Zespół zawiera: księgi akt notarialnych, repertoria A i skorowidze alfabetyczne do repertoriów A. Brakujące w zespole repertorium z 1948 roku znajduje się w repertorium notariusza Konstantego Gartkiewicza z 1948 roku (sygn. 10), natomiast początek skorowidza z 1947 roku znajduje się w skorowidzu notariusza Wiktora Moszczyńskiego z lat 1946-1947 (sygn. 2).W zespole znajdują się ponadto: w repertorium z 1947 roku (sygn.5) - repertorium notariusza Wiktora Moszczyńskiego z lat 1946-1947 oraz końcówka repertorium notariusza Ludwika Kutrzepy (nr 577-604/46).

W okresie powojennym charakter zawodu notariusza, struktura organizacyjna notariatu oraz zasady dopływu nowych kadr istniejące pod rządem prawa o notariacie z 1933 roku nie były dostosowane do przemian, które dokonały się w Polsce Ludowej. Wydano zatem szereg aktów prawnych mających na celu choć tymczasowo uregulować działalność notariuszy. Jednak ani dekret o wyjątkowym dopuszczeniu do obejmowania stanowisk sędziowskich, prokuratorskich i notarialnych oraz do wpisywania na listę adwokatów z dnia 22 stycznia 1946 roku , ani dekret o przenoszeniu i zwalnianiu notariuszy oraz powierzeniu pełnienia obowiązków notariuszy sędziom i prokuratorom w okresie przejściowym z dnia 24 stycznia 1946 jakkolwiek dokonały pewnych zmian w notariacie, to jednak nie naruszyły zasady, według której notariusz pozostawał nadal osobą wykonującą wolne zajęcie zawodowe . Potrzeba reform notariatu stała się tym bardziej aktualna po gruntowych przemianach w zakresie organizacji służby wymiaru sprawiedliwości dokonanej w 1950 roku to jest zmianie prawa o ustroju sądów powszechnych, ustawy o prokuraturze RP czy nowej ustawy o ustroju adwokatury. Powstałe na mocy ustawy „Prawo o notariacie” z 25 maja 1951 r Państwowe Biura Notarialne miały być instytucją państwową zastępującą działające dotychczas izby notarialne,a notariusze zostali pracownikami państwowymi, podlegającymi przepisom o państwowej służbie cywilnej. . Nowe prawo o notariacie weszło w życie od 1 stycznia 1952 r. .Tadeusz Stawarski urodził się 1 lutego 1915 roku w Sieniawie powiat jarosławski, w 1937 roku ukończył studia prawnicze na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. W okresie od 1 lutego 1939 roku do 25 października 1945 roku aplikował w kancelarii notarialnej Aleksandra Misky’ego w Sieniawie Jarosławskiej. W lutym 1946 roku zdał egzamin notarialny przed Radą Notarialną w Krakowie. Karierę rozpoczął jako asesor sądowy w Sądzie Grodzkim w Sieniawie, od 15 stycznia 1947 roku pełnił funkcję asesora w Sądzie Apelacyjnym w Lublinie i notariusza we Włoszczowie, gdzie prowadził kancelarię notarialną do 1948 roku, w latach 1948-1951 pełnił funkcję notariusza w Wiślicy

dawny numer zespołu 22/351 w oddziale zamiejscowym w Jędrzejowie