Władze spółki: statuty, koncesje i umowy z władzami miejskimi, kapitały, akcje i obligacje, protokoły posiedzeń Zarządu, projekty budowy linii, korespondencja w sprawach zakupu urządzeń technicznych. Wydział Handlowy: sprawozdania finansowe z eksploatacja, budżety i preliminarze budżetowe, bilanse, sprawozdania finansowe, zestawienia dochodów, akta buchalteryjne, statystyka ruchu osobowego, kalkulacje kosztów przewozów, inwentarze majątkowe – urządzenia techniczne, zajezdnie, biura i magazyny. Wydział Techniczny: kosztorysy na budowę linii tramwajowych, przedłużenie linii i przebudowa, plany poszczególnych linii, projekty techniczne linii, przystanków i stacji, zaopatrzenie techniczne, korespondencja z dostawcami, regulacja należności. Akta personalne pracowników, księgi pracowników, wykaz odszkodowania wojennego przypadającego pracownikom, książka płacy robotników dniówkowych.

Starania o koncesję na budowę i eksploatację tramwajów podmiejskich rozpoczęło jednocześnie kilka grup kapitałowych. Ostatecznie przyznano ją fabrykantom łódzkim powiązanym ściśle z Juliuszem Kunitzerem. W 1898 r. powstały konsorcjum Łódzko-Zgierskie i Łódzko-Pabianickie Elektryczne Wąskotorowe Koleje Podjazdowe (w 1899 r. statut został zatwierdzony przez cara Rosji). W 1901 r. uruchomiono pierwsze linie do Pabianic i Zgierza. W 1908 r. konsorcjum zostało przekształcone w spółkę akcyjną o nazwie Towarzystwo Łódzkich Wąskotorowych Elektrycznych Kolei Dojazdowych. W kolejnych latach uruchomione linie do Aleksandrowa (1910), Konstantynowa (1911), Tuszyna (1916/1917), Ozorkowa (1922) i Lutomierska (1929/1931). Po 1945 r. przedsiębiorstwo znalazło się pod przymusowym zarządem państwowym. W 1948 r. zostało połączone z Kolejami Elektrycznymi Łódzkimi tworząc Miejskie Zakłady Komunikacyjne, a od 1951 r. działające pod nazwą Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne.