rejestry klasyfikacyjne i pomiarowe gruntów miejskich, opisy posiadłości, książka rachunkowa, protokóły szkód wojennych z lat [1773]1850-1915 (sygn. 1-6)

W 1588 r. król Zygmunt III Waza wydał w Krakowie przywilej lokacyjny dla miasta Dubienki. W kolejnych latach nastąpiły dalsze nadania przywilejów i potwierdzenia praw miejskich. Z otrzymaniem praw miejskich wiązało się prowadzenie kancelarii miejskiej oraz archiwum. Akta miejskie sprzed 1785 r. nie zachowały się. 30 maja 1789 r. Dubienkę podniesiono do rangi stolicy szczątkowego województwa bełskiego. W ustawie z 2 listopada 1789 r. użyto określenia powiat dubieniecki. Dubienka należała do ziemi chełmskiej, w latach 1793-1795 do województwa chełmskiego, od 1810 r. do departamentu lubelskiego. Od I połowy XIX w. znalazła się w granicach administracyjnych powiatu hrubieszowskiego, następnie w okresie 1912-1915 weszła w skład guberni chełmskiej. W okresie II Rzeczypospolitej (1918-1939) była gminą miejską, następnie w okresie okupacji (1939-1944) gminą wiejską w powiecie hrubieszowskim. Siedziba władz znajdowała się w Dubience. Status prawny – administracja ogólna.