Księgi akt notarialonych z lat 1952-1964 - sygn. 1-17 Repertoria A z lat 1952-1964 - sygn. 18-26 Skorowidze alfabetyczne do Repertoriów A z lat 1952-1964 - sygn. 27-31

Powstałe na mocy ustawy „Prawo o notariacie” z 25 maja 1951 r Państwowe Biura Notarialne miały być instytucją państwową zastępującą działające dotychczas izby notarialne,a notariusze zostali pracownikami państwowymi, podlegającymi przepisom o państwowej służbie cywilnej. Nowe prawo o notariacie weszło w życie od 1 stycznia 1952 r. O ilości biur i o tym, kto będzie notariuszem decydował Minister Sprawiedliwości, ustawowy zwierzchnik państwowych biur notarialnych, do jego obowiązków należało również sprawowanie nadzoru nad działalnością biur poprzez prezesów sądów wojewódzkich. Państwowe biuro notarialne w Do obowiązków PBN należało sporządzanie aktów notarialnych, poświadczeń, protokołów (w przypadkach przewidzianych prawem), protestów weksli, czeków, warrantów, przyjmowanie dokumentów na przechowanie, wykonywanie czynności przewidzianych prawem w postępowaniu spadkowym, sporządzanie wypisów, odpisów i wyciągów, sporządzanie na żądanie stron projektów aktów, poświadczeń i dokumentów. Notariuszom nie wolno było dokonywać czynności niezgodnych z prawem oraz dotyczących ich samych czy członków ich rodzin . W ciągu dalszych lat działalności państwowego notariatu zakres czynności notarialnych uległ rozszerzeniu. Dekret z dnia 18 lutego 1955 roku o przekazaniu państwowym biurom notarialnym niektórych czynności sądowych przekazała PBN wydawanie nakazów w postępowaniu nakazowym i upominawczym oraz przyjmowanie oświadczeń o przyjęciu i odrzuceniu spadku, które do tej pory należały do kompetencji Sądów Powiatowych. Ustawa z 16 listopada 1964 roku przekazała PBN prowadzenie wszelkich czynności w sprawach dotyczących ksiąg wieczystych. PBN w Jędrzejowie przejęło prowadzenie ksiąg wieczystych z dniem 10 stycznia 1969 roku na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości . Na podstawie przepisów Kodeksu Postępowania Cywilnego 1964 roku do właściwości państwowych biur notarialnych należały także sprawy rozpoznawane w postępowaniu nakazowym i upominawczym i sprawy z zakresu postępowania spadkowego . Z dniem 1 lipca 1989 roku weszło w życie nowe „prawo o notariacie”. W odróżnieniu od dotychczas obowiązującego prawa dopuszczało prowadzenie indywidualnych kancelarii notarialnych tworzonych i znoszonych przez Ministra Sprawiedliwości, a bezpośredni nadzór nad nimi sprawował prezes sądu wojewódzkiego, w którego okręgu kancelaria miała swoją siedzibę. Nowa ustawa szczegółowo regulowała kwestie mianowania i zwalniania notariuszy, ich obowiązkach i prawach i odpowiedzialności dyscyplinarnej za naruszenie obowiązków notariusza przed prezesem sądu wojewódzkiego, który mógł nałożyć karę porządkową upomnienia bez wszczynania postępowania dyscyplinarnego, w poważnych sprawach, gdzie czyn zawierał znamiona przestępstwa notariusz odpowiadał przed wojewódzkim sądem dyscyplinarnym . Kolejnym krokiem do wprowadzenia większej demokratyzacji notariatu było wprowadzenie Samorządowych organów notariuszy: sądowego zgromadzenia notariuszy, Rady do Spraw Notariuszy przy Ministrze Sprawiedliwości oraz kolegium notariuszy . Nowa ustawa nie funkcjonowała długo. Wkrótce w kraju nastąpiły zmiany ustrojowe, w wyniku których, od 1 marca 1991 roku weszło w życie nowe pierwsze w III Rzeczypospolitej prawo o notariacie . Przepisami wprowadzającymi ustawę Minister Sprawiedliwości zniósł państwowe biura notarialne i przekazał prowadzenie ksiąg wieczystych właściwym sądom rejonowym po utworzeniu kancelarii notarialnych na obszarze działalności znoszonego biura. Ustawa dawała 2 lata na likwidację państwowych biur notarialnych, a lista zlikwidowanych biur ukazywała się co pół roku w Monitorze Polskim. Notariusze działający w dniu wejścia w życie nowego prawa o notariacie w państwowych biurach notarialnych i indywidualnych kancelariach pozostawali na swoich stanowiskach.

dawny numer zespołu 22/356 w oddziale zamiejscowym w Jędrzejowie