Akta spraw dochodzeniowych, obserwacyjnych i śledczych dotyczące całych warstw społeczeństwa polskiego oraz pojedynczych osób oskarżonych o nielegalne działania polityczne, kolportaż i posiadanie nielegalnej literatury i prasy, obrazę cara (donosy, meldunki agentury, protokoły rewizji, protokoły przesłuchań oskarżonych i świadków), inwigilacja działalności duchowieństwa katolickiego, mariawitów, ludności żydowskiej, partii politycznych (m.in. PPS, PPS-Lewica, PPS-FR PPSD, SDKPiL, Narodowy Związek Robotniczy, Bund, Poalej-Syjon, anarchiści, komuniści i in.), organizacji społecznych i oświatowo-kulturalnych (w tym ich wykazy), informacje o nastrojach społecznych (w tym meldunki o nastrojach rewolucyjnych wśród ludności chłopskiej w latach 1905–1906), opinie o prawomyślności różnych osób, sprawy wydawania paszportów, meldunki o przestępstwach pospolitych, sprawy organizacyjne.

Żandarmeria była organem śledczym i karnym w zakresie przestępstw politycznych. Na mocy ustawy ogłoszonej 21 XII 1866/2 I 1867 r. na terenie guberni łomżyńskiej utworzono m.in. Zarząd Żandarmerii Powiatów Ostrołęckiego i Makowskiego w Ostrołęce oraz Zarząd Żandarmerii Powiatów Pułtuskiego i Ostrowskiego w Pułtusku. Po przyłączeniu powiatu pułtuskiego do guberni warszawskiej w 1894 r. z pozostałych trzech powiatów utworzono Zarząd Żandarmerii Powiatów Ostrołęckiego, Ostrowskiego i Makowskiego. Na czele Zarządu stał Naczelnik podporządkowany bezpośrednio Naczelnikowi gubernialnego Zarządu Żandarmerii. Na czele Żandarmerii w Królestwie stał Naczelnik Warszawskiego Okręgu Żandarmerii, a od 1896 r. (likwidacja Warszawskiego Okręgu Żandarmerii) pomocnikowi generał-gubernatora do spraw policyjnych. Zarząd Żandarmerii Powiatów Ostrołęckiego, Ostrowskiego i Makowskiego funkcjonował do 1915 r., tj. do chwili ewakuacji władz carskich z ziem Królestwa Polskiego.