I. Akta w sprawie dochodzeń i śledztw, 1908-1914, sygn. 1-334: partie i organizacje polityczne, związki i ugrupowania polityczne, organizacje bojowe i terrorystyczne, organizacje młodzieżowe, związki zawodowe, korespondencja dotycząca kongresów, zjazdów i szpiegostwa (układ alfabetyczny wg nazw partii i organizacji, informacje o zjazdach i konferencjach, przekłady artykułów odezw i ulotek na język rosyjski, poszukiwanie działaczy i członków, raporty i doniesienia o powstawaniu organizacji i związków); II Akta w przedmiocie obserwacji, 1880-1914, sygn. 335-645: 1. Sprawy ogólne - raporty o wypadkach w guberni i powiatach, informacje agentów o wydarzeniach politycznych, Nastrojach ludności, obchodach świat narodowych, o kolportażu nielegalnych wydawnictw, nadzór policyjny nad ludnością i działaczami społecznymi; 2. Akta spraw szczegółowych - spisy osób pod obserwacją żandarmerii, oskarżenia o przynależność do partii politycznych, nielegalną działalność i szpiegostwo.

Funkcjonowanie żandarmerii w Królestwie Polskim normował ukaz z 31.12.1866 r. Do jej zadań należała pomoc władzom administracyjnym i sądowym w wykonywaniu zadań o charakterze policyjnym, utrzymywanie spokoju i bezpieczeństwa publicznego, chwytanie przestępców i ich strzeżenie, śledzenie zbiegów, a także pomoc przy egzekwowaniu należności skarbowych, rozkazów rządowych itp. Żandarmeria była początkowo niezależna od władz administracyjnych. Zarząd Żandarmerii Guberni Kaliskiej był jednym z 10 utworzonych na terenie Królestwa Polskiego i stanowił część Warszawskiego Okręgu Żandarmerii. Podlegały mu zarządy powiatowe. Na skutek ukazu z 28.06.1896 r. zniesiono Warszawski Okręg Żandarmerii, a jego funkcję przejął pomocnik generał-gubernatora warszawskiego do spraw policyjnych, któremu podporządkowano gubernialne i powiatowe zarządy żandarmerii. Urząd funkcjonował do 1914 r. i zaprzestał swej działalności wraz z ewakuacją rosyjskich władz administracyjnych.