1. Pierwopisy: 1.1. Akta urodzeń z lat 1826-1833, 1858-1871 (sygn. od 1 do 3); 1.2. Akta zgonów z lat 1902-1906 (sygn. 4). 2. Wtóropisy tj.: Akta urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1826-1910 oraz aneksy do aktów małżeństw z lat 1826-1837, 1839-1844, 1846-1882, 1884-1910 w układzie chronologiczno – rzeczowym tj. w obrębie jednego roku kalendarzowego w pierwszej kolejności występują akta urodzeń, małżeństw i zgonów, a za nimi aneksy do aktów małżeństw (sygn. od 5 do 172).

Na ziemiach Księstwa Warszawskiego ustawodawstwo cywilne dotyczące akt stanu cywilnego zostało wprowadzone na mocy art. 69 Ustawy Konstytucyjnej. Obowiązujące od 01.05.1808 r. prawo cywilne – Kodeks Napoleona tj. postanowienia Księgi I wprowadziły powszechny obowiązek prowadzenia rejestrów akt stanu cywilnego, określały szczegółowo, jakie dane winny zawierać oraz w jaki sposób powinny być prowadzone. Pierwsze urzędy stanu cywilnego powstały w 1808 r. Na urzędniku stanu cywilnego spoczywał obowiązek zakładania, prowadzenia i przekazywania do archiwów ksiąg stanu cywilnego. W księgi wpisywane były akty urodzeń, zapowiedzi, małżeństw, rozwodów i zgonów wszystkich zgłaszanych osób, bez względu na religię i wyznanie. Prowadzono dwie serie ksiąg, jeden egzemplarz pozostawał w gminie (pierwopis), a drugi był składany w kancelarii Sądu Pokoju (wtóropis). Na mocy Kodeksu Cywilnego Królestwa Polskiego uchwalonego 13 czerwca 1825 r., z datą wejścia w życie od 1 stycznia 1826 r., akta stanu cywilnego połączono z metrykami kościelnymi dla wyznań chrześcijańskich. Sieć urzędów dotąd oparta o administracyjny podział miast i gmin została przyporządkowana do administracyjnego podziału wybranych parafii. Przełożeni parafii przejęli obowiązki urzędników stanu cywilnego. Akta prowadzone były w oparciu o ściśle ustalony przepisami wzór. Wszystkie rodzaje aktów zawierały takie informacje jak: rok, dzień, godzina, w których zostały przyjęte, nazwiska i imiona, wiek, profesja, miejsce zamieszkania stawiających się osobiście wszystkich, o których będzie wzmianka w akcie. Akty urodzeń zawierały dodatkowo takie informacje jak: dzień, godzina, miejsce urodzenia dziecka, jego płeć, nadane imiona, imiona i nazwiska rodziców chrzestnych. Akty małżeństw zawierały jeszcze wyciągi z aktów zapowiedzi. Natomiast akty zgonu, jeżeli dało się ustalić, dane rodziców i małżonków osoby zmarłej i miejsce jej urodzenia. Nadal utrzymywano dwie księgi, przy czym wtóropis (duplikat) był księgą obejmującą akta z jednego roku, podzieloną wewnętrznie na trzy części dla każdego rodzaju aktów. Natomiast pierwopis (unikat) obejmował tyle akt, na ile starczyło w księdze miejsca i stanowił trzy księgi prowadzone odrębnie dla akt: urodzeń, małżeństw i zgonów. Pierwopisy pozostawały w parafii a wtóropisy przekazywano do Sądu Pokoju. W latach 1826-1867 akta stanu cywilnego były sporządzane w języku polskim. W ramach represji po upadku powstania styczniowego językiem urzędowym ustanowiono język rosyjski i generalnie od 1868 aż do 1918 r. akta stanu cywilnego sporządzano w języku rosyjskim. W przypadku parafii w Sierpcu akta z początku 1868 r. zostały spisane jeszcze w języku polskim. Wyznaniowe prowadzenie ksiąg stanu cywilnego obowiązywało do końca 1945 r., kiedy to na mocy dekretu z 25 września 1945 r. Prawo o aktach stanu cywilnego (Dz. U. Nr 48, poz. 272) powołano świeckie urzędy stanu cywilnego jako jednolite w całym kraju organy administracji państwowej, które z dniem 1 stycznia 1946 r. przejęły obowiązek rejestrowania akt stanu cywilnego. Parafia Rzymskokatolicka w Sierpcu została załóżona w XI w. W 1826 r. parafia przejęła obowiązki urzędu stanu cywilnego. Obejmowała miasto Sierpc oraz wsie: Bledzewko, Bledzewo, Kwaśno, Miszczk, Miłobędzyn, Piaski, Piastowo Nowe, Piastowo Stare, Sułocin. [Na podstawie wstępu do inwentarza, oprac. M. Młodziejewska, Płock 2016]

zmikrofilmowano akta urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1826-1865, 1880-1885 (mikrofilmy nr: 315607-315646; 1692-1697) oraz zdigitalizowano akta urodzeń, małżeństw i zgonów z lat 1826-1910; inwentarz książkowy w bazie danych IZA