1. Plan gospodarczo-finansowy 1955-1957; sygn. 1-3; 2. Bilans roczny 1954-1956; sygn. 4-6; 3. Protokół przekazania-przejęcia majątku Kamienna przez Niedomickie Zakłady Celulozy w Kamiennej na rzecz Stadniny Koni w Cudzynowicach 1956; sygn. 7; 4. Protokół z lustracji finansowo-księgowej 1955; sygn. 8.

Pierwsze lata po zakończeniu działań wojennych były okresem likwidacji zniszczeń wojennych. Przystąpiono do odbudowy stanu ilościowego pogłowia i organizacji hodowli zarodowej prawie od stanu zerowego. W celu szybkiej odbudowy hodowli zostały stworzone przez państwo sprzyjające warunki ekonomiczne w postaci pożyczek i kredytów bankowych na zakup materiału hodowlanego, pomocy paszowej, przyznawania nagród pieniężnych za osiągane wyniki w kontraktacji hodowlanej oraz opieki weterynaryjnej. Wzrost pogłowia koni był następstwem dużego zapotrzebowania na siłę pociągową oraz ożywienia produkcyjnego w rolnictwie. Struktura gospodarstw i słabe jeszcze tempo mechanizacji prac w rolnictwie były dodatkowymi czynnikami ich ilościowego wzrostu.Decydujący wpływ na poprawę jakości pogłowia i jego produkcyjność miała hodowla zarodowa. W latach międzywojennych skupiona była wyłącznie w majątkach obszarniczych. W czasie działań wojennych został niemal całkowicie wyniszczona, stąd też organizacje hodowli zarodowej zaczynano prawie od początku. Hodowla zarodowa koni, miała w województwie kieleckim (obecnie świętokrzyskie) duże tradycje. Prowadzona była głównie w Michałowie, Kurozwękach, Kozienicach. Stadnina Koni w Cudzynowicach powstała w 1945 roku i podlegała bezpośrednio Centralnemu Zarządowi Hodowli Koni w Warszawie. W latach 1945-46 znajdowała się pod zarządem Urzędu Ziemskiego jako majątek podworski. W latach 1946-1948 roku działała pod zarządem Państwowych Nieruchomości Ziemskich, a w okresie 1948-1954 pod zarządem Zespół PGR. Od 1954 funkcjonowała jako Przedsiębiorstwo Stadnina Koni Cudzynowice. Następnie została włączona do Stadniny Koni w Michałowie.

dawny numer zespołu 23/572 w oddziale zamiejscowym w Pińczowie