księgi urodzeń, małżeństw, zgonów 1826-1842, 1844-1916 sygn.1-122, 134-135 aneksy do akt ślubów 1899, 1901-1904, 1906-1907, 1910, 1912, 1925 sygn.123-132 wykazy odpisów akt urodzeń (wydanych do zawarcia związków małżeńskich w innych parafiach) 1929-1934 sygn.133

W Królestwie Polskim w 1825 r. nastąpiła zmiana organizacji urzędów stanu cywilnego. Sieć urzędów dotąd oparta o administracyjny podział miast i gmin teraz została przyporządkowana do administracyjnego podziału gmin wyznaniowych. Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego (Postanowienie Rady Administracyjnej z 03.11.1825 r. , Dodatek do rozdz. IV Dziennik Praw KP T.10) urzędy cywilne stały się urzędami wyznaniowymi. Akta stanu cywilnego połączono z metrykami kościelnymi.Oznaczało to, że we wszystkich tych przypadkach, w których obrzęd religijny wymagał spisania metryki była ona jednocześnie aktem stanu cywilnego. Przełożeni parafii byli więc urzędnikami stanu cywilnego. Księgi prowadzono w formie duplikatów służących do zapisywania urodzeń, małżeństw, zgonów z jednego roku bądź unikatów, gdzie zapisywano tylko jeden rodzaj zdarzeń. Duplikaty przechowywały archiwa hipoteczne sądu pokoju, drugi egzemplarz znajdował się u wytwórcy. Nadzór nad księgami stanu cywilnego prowadzonymi przez proboszcza sprawował dziekan danego dekanatu oraz władze sądowe. Zapisy w księgach stanu cywilnego prowadzono w języku polskim, a od 1868 r. w języku rosyjskim