznik artylerii w 15 pułku artylerii polowej. Jako porucznik absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Potem ponownie w 15 pułku. W 1932 r. na studiach w Wyższej Szkole Wojennej. Po ukończeniu kursu kapitan dyplomowany artylerii. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Marian Obidowski (ur. 9.04.1886 – zm. 1.11.1943), w Wojsku Polskim od 1918 r. Podporucznik absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem porucznik geograf w WIG. Specjalizował się w kartografii. Przeniesiony w stan spoczynku z końcem 1928 r. Mieszkał w Warszawie. Zginął w egzekucji ulicznej 1 listopada 1943 r. z rąk okupanta niemieckiego. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Jan Okupski (ur. 7.12.1897 – zm. 1940 Katyń), żołnierz Legionów Polskich, członek Polskiej Organizacji Wojskowej. Podporucznik żandarmerii od 1920 r. W 1921 r. przeniesiony do korpusu piechoty w stopniu porucznika. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1925 r. Potem w WIG w korpusie oficerów piechoty. W 1930 r. awansowany na kapitana geografa. W 1934 r. uzyskał tytuł inżyniera geodety na Politechnice Warszawskiej. Specjalizował się pracach triangulacyjnych. Major w 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika. Leonard Omiecki (ur. 3.11. 1891 – zm. 1952), urzędnik Wojska Polskiego od 1919 r. służący w zarządach budownictwa w Modlinie i Grodnie. Wcześniej porucznik w I Korpusie Polskim w Rosji. Przemianowany z urzędnika na porucznika ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Potem związany z WIG dosłużył się stopnia majora. Przeniesiony w stan spoczynku po aferze gospodarczej w 1928 r. Przeżył wojnę 1939-1945. Prześladowany w okresie stalinowskim. Skazany i osadzony w więzieniu w Rawiczu, w którym zmarł w 1952 r. Tadeusz Aleksander Patek (ur. 17.09.1898 Warszawa – zm. po 1945), ułan w Wojsku Polskim od 1919 r. Uczestnik wojny o granice 1919-1921, awansowany na podporucznik jazdy. W 1921 r. w porucznik w 17 pułku ułanów, delegowany okresowo do II Oddziału Sztabu Głównego (1923 r.). Skierowany do WIG w 1930 r. Ukończył 10 miesięczną Szkołę Topografów w 1933 r. Po jej ukończeniu na praktyce w WIG jako topograf. Sprawował różne funkcje, ostatecznie jako oficer personalny. W kampanii wrześniowej 1939 r. przebył granicę węgierską z częścią WIG. W PSZ na Zachodzie. W 1940 r. wykładowca topografii w armii polskiej we Francji. Po 1945 r. losy są nieznane. Mieczysław Aleksander Peyser (ur. 13.12.1883 – zm. po 1939), oficer armii rosyjskiej w Wojsku Polskim od 1919 r. Podczas przyłączania Pomorza do Polski w dyspozycji sztabu gen. Hallera. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. awansowany do stopnia porucznika wojsk technicznych. W 1923 r. major korpusu geografów w WIG. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r., potem pracował w Warszawie jako mierniczy przysięgły. Po 1939 r. jego losy nie są znane. Stefan Feliks Pilitowski (ur. 20.11.1901 – zm. ?), w 1923 r. podporucznik artylerii w 25 pułku artylerii polowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1925 r. W tym czasie otrzymał awans na porucznika. Potem dalej służył w pułku macierzystym, z którego przeniesiono go w stan spoczynku w stopniu porucznika w 1928 r. W latach 30. XX w. mieszkał w Warszawie. Dalsze losy nie są znane. Wiktor Józef Plesner (ur. 27.08.1892 – zm. na emigracji po 1945), oficer piechoty od 1919 r. w 6 pułku piechoty Legionów. Mianowany porucznikiem w 1920 r., kapitanem w 1923 r. Od tego roku w WIG. Już jako oficer korpusu geografów pełnił różne funkcje do 1939 r., gdy ewakuował wydział kartograficzny z Lwowa do Rumunii. W czasie II wojny światowej pełnił różne funkcje w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie powrócił. Roman Pleszowski (ur. 5.12.1891 – zm. 16.02.1923 r.), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty w 1 pułku piechoty Legionów. Porucznik w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów w 1921 r. Dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych za czyny orężne w bojach 1 pułku (ogłoszone po jego śmierci w marcu 1923 r.). Zmarł w Warszawie. Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach. Stanisław Popowicz (ur. 27.09.1895 – zm. 1940 Charków), żołnierz armii austro-węgierskiej, w Wojsku Polskim od 1918 r. Obrońca Lwowa w 1919 r. Po kampanii 1919-1921 awansowany na podporucznika. Pod koniec 1923 r. z 9 pułku artylerii skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów cyklu 1924-1925. Nie figuruje na liście absolwentów. Powrócił do jednostki macierzystej w 1924 r. Do 1939 r. służył w jednostkach artylerii w stopniu kapitana. W nieznanych okolicznościach trafił do niewoli radzieckiej. Ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Jan Nepomucen Teofil Pytelski (ur. 24.04.1891 – zm. ?), oficer armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim jako porucznik od 1918 r. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Później w Wojskowym Instytucie Geograficznym. Przeniesiony w stan spoczynku w 1926 r. w stopniu kapitana. W 1934 r. kapitan geograf rezerwy. Dalsze jego losy nie są znane. Teodor Rajewski (ur. 4.09.1904 w Ostrogu – zm. 1940 Katyń), absolwent Oficerskiej Szkoły Inżynierii, podporucznik w saperach kolejowych od 1928 r. W 1932 r. porucznik w batalionie mostowo-kolejowym. Ukończył Szkołę Topografów w 1935 r. Potem służył w WIG w wydziale kartograficznym. Kartograf. W korpusie oficerów geografów od 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień kapitana. Wacław Michał Rogalski (ur. 28.09.1900 Warszawa - zm. ?), oficer piechoty w 12 pułku. Brał udział w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. W 1923 r. na kursie Oficerskiej Szkoły Topografów do 1 stycznia 1924 r. Nie figuruje na liście jej absolwentów. Przeniesiony do 9 pułku artylerii ciężkiej, następnie w 3 i ponownie w 9 pułku artylerii. Po 1932 r. los jego jest nieznany. Lucjan Jan Rowiński (16.05.1897 – zm. po 1957), w Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty od 1919 r. Uczestnik wojny 1920. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1922-1923. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1928 r. Wykładowca terenoznawstwa szkół podchorążych. Potem ponownie w WIG. Uczestniczył kampanii wrześniowej 1939 r. Ostatecznie w Anglii w PSZ. Po 1957 r. jego losy nie są znane. Józef Franciszek Rychlewski (ur. 3.12.1893 – zm. 1967), w Wojsku Polskim od 1918 r. jako podporucznik piechoty. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Uczestnik i bohater wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. Potem w WIG jako topograf jako porucznik. Kapitan geograf w 1923 r., major w 1935 r. W 1939 r. uchodźca na Węgrzech z rodziną. Po 1945 r. powrócił do kraju. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Czesław Salach (ur. 17.06.1896 Warszawa – zm. po 1957 na Zachodzie), oficer armii rosyjskiej w Wojsku Polskim podporucznik piechoty od 1918 r. W wojnie 1920 r. w 25 pułku piechoty. Wyróżniający się oficer awansowany do stopnia porucznika. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w 1922 r. Potem w WIG na różnych stanowiskach. Major geograf od 1936 r. W kampanii wrześniowej brał udział w ewakuacji WIG do Lwowa. Przeszedł granicę węgierską. Potem w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie wrócił, pozostał w Wielkiej Brytanii. Pracował jako geodeta. Dalsze jego losy nie są znane. Tadeusz Sambor (ur. 14.10 1892 – zm. po 1945), żołnierz armii austro-węgierskiej w 32 pułku Landwery „Neu Sandec” i konspirator organizacji „Wolność” w tym pułku. W Wojsku Polskim od 1919 r. jako podoficer gospodarczy w 1 pułku artylerii górskiej. Awansowany na podporucznika rachunkowego. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921. W 1928 r. jako kapitan administracyjny był płatnikiem w 21 pułku piechoty w Warszawie, skąd przeszedł na stanowisko w WIG. W WIG był kierownikiem wydziału gospodarczego. W 1939 r. z WIG ewakuowany na Węgry. Przedostał się do Francji. W PSZ na Zachodzie. W 1941 r. oficer gospodarczy w Stacji Zbornej Oficerów Rothesay. W 1944 r. w 2 Korpusie Polskim. Dalsze losy nie są znane. Stefan Teodor Sarnowski (ur. 14.09.1899 – zm. 1940 Katyń), żołnierz POW pseudonim „Sęp”. Wyróżnił się w walkach w kampanii 1919 r. Absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty (1920 r.). Oficer frontowy kampanii 1920-1921. Zakwalifikowany na kurs Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1923-1924, potem w WIG jako topograf. Oficer korpusu geografów (1930 r.), kapitan w 1933 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Józef Sawicki (ur. 25.08.1895 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. W 1922 r. porucznik piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1924-1925. Ukończył szkołę młodszych oficerów artylerii (1926 r.). W 1928 r. w 7 pułku artylerii lekkiej. W 1934 r. w stanie spoczynku przynależny do PKU Lwów. Urzędnik w Służbie Granicznej. Dalsze jego losy nie są znane. Józef Zygmunt Scheiner (ur. 31.12.1904 – zm. po 1945), absolwent Szkoły Podchorążych Inżynierii mianowany podporucznikiem saperów w 1929 r. Służył w 8 batalionie saperów. Absolwent Szkoły Topografów z 1933 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1938 r. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939 r. i kampanii francuskiej 1940 r., w trakcie której dostał się do niewoli niemieckiej. Osadzony w oflagu Dössel. Dalsze losy nie są znane. Władysław Julian Siemek (ur. 17.06.1897 – zm. 1940 Katyń), chorąży rezerwy z armii austro-węgierskiej powołany do Wojska Polskiego w stopniu podporucznika piechoty w 1919 r. Uczestnik kampanii 1920 r. W 1921 r. porucznik piechoty. Odkomenderowany z 7 pułku piechoty Legionów do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1926 r. Potem w WIG. Kapitan geograf w 1930 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Stefan Kazimierz Siewierski (ur. 10.06.1891 – zm. 1962), w Wojsku Polskim od 1918 r. jako podporucznik piechoty, były oficer I Korpusu Polskiego w Rosji. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1937 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. mógł przebywać na terenie ZSRR. Według danych Państwowego Urzędu Repatriacyjnego po 1945 r. odnotowano jego powrót do Polski. Pochowany jest na Starych Powązkach w Warszawie. Bronisław Sikora (ur. 16.10.1902 – zm. 1940 Charków), ochotnik w wojnie o granice 1919-1921. Później ukończył gimnazjum i studiował na Uniwersytecie Poznańskim. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej (1927 r.), Szkoły Podchorążych Artylerii w Toruniu (1929 r.) Porucznik artylerii, zakwalifikowany na kurs Szkoły Topografów (1933 r.). Po ukończonym kursie służył w WIG jako topograf. Awansowany na kapitana geografów w 1935 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Tadeusz Sikorski (ur. 3.11.1890 – zm. ?), w Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik z I Korpusu Polskiego w Rosji. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako topograf. Porucznik geograf w 1923 r., kapitan w 1925 r. Przeniesiony w stan spoczynku do 1938 r. Dalsze jego losy nie są znane. Józef Tadeusz Antoni Skinder (ur. 2.07.1897 - zm. 22.1.1952), oficer I Brygady Legionów. W Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty w 1919 r. w Mińskim Pułku Piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów (1924 r.). Kapitan geograf z końcem 1925 r., wykładowca w Szkole Podchorążych w Warszawie. W 1926 r. w WIG. Ukończył Wyższą Szkołę Wojenną i jako kapitan dyplomowany przeniesiony do korpusu oficerów piechoty. Następnie w Korpusie Ochrony Pogranicza awansowany do stopnia majora (1932 r.). Po kampanii wrześniowej w 1939 r. w Rumunii. Podpułkownik Oddziału II Sztabu Generalnego Sił Polskich na Zachodzie. Po 1945 r. w stopniu pułkownika. Osiedlił się w Wielkiej Brytanii. Adam Bronisław Skoczycki (nazwisko rodowe Skoczek) (ur. 17.11.1898 – zm. 1940 Katyń), uczestnik I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Przyjęty do Wojska Polskiego w 1919 r. z zatwierdzeniem stopnia podporucznika piechoty. Wziął udział w kampanii 1920 r. jako dowódca oddziału karabinów maszynowych. W tym roku awansowany na porucznika. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r. Ostatecznie w WIG w 1925 r. wraz z przeniesieniem do korpusu geografów. Specjalizował się w fotogrametrii. Kapitan (1928 r.), major (1939 r.). W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika. Włodzimierz Skrzyński (ur. 19.05.1899 – zm. po 1945), bojownik POW. W Wojsku Polskim od 1919 r. jako podporucznik piechoty w oddziale ochrony Naczelnika. W wojnie o granice 1919-1921 w „batalionie śmierci” (36 pułk piechoty). Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w 1924 r. Potem w WIG i pułkach piechoty. Przeniesiony do rezerwy w 1929 r. w korpusie geografów. Funkcjonariusz wywiadu KOP na Wołyniu i Grodzieńszczyźnie. W 1940 r. aresztowany przez Rosjan w Wilnie. Przetrwał sowieckie obozy pracy. Uwolniony, w PSZ w ZSRR. Powrócił do Polski. Był w zainteresowaniu „bezpieki”. Po 1966 r. jego losy pozostają nieznane. Jerzy Kazimierz Skrzywan (ur. 18.06.1898 - zm. 1940 Katyń), Zabużanin. W Wojsku Polskim od grudnia 1918 r. w stopniu podporucznika. Służył w pułkach saperów. Z 1 pułku saperów skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1923 r. W tym samym roku wcielony do WIG razem z przeniesieniem do korpusu geografów. Major korpusu geografów w 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na podpułkownika. Józef Słomczyński (ur. 22.01.1902 – zm. po 1945), żołnierz Wojska Polskiego w wojnie o granice 1919-1921. Podporucznik gospodarczy w 30 pułku artylerii polowej awansowany na porucznika w 1923 r. Potem w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym nr 1. Ukończył Szkołę Topografów przy WIG w 1931 r. Przeniesiony do korpusu oficerów geografów w 1932 r. Potem w WIG związany z Wydziałem Kartograficznym, specjalista od odwzorowań kartograficznych. Kaptan geograf w 1935 r. W kampanii wrześniowej uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Uruchamiał druk map dla wojska. Z wydziałem kartograficznym przekroczył granicę węgierską. Potem w PSZ na Zachodzie. Major w 1945 w II Korpusie Polskim we Włoszech, w 1 pułku pomiarów artylerii. Dalsze losy nie są znane. Władysław Sokal (ur. 26.08.1896 – zm. ?), podporucznik artylerii w 2 pułku artylerii polowej w 1920 r. W 1921 r. przeniesiony do baterii zapasowej Artylerii Zenitalnej (od 1924 r. 1 pułk art. przeciwlotniczej). Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG jako topograf na różnych stanowiskach. Kapitan geograf w 1936 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. w PSZ na Zachodzie. Dalszy los nie znany. Witold Gracjan Sokólski (ur. 18.12.1885 – zm. 29.4.1934), oficer Legionów Polskich w Wojsku Polskim od 1919 r. Kapitan inżynier jeszcze przed ukończeniem Oficerskiego Kursu Mierniczych. Ich absolwent z 1920 r. Potem w WIG. Major geograf w 1923 r. Specjalista od triangulacji. Podpułkownik w 1931 r. Zmarł w Stockholmie (Szwecja). Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Kazimierz Sosnowski (ur. 16.10.1890 – zm. do 1945), oficer byłej armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji, w Wojsku Polskim od 1919 r. w stopniu porucznika. Kapitan wojsk technicznych w 1919 r. jeszcze przed ukończeniem Oficerskiego Kursu Mierniczych. Jako absolwent z 1920 r. Później w WIG, major w 1924 r., ostatecznie podpułkownik geograf. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r. jako oficer placu Dubno. Zginął (zmarł) w czasie wojny (1939-1945) w nieznanych okolicznościach. Józef Edmund Stankiewicz (ur. 14.11.1896 - zm. po 1945), junkier armii rosyjskiej mianowany podporucznikiem piechoty w 1919 r. Skierowany do Instytutu Wojskowo-Geograficznego w Warszawie. Uczestnik wojny obronnej 1919-1921 w 27 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów 1923 r., oficer korpusu geografów. Major od 1936 r. Jako oficer WIG brał udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Był kierownikiem wydziału druku map we Lwowie. Przedostał się na Węgry. Potem w PSZ na Zachodzie. Aleksander Stocki (ur. 26.02.1897 – zm. po 1945), powołany do Wojska Polskiego z armii rosyjskiej z zachowaniem stopnia podporucznika w 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem WIG. Porucznik geograf w 1922 r. Topograf i wykładowca topografii. W 1927 r. przeniesiony do rezerwy. W 1939 r. przedostał się na Zachód. Potem w PSZ na Zachodzie. Dalszy los nie jest znany. Józef Szarota (ur. 16.07.1896 – zm. 12.10.1941), żołnierz II Brygady Legionów. Absolwent Szkoły Podchorążych Piechoty w 1919 r. w stopniu podporucznika piechoty. Skierowany na Oficerski Kurs Mierniczych, odwołany i przeniesiony do pracy sztabowej w tym samym roku. Brał udział w wojnie o granice 1919-1921 w składzie II Brygady Legionów. Porucznik w 1920 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r. W stanie spoczynku w stopniu kapitana do 1932 r. Ofiara cywilna okupacji niemieckiej. Zginął w Krakowie w nieznanych okolicznościach Pochowany na Cmentarzu Rakowickim. Kazimierz Szczęśniak (ur. 10.07.1898 – zm. po 1945?), oficer Wojska Polskiego od 1919 r. Z 86 pułku piechoty skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów, którą ukończył w 1925 r. Potem oficer artylerii. W 1939 r. major w 20 pułku artylerii lekkiej walczący pod Mławą. Wzięty do niewoli niemieckiej w Warszawie 30 września 1939 r. Jeniec obozów, m.in. w Prenzlau. Po II wojnie jego los nie jest znany. Tytus Hipolit a'Donau Szpindler (Tytus Szpindler) (ur. 26.08.1888 – zm. przed 1945), oficer armii rosyjskiej w Wojsku Polskim jako podporucznik piechoty od 1918 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG. Kapitan geograf od 1923 r. Ceniony specjalista w zakresie niwelacji. Wykładowca w Oficerskiej Szkole Topografów. Autor podręczników dla słuchaczy. Przeniesiony w stan spoczynku do 1938 r. Zamieszkiwał w Warszawie. W czasie okupacji niemieckiej aresztowany i deportowany do III Rzeszy. Tam zmarł. Okoliczności śmierci nie są znane. Antoni Sztorc (niewłaściwie Tadeusz Antoni) (ur. 1.06.1900 – zm. 1940 Charków), żołnierz II Korpusu Polskiego w Rosji. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. jako artylerzysta. Podporucznik artylerii od 1922 r., porucznik w 1924 r. Ukończył Szkołę Służby Wojskowo-Geograficznej w 1930 r. W WIG w korpusie geografów od 1932 r. Topograf. Kapitan od 1937 r. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Grzegorz Aleksander Szymanowski (Aleksander Grzegorz Korwin-Szymanowski h. Jezierza) (ur. 12.03.1883 – zm. 9.09.1939), oficer byłej armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji, w Wojsku Polskim od 1918 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej 1920 r. w 55 pułku piechoty. W 1923 r. ponownie w WIG, co połączone było z awansem na kapitana i przeniesieniem do korpusu geografów. Ostatecznie w stopniu majora przeszedł z WIG w stan spoczynku w 1926 r. Zmarł (zginął) w Warszawie w czasie oblężenia we wrześniu 1939 r. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Grób nie zachował się. Czesław Szyperko (ur. 18.09.1899 – zm. po 1934), żołnierz, podoficer Wojska Polskiego. Absolwent Wielkopolskiej Szkoły Podchorążych Piechoty z 1920 r. Podporucznik piechoty w 65 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1923 r., a następnie kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Potem w korpusie oficerów artylerii. Służył w 20 pułku artylerii polowej, a od 1931 r. w 3 pułku artylerii ciężkiej. Przeszedł w stan spoczynku w 1934 r. Dalsze jego losy nie są znane. Walerian Tewzadze (Walerian Krzyżanowski) (ur.10.02.1894 - zm. 13.12.1985), Gruzin. Oficer kontraktowy w Wojsku Polskim od 1922 r. W latach 1923-1925 studiował w Wyższej Szkole Wojennej. W 1926 r. ukończył Szkołę Służby Wojskowo-Geograficznej przy WIG w stopniu majora. Związany z WIG do 1929 r., gdy uzyskał tytuł majora dyplomowanego. Jeden z dowódców obrony Warszawy we wrześniu 1939 r. Zwolniony z niewoli niemieckiej zmienił nazwisko na Krzyżanowski. Związał się z Armią Krajową, jej aktywny oficer. Po wojnie zamieszkał w Dzierżoniowie pod zmienionym nazwiskiem, gdzie jest pochowany. Mieczysław Tomaszczyk (ur. 16.04.1893 Łomża – zm. 1940 Charków), podporucznik Wojska Polskiego od 1919 r. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Potem w WIG jako porucznik korpusu geografów. W 1932 r. awansowany na kapitana. W 1939 r. uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Ignacy Michał Wiarosław Tyszkiewicz (5.06.1899 – zm. po 1939), podporucznik artylerii po wojnie o granice 1919-1921. W 1923 r. awansowany na porucznika w 10 pułku artylerii polowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w 1 dywizjonie pomiarów artylerii. W 1929 r. przeniesiony do 3 pułku artylerii najcięższej. W 1932 r. w 2 baterii pomiarów artylerii w Wilnie. Kapitan do 1936 r. Od 1939 r. jego los jest nieznany. Henryk Umiński (ur. 8.05.1896 – 1940 Charków), żołnierz armii rosyjskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim w stopniu porucznika piechoty od 1919 r. Odkomenderowany do Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1923-1924. Nie figuruje na liście absolwentów. Kapitan od 1925 r. Zajmował odpowiedzialne funkcje w dowództwach okręgów, pułkach i Szkole Podchorążych Piechoty. W kampanii wrześniowej 1939 r. ranny na Lubelszczyźnie. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora. Dawid Wacznadze (ur. ? – zm. po 1957), Gruzin, oficer kontraktowy Wojska Polskiego, kapitan. Ukończył Oficerską Szkołę Topografów w cyklu 1924-1925. Oficer WIG. Specjalizował się w kartografii. Był redaktorem map tematycznych, między innymi map drogowych. We wrześniu 1939 r. przedostał się na Zachód i pełnił dalej służbę w PSZ na Zachodzie. Pozostał w Wielkiej Brytanii, gdzie pracował jako kartograf. Po 1957 r. losy nie są znane. Władysław Rola-Wawrzecki (Wawrzecki) (4.05.1900 – zm. po 1945), podoficer Wojska Polskiego od 1919 r. Podporucznik piechoty, absolwent Szkoły Podchorążych z 1920 r. Uczestnik wojny polsko-rosyjskiej z 1920 r. Po wojnie porucznik w 86 pułku piechoty. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG jako topograf. Kapitan geograf w 1936 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się na Zachód. Przebywał w Wielkiej Brytanii. Dalsze losy nie są znane. Jerzy Antoni Widerman (ur. 13.06.1893 – zm. 17.02.1923), żołnierz armii rosyjskiej i oficer artylerii I Korpusu Polskiego na Wschodzie. W Wojsku Polskim jako podporucznik od 20 listopada 1918 r. ze starszeństwem (wysługą) od 15 sierpnia 1914 r. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Kapitan geograf w 1923 r. Zmarł w Warszawie. Pochowany na Starych Powązkach. Romuald Miahczyłowicz-Wolski (ur. 19.2.1896 – zm. po 1945), podporucznik piechoty w Wojsku Polskim od 1919 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów i Geodetów z 1921 r. Potem w WIG. Specjalizował się w kartografii. Kapitan geograf w 1931 r. Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się na Zachód. Przeżył wojnę. Dalsze losy nie są znane. Władysław Woydyłło (ur. 8.10.1893 – zm. po 1947), oficer armii carskiej i I Korpusu Polskiego w Rosji. W Wojsku Polskim jako kapitan od 1918 r. Ukończył Oficerski Kurs Mierniczych w 1920 r. Później w WIG. Major korpusu geografów od 1 lipca 1923 r. Przeniesiony w stan spoczynku w styczniu 1929 r. po aferze gospodarczej w WIG. Jako mierniczy przysięgły związany z Piasecznem od 1932 r. Figuruje na liście mierniczych przysięgłych w Piasecznie w 1947 r. Okoliczności śmierci nieznane. Wymieniony na liście zmarłych (poległych) oficerów WIG w czasie II wojny światowej. Lucjusz Woźniak (ur. 11.02.1884 – zm. 1940 Charków), w armii rosyjskiej i w I Korpusie Polskim w Rosji. W Wojsku Polskim od 1918 r. przyjęty postanowieniem Rady Regencyjnej. Absolwent Oficerskiego Kursu Mierniczych z 1920 r. Porucznik artylerii w 1921 r., kapitan geograf w 1923 r. Potem w WIG. Major w 1924 r. Przeniesiony w stan spoczynku w 1932 r. Zamieszkiwał w Warszawie. We wrześniu 1939 r. prawdopodobnie uczestniczył w ewakuacji WIG do Lwowa. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień podpułkownika. Apoloniusz Alfons Zarychta (ur. ? – zm. 1972 r.), podoficer Legionów Polskich zatwierdzony w stopniu podporucznika piechoty w 1919 r. w 1 pułku piechoty Legionów. Po wojnie o granice 1919-1921 porucznik przeniesiony w stan nieczynny pomiędzy 1922-1924. W tym czasie uczestniczył w wyprawie do Brazylii w misji rozpoznania możliwości kolonizacyjnych. Po powrocie ponownie oficer służby czynnej, absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r. Potem w WIG na etacie 1 pp Legionów do 1928 r. Potem w WIG, kapitan geograf od 1930 r. W 1931 r. oddelegowany do służby zagranicznej i przeniesiony do rezerwy. Do 1939 r. szkolił oficerów organizacji żydowskich Bejtar i Irgun. W 1939 r. przedostał się na Węgry. Powrócił do kraju po 1961 r. Pochowany na Starych Powązkach w Warszawie. Marian Władysław Stefan Zgórecki (ur. 16.07.1899 – zm. 26.10.1954), oficer korpusu oficerów administracji. Brat Wiesława Zgóreckiego, oficera korpusu geografów i artylerii. Porucznik od 1922 r. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Później w WIG jako oficer administracyjny. W 1928 r. przeniesiony w stan spoczynku po aferze gospodarczej w WIG. Przeżył wojnę 1939-1945. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie. Karol Edmund Zieliński (ur. 4.11.1896 – zm. po 1945), podporucznik piechoty w 39 pułku piechoty. Uczestnik wojny o granice 1919-1921. Potem w dywizjonie artylerii zenitowej. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1924 r. Następnie ukończył kurs młodszych oficerów artylerii (1926 r.). Kapitan artylerii od 1927 r. w 1 pułku artylerii przeciwlotniczej. Następnie w WIG jako topograf. Po kampanii wrześniowej 1939 r. przebywał w obozach pracy na terenie Związku Radzieckiego, potem w armii Andersa. Dowódca 12 kompanii geograficznej od 1942 r. Kompania wykonywała prace pomiarowe podczas starcia pod Monte Cassino w 1944 r. Po 1945 r. jego losy nie są znane. Michał Zubowicz (29.10.1901 – zm. po 1945), uczestnik wojny o granice 1919-1921 w 77 pułku piechoty. Podchorąży. Awansowany na podporucznika piechoty w 1921 r. Porucznik w 1923 r. w 3 pułku piechoty Legionów. Absolwent Oficerskiej Szkoły Topografów z 1926 r., potem topograf w WIG. Kapitan w 1937 r. W 1939 r. wykładowca w Szkole Podchorążych Piechoty w Ostrowi-Komorowie. W kampanii wrześniowej uczestniczył w pierwszej kolejowej ewakuacji WIG do Lwowa. Po zniszczeniu transportu przebijał się na Lwów. Pojmany przez Rosjan uciekł z niewoli i trafił do niemieckiego oflagu Murnau. Po wyzwoleniu obozu jenieckiego w 1945 r. wykładowca na kursie Oficerskiej Szkoły Topografów w PSZ na Zachodzie. Do kraju nie wrócił. Dalsze losy nie są znane. Stefan Władysław Kazimierz Zych (ur. 26.12.1897 – zm. 1940 Katyń), w 1914 r. żołnierz Legionów. Podporucznik artylerii w wojnie polsko-rosyjskiej 1920 r. w 2 pułku artylerii Legionów. Skierowany do Oficerskiej Szkoły Topografów w cyklu 1924-1925. Z końcem 1924 r. odwołany z kursu, awansowany na kapitana artylerii. Służył w jednostkach artylerii. Przeniesiony w stan spoczynku w 1929 r. Pracował w Ministerstwie Opieki i Spraw Socjalnych. W nieznanych okolicznościach wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Jeniec Armii Czerwonej, ofiara zbrodni katyńskiej. W 2007 r. pośmiertnie awansowany na stopień majora.
