Organizacja i działalność Instytutu: statut, schemat organizacyjny, zarządzenia, protokóły z posiedzeń władz i Komisji Programowej, 1945-1951, sygn. 1-6; Inspekcje Najwyższej Izby Kontro-li, 1949, 1950, sygn. 7; Prowadzenie Państwowych Wyższych Kursów Nauczycielskich, szkół specjalnej i ćwiczeń oraz kursów dodatkowych: programy, sprawozdania, regulaminy, zarządzenia, 1945-1949, sygn. 8-10; Prace dyplomowe słuchaczy, 1950, sygn. 11; Akta personalne pracowników i słuchaczy, wykazy ocen, sygn. 12-569; Akta Wiesławy Zaborskiej, sygn. 570

Państwowy Instytut Robot Ręcznych został powołany na podstawie rozporządzenia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego z dnia 14 marca 1923 roku, w miejsce istniejących Państwowych Kursów Robót Ręcznych. Do zadań Instytutu należało: kształcenie nauczycieli robót ręcznych dla seminariów nauczycielskich i szkół średnich; wypracowanie metod nauczania robót ręcznych w szkołach. W latach 1923-1939 Instytut mieścił się w Warszawie. W czasie II wojny światowej zaprzestał funkcjonować, jego siedziba uległa całkowitemu zniszczeniu. Na podstawie zarządzenia Ministra Oświata z dnia 1 kwietnia 1945 r. powołano ponowne do życia Państwowy Instytut Robót Ręcznych. Siedziba Instytutu znajdowała się w Łodzi. W sierpniu 1945 r. Instytut przeniesiono do Bielska. Rozporządzenie Ministra Oświaty z 26 IV 1946 r. nadało placówce status szkoły zawodowej. Stan ten istniał do grudnia 1948 r. Przy Instytucie działały: szkoła ćwiczeń, przedszkole, szkoła specjalna dla dzieci upośledzonych umysłowo. W roku szkolnym 1946/1947 powstał Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski dla nauczycieli szkół zawodowych, istniały również dwuletnie kursy dojazdowe. Państwowy Instytut Robót Ręcznych w Bielsku został zlikwidowany z dniem 31 lipca 1950 r. na podstawie zarządzenia Ministra Oświaty z dnia 11.IV.1950 r.